نگاه ایران/مهرگان پزشکى: روز گذشته پورتال خبری شهرداری لاهیجان خبری کوتاه با این عنوان منتشر کرد: «طرح ساماندهی خیابان کاشف غربی (محله پرده سر) لاهیجان اجرا شد». این خبر با چند عکس از حضور مأموران شهرداری در کنار نیروهای انتظامی، همچنین صحنه هایی از جمع آوری بساط دستفروشان و دیوارچینی در منطقه بازار پرده سر همراه بود. اما این خبر کوتاه ابعاد مختلف ماجرایی را که شاهدین محلی حکایت می کنند آشکار نمی کند. گفته می شود جز در مواردی استثنایی، همه دستفروش ها و میوه فروش های بازار پرده سر به میدان عاقلیه و بازار پیش ساخته در نظر گرفته شده منتقل شده اند. برای انجام این برنامه، در یک اقدام هماهنگ و البته با سرعت، شهرداری با آوردن جرثقیل و چند نفر بنا (برای دیوارکشی های سریع ) و انتقال ماموران شهرداری از شهرهای مجاور (به دلیل غیربومی بودن و کاهش امکان هرگونه سازش) و گذاشتن خودروهای ون به عنوان سرویس «رایگان» انتقال «مشتریها» از پرده سر به عاقلیه پروژه حذف دستفروشان و میوه فروشان از شهر را به انجام رسانده است. شنیده ها حاکی از آن است که این پروژه ادامه دار خواهد بود و به جیرسر و محله های دیگر و کاسبان دور استخر هم خواهد رسید. با بیکار و بی زمین شدن بیش از پیش کارگران و کشاورزان منطقه، هر روزه بر حجم دستفروشان افزوده می شود و هنوز معلوم نیست که مدیریت شهری تا چه حد خود را مسوول کنترل وضعیتی می داند که به دلایل اقتصادی و اجتماعی کشور برای این افراد به وجود آمده و جز راندن آنان به حاشیه ها، یعنی تنها حاشیه ای تر کردن و نادیده گرفتن این افراد چه راه حلی دیگری برای رفع مشکلاتی از این دست دارد. به یقین حجم دست فروشان در شهری مانند لاهیجان که با بیکاری جوانان و کشاورزان دست به گریبان است بسیار بالا است و از دست دادن شغل این افراد، ناآرامی ها و نارضایتی های اجتماعی و مشکلات دراز مدت بسیاری را بر مردم شهر تحمیل خواهد کرد که آسیب آن مسلماً بسیار عمیق تر و زننده تر از حضور آنان در بازار، در رضایتی دو طرفه با مردم شهر و برای کسب درآمدی حلال خواهد بود. این کار نه صرفا سامان دهی یک خیابان، بلکه پاک کردن سیمای شهر از دست فروشان است. بخصوص آن که اجرای چنین تصمیمی –اگر دلایل کافی برای توجیه آن وجود میداشت- می بایست در زمانی طولانی تر، با جلب رضایت دستفروشان طی جلسات توجیهی و البته با تبلیغات شهری برای بازار جدید انجام می گرفت؛ نه طی یک روز و در نزاعی نابرابر و در روالی امنیتی و به شیوه ای آمرانه و یکسویه. رفع مشکل سد معبر، عدم امکان امداد رسانی در مواقع خطر و برقراری نظم شهری، آن چنان که شایسته شهری توریستی باشد، دلایلی است که تعدادی از مسئولین شهری برای انجام این پروژه ناگهانی برشمرده اند. آیا راه حلی بهتر از پاک کردن صورت مساله در این مورد وجود ندارد؟ و آیا « رفع سد معبر» امکانات قانونی و اخلاقی کافی را برای مسوولین در برخورد با دستفروشان منطقه پرده سر فراهم می کند؟ همچنان که بارها دیده ایم خیابان های شهر توسط مغازه داران، ساختمان سازان و ... اشغال شده اما هرگز اعتراضی به آنان انجام نشده است. لاهیجان پر است از کوچه های تنگ و بن بست که با فرض گرفتن سرعت و دقت خدمات شهری، راهی برای امداد رسانی در مواقع خطر و بحرانی به آن ها وجود ندارد و هیچوقت شهرداری را نگران نکرده است. گفته می شود فضا در بازار عاقلیه محدود است و گویا شهرداری برنامه هایی برای دریافت کرایه از دستفروشان دارد. اگر این اخبار درست باشد، به معنای حذف تعداد زیادی از آنان از چرخه کسب درآمد، بخصوص فروشندگان فصلی یا موقت و زنان روستایی اغلب سرپرست خانوار است که سرنوشت آنان همواره در چنین برنامه هایی نادیده گرفته می شود. غالب دستفروشان نسبت به اینکه عاقلیه بتواند جایگزین بازار پرده سر شود و رونق بگیرد ناامیدند و شهرداری به عنوان نهادی در خدمت مردم شهر، به جای پاسخگویی و رفع نگرانی و دغدغه معیشت دستفروشان، به فکر کسب درآمد از تنگدست ترین افراد جامعه است.