نگاه ایران/ مجید همرنگ از اواخر شورای سوم شهر رشت و به دلیل مشکلاتی که در آن دوره به وجود آمده بود و در نهایت منجر به انحلال آن شورا توسط استاندار وقت شد، حساسیت ها به مجموعه مدیریت شهری بسیار زیاد و اعتماد شهروندان نسبت به شورا و شهرداری به حداقل ممکن رسید. در همین شرایط بود که توجه و حساسیت رسانه ها به مجموعه مدیریت شهری نیز بسیار بیشتر از گذشته شد و در چنین فضایی بود که شورای چهارم با انتخاب مردم تشکیل شد. شورایی که با توجه به وضع موجود، راه سختی در پیش رو داشت. این مسایل، به اضافه انتخاب مجدد سیدمحمدعلی ثابت قدم و همچنین ایده های جدید و نو، از جمله راه اندازی کارناوال بزرگ نمایش، ثبت رشت به عنوان شهر خلاق خوراک شناسی در یونسکو، مراسم و جشنواره ها در راستای این موضوعات و همچنین سرعت گرفتن ساخت وسازها و پروژه های عمرانی در مدت زمان کوتاه در شهر رشت، سبب شد که برای شهروندان و به ویژه رسانه های "موافق و مخالف" جذابیت ایجاد شود. تا جایی که بیشتر سوژه ها و مطالب بسیاری از رسانه های استان به شورا و شهرداری رشت و اقدامات آن ها اختصاص داشت و تا اکنون نیز ادامه دارد. در واقع انگار مهمترین مسایل استان حول محور اقدامات و عملکرد شهرداری و شورای شهر رشت می چرخد و دیگر هیچ مدیر و دستگاهی در استان وجود ندارد که رسانه ها به آن ها هم بپردازند و یا لااقل بسیاری از رسانه های استان، پرداختن به آن ها را در اولویت های چندم خود قرار می دهند. عزل و نصب ها، نطق ها، حقوق، رفت و آمدها و خلاصه همه مسایل شهرداری و شورای شهر رشت جزو دغدغه های بسیاری از رسانه هاست که البته هرکدام در جایگاه خود مهم هستند و در دستگاه های دیگر هم اتفاق می افتد. اما در همین حد و اندازه به مسایل دیگر مدیران و دستگاه های اجرایی استان که بتواند خروجی خوبی هم برای مردم داشته باشد و برای مردم کُل استان جذاب باشد و گره از مشکلات آنان بگشاید، آن چنان پرداخته نمی شود. در چند سال گذشته، آن قدر به اقدامات و عملکرد استاندار که شخص اول اجرایی و نماینده عالی دولت در استان و به طبع چهره خبرساز استان است، پرداخته نشد که به مسایل شورا و شهرداری رشت پرداخته شد. و شاید به این دلیل است که در مجموعه مدیریت شهری، تعداد افراد خبرساز به مراتب بیشتر از دستگاه های دیگر است. به طور مثال وقتی کسی در گذشته می آمد و در نطق رسمی، ناسزا می گفت و اکنون نیز کسی می آید و باز در جلسه ای رسمی، شهر را به یک مکان ممنوعه تشبیه می کند و آن دیگری تمامی دستاوردهای چندساله شهر خلاق را کوچک می شمارد و... پرداختن به این موضوعات برای رسانه جذاب می شود و در مقابل، بسیاری از مطالبی که می توانند در جهت توسعه و پیشرفت استان تاثیرگذار باشند، جای خود را به مطالبی از این دست می دهند. یادم هست حدود دو سال قبل در دوره شورای چهارم و زمان شهرداری سیدمحمدعلی ثابت قدم که بخش اعظم مطالب رسانه های استان در آن زمان پرداختن به خوب و بد عملکرد شورا و شهرداری رشت بود، یکی از مدیران استان به مزاح که به زعم نگارنده کاملا واقعیت داشت، گفت: خدا پدر و مادر شورا و شهرداری رشت را بیامرزد. گفتم منظورتان چیست؟! گفت مدتی است که اکثر رسانه های استان پیگیر مسایل و موضوعات شورا و شهرداری هستند و عمده دغدغه و مطالب شان در مورد آن هاست که از این حیث، شورا و شهرداری رشت حاشیه امنی برای دیگر مدیران و دستگاه های اجرایی استان به وجود آورده اند و در واقع ما تا حد بسیار زیادی از نقد رسانه ها در امان هستیم و کاری با ما ندارند. چند روز قبل هم، یک دوست عزیز که هم کلاسی قدیمی و همکار رسانه است و خوشبختانه اخیرا بیشتر از گذشته یک دیگر را می بینیم، در جایی که با هم بودیم و مطالب رسانه های استان را رصد می کردیم؛ وقتی دیدیم که باز هم عمده مطالب به موضوعات شورا و شهرداری رشت مربوط می شود، دوستم گفت: وای دیگر خسته شدیم، باز شورا، باز هم شهرداری؟! مگر در این استان هیچ اتفاق دیگری نمی افتد؟! چه بلایی بر سر رسانه های ما آمده که خوب و بدشان شورا و شهرداری شده است؟! من وقتی داستان آن مدیر را که به قول خودش و البته به مزاح، به دلیل مورد توجه قرار گرفتن بیش از حد شورا و شهرداری توسط رسانه ها گفتم، در پاسخم گفت: به امید روزی که همه دستگاه ها و مدیران، شهرداری و شورا و تمامی رسانه ها در جهت توسعه و شکوفایی استان خود گام بردارند و این مردم باشند که خدمت گزاران خود و اموات آن ها را دعا می کنند و نه کسی که از حاشیه اَمنِ به وجود آمده برای خودش خوشحال است. حال چه مزاح باشد و چه جدی... نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.