نگاه ایران/ علیرضا محمدی گرفمی * رعایت قواعد برخورد، در روابط بین انسان ها همواره از اهمیت بالایی برخوردار بوده اما هنگامی که این دو انسان به عنوان نمایندگان دو کشور و یا دو شهر با یکدیگر ملاقات داشته باشند، این موضوع اهمیت دو چندانی می یابد. امروزه تشریفات دیپلماتیک در دنیا امری بدیهی و دارای معنی و مفهوم خاص خود است و رفتار و آدابی که در دیدارهای رسمی و دیپلماتیک باید رعایت شود تا شان دیپلماتیک حفظ گردد تابع شرایط ویژه ایست. اگرچه اتفاقات عجیب سال های اخیر در آداب دیپلماتیک کشورمان کم نیستند اما آنچه انگیزه نگارش این یادداشت را فراهم کرد عکسهای منتشر شده از دیدار سفیر ارمنستان با شهردار شهر رشت (از اینجا ببینید) بود که بار دیگر ضرورت توجه به تشریفات را در چنین شرایطی بیش از پیش آشکار کرد و توجه ویژه به این مقوله را که سالهاست در شهرداری رشت مغفول مانده گوشزد نمود. شاید خواسته زیادی نباشد که از شهردار شهر خود انتظار داشته باشیم زمانی که در نشست ها و مراسم متفاوت داخلی و خارجی شرکت میکند با دقت بیشتر به آداب دیدارهای دیپلماتیک بپردازد علی الخصوص که ایشان از برند کردن رشت هم سخن به میان می آورند و بدیهی است که شهری که رویای برند شدن در سر می پروراند باید به تمامی نکات ریز و درشت در مراودات ملی و بین المللی خود با دقت و وسواس بیشتری بپردازد. یقینا اکثر ما تا کنون نحوه چیدمان میز مذاکره، مصاحبه، معارفه، شام و غیره را دیده ایم و متوجه شده ایم که آداب چنین مراسم هایی تفاوت های آشکاری دارد اما چیزی که در چیدمان و استفاده از میزهای گرد کوچک به کار رفته در دیدار مذکور به چشم نمی آمد اینکه اصولا چنین میزهایی چه کاربردی برای یک نشست دیپلماتیک آنهم در مقابل چشمان رسانه ها دارد؟ واساسا ما میزها را برای مذاکره چیده بودیم با برای مصاحبه مطبوعاتی و یا قصد پذیرایی داشتیم؟... به وضوح آشکار است افرادی از میهمان و میزبان در مقابل خود میزی ندارند... شاید این موضوع در چشم عوام خیلی پررنگ نباشد اما جناب شهردار که سفرهای متعددی به نقاط مختلف کرده اند حتما اذعان خواهند کرد که اگر قرار است برند شویم تمامی نکات ریز و درشت ما از پوشش و سبک نشستن شهردار و تیم همراه در جلسات گرفته تا میزبانی های اینچنینی و موارد گوناگون دیگر از چشمان تیزبین مخاطبان داخلی و خارجی دور نخواهد ماند! البته اگر بپذیریم که تمام علوم در یک نفر جمع نمی گردد! به یقین باید پذیرفت اینکار نیاز به متخصصینی دارد که علم روز تشریفات را بدانند و آگاه باشند. البته شاید جناب شهردار در این زمینه هم سر رشته کافی داشته و با تکیه بر دانش فردی خود صلاح را اینگونه دیده باشند که نگارنده از آن بی اطلاع است... اما باید پذیرفت که حذف و یا نادیده گرفتن اصول متداول تشریفات یعنی بدون قالب شدن رفتارهای ما و اگر قرار باشد آنچه را که خودمان مطلوب می دانیم را در رفتار داخلی و خارجی حاکم کنیم یقینا بسته به سطح رفتار به مشکلات زیادی برخواهیم خورد و نه تنها ممکن است آبروی مجموعه خود را به خطر اندازیم که گاه حیثیت یک شهر و یا یک کشور را دچار خدشه خواهیم نمود. شاید این مسئله در داخل و یا برخورد با مسولین سایر نهادها تا کنون خیلی مشکل ساز نشده باشد اما در رفتار و تعاملات خارجی، تفاوت های زیادی وجود دارد و برای شهری که فرصت حضور در جوامع بین المللی را به واسطه ثبت در شبکه شهرهای خلاق یونسکو بدست آورده بسیار ضروری به نظر می آید. باید بدانیم فردی که به عنوان نماینده کشور خود در جایی حضور پیدا می کند، شأن و جایگاه خاصی دارد که به دلیل این شأن خاص، باید یک سری قواعد و ضوابط درباره او رعایت شود. یعنی با نماینده کشور دیگر باید به گونه ای رفتار شود که شأن او حفظ گردد و این شأن هم ناشی از نمایندگی کشور است و نه ویژگی های شخصی فرد نماینده. خوب است بیاموزیم که اگر سفیر یک کشور را میزبانی میکنیم نوع برخورد و استقبال از وی، مثلا با استقبال از یک توریست بسیار متفاوت است. و به یقین تشریفات لازم برای محیا شدن مکان جلسه نیز تفاوتهای قابل ملاحظه ای با نشست تخصصی آسیب شناسی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در شهرداری رشت دارد. بدیهی است هرگونه که در دیدار ها و مجامع بین المللی رفتار کنیم، به همان گونه نزد آنها قضاوت خواهیم شد. * مدرس دانشگاه و رییس کارگروه گردشگری مجمع متخصصین گیلان نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.