نگاه ایران/آدینه صالح نژاد: علی پارسا از هنرمندان جوان لنگرودی است که کار هنری اش را از سال ۸۲ آغاز کرد . او ابتدا در لنگرود برای اجرای تئاتر و فیلم موسیقی متن می ساخت که بعد از مدتی به تهران رفت و در یک استودیو مشغول به کار شد. پارسا در تهران برای خواننده های مطرح کشور موسیقی ساخت. ازجمله ی این کارها می توان به آهنگ «حرف های ناگفته» علی لهراسبی اشاره کرد. ساز تخصصی این هنرمند سه تار بود اما بعد از مدتی با گیتار و ویولن و پیانو ادامه پیدا کرد . یکی از بهترین آثار تولیدشده از سوی پارسا را می توان موسیقی متن تئاتر «سقوط به آسمان» به کارگردانی مهدی شایان دانست که در سال ۸۷ اجرا شد و به گفته پارسا حدود 7 ماه برای اجرای آن تلاش صورت گرفته بود. نگاه ایران با این هنرمند جوان درباره آغاز کار و آلبوم تازه منتشرشده اش به نام «جزرومد»  و برنامه هایش برای برگزاری کنسرت به گفت وگو نشسته که در ادامه می خوانید.  از چه زمانی تصمیم گرفتید خوانندگی کنید؟ زمانی که تصمیم به این کار گرفتم ترانه های خوبی وجود نداشت . از ترانه سراهای مختلفی ترانه هایی گرفتم که آنچه باب میل من باشد نبود. به همین خاطر تصمیم گرفتم که خودم ترانه بگویم . در اوایل کار ترانه ها بسیار بد بودند . مدتی ترانه های مختلف را گوش کردم و به قافیه ها ، فرازها و فرودها ، ملودی ها و.....دقت کردم و با آزمون وخطا ترانه هایی را نوشتم و کم کم همراه با آهنگسازی برای خواننده های مختلف شعر هم گفتم. از سال ۸۶ با تهیه کنندگان مختلفی به عنوان خواننده مذاکره کردم. بعد شروع کردم به تهیه یک آلبوم موسیقی که چندین بار دچار تغییر شد . از روزی که آلبوم برای ورود به بازار آماده شد، چهار تهیه کننده عوض کرد و تغییرات زیادی انجام شد و اصلاحیه خورد. در سال ۸۹ با شرکتی که رابطه تنگاتنگ و مستقیم داشتم و خواننده هایی که برای آن ها آهنگ می ساختم با آن شرکت کار می کردند، مصمم شد و پیشنهاد داد که برای انتشار آلبوم دوباره شروع به کارکنم. مجوزهای آلبوم توسط شرکت نغمه ماندگار پارس کسب شد و تمام شعرها بدون اصلاحیه و با کمک آقای فاضل نظری و بقیه دوستان مجوز گرفت.  چرا تصمیم به ساخت کلیپ گرفتید؟ ساختن کلیپ به اصرار تیم تهیه بود و من رغبتی به آن نداشتم و چون سابقه بازی در تئاتر داشتم به کار کمک زیادی کرد و بیشتر سعی شد که کلیپ ها به صورت سورئال ساخته شود. برای ساختن کلیپ ها با آقای سبحان فرزانه که شناخت بسیار خوبی از موزیک ویدئو دارند همکاری شد که با توجه به استقبال هم وطنان نتیجه خوبی حاصل شد.  داستان ساخت آهنگ های آلبوم «جزر و مد» چیست؟ آلبوم «جزر و مد»  فراز و نشیب و اتفاقات خوب و بد زندگی انسان را بیان می کند و درواقع ترانه ها روایت زندگی های مختلفی است که در جامعه وجود دارد. ما سعی کردیم اشعار خیلی قوی و ملودی های شیرین قابل حفظ شدن و تنظیم هایی که در خدمت کار باشد را ارائه بدهیم و یک آلبوم کاملا احساسی که شنوندگان دوست داشته باشند را در اختیارشان قرار دهیم.  مدت زمانی که انتشار آلبوم طول کشید چقدر بود؟ حدود 10 سال طول کشید که اولین آلبوم را منتشر کنم. خیلی از دوستانم درباره طولانی شدن انتشار آلبوم پرسیده اند، در پاسخ به این سوال باید بگویم که چون وسواس زیادی در ارائه کارهای خوددارم و چون مخاطب را دوست دارم، حاضر نیستم که هر کاری به اسم من منتشر شود. این زمان طولانی تجربه خیلی خوبی بود که باعث پیشرفت بیشتر در آلبوم شد و درواقع سعی کردم خودم را به ایده آل نزدیک کنم. استقبال مردم را چگونه پیش بینی می کنید؟ ترجیح می دهم هیچ گاه پیش بینی نکنم چون واقعا قابل پیش بینی نیست ولی با توجه به ترک هایی که در بازار پخش شد، خداروشکر استقبال خوبی از طرف مردم شاهد بودیم.  چه کسانی در انتشار آلبوم جزر و مد با شما همکاری داشتند؟ شرکت نغمه ماندگار پارس مجری طرح و محمدرضا عباسی مدیر برنامه های من و دکتر حسین فاطمی تهیه کننده کار هستند. تنظیم کنندگان کارهم میلاد رضایی، امین شعاع شرق، شهریار علوی، و بابک مافی هستند. همه ی آهنگ ها را خودم آهنگسازی کردم و ترانه ها هم از خودم هستند به جز ترک «جزر و مد»  که ترانه و آهنگ از برادرم رضا پارسا است. آهنگ ها در استودیوهای مختلف مثل: استودیو دوئت، آفاق، ریتم و ... ضبط شده است و از نوازندگان مطرح کشور ازجمله: عادل روح نواز، آرش عشقی، آرش صمیمی، پیام تنی، مسعود همایونی، فیروز ویسانلو، بابک یوسفی، شاهرخ خسروی و... در کار استفاده شده است.  تصمیمی برای برگزاری کنسرت دارید؟ هیچ محدودیتی برای برگزاری کنسرت ندارم. اگر صاحبان تالار ها هم کمی با هنرمندان مدارا کنند آنها می توانند کارهای خود را به موقع برای علاقه مندان عرضه کنند. متاسفانه موجی تشکیل شده در مقابل هنرمندان درباره سالن که قیمت های نجومی پیشنهاد می کنند درصورتی که این سالن ها در شهرستان ها مخصوص عروسی ها و مجالس جشن هستند و هنرمندان از سر ناچاری به آن ها روی می آورند و ازنظر فنی با سالن های کنسرت فاصله زیادی دارند .چون  نه نور مناسب دارند و نه صداگذاری و موارد دیگر دارای اهمیت در کنسرت در آن ها وجود دارد و همه امکانات توسط خود خواننده باید در سالن تعبیه شود که با این اوصاف هیچ نفعی برای خواننده ندارد.