فعالیت شورای چهارم رشت به پایان رسید. شورای 15 نفره رشت که اشتهای عجیبی در تغییر و تحول مدیریت شهری داشت، اکنون خود هم سکان هدایت پارلمان شهری را به شورای دیگری می دهد، تا رشتی ها از یک ماراتن جدال و گریز بین دو نهاد شهری مرتبط همچون شورا و شهرداری آسوده شوند. رشت، یکی از متراکم ترین شهرهای ایران است. خانه هایی با معماری گذشته و جدید که پشت به پشت هم در کوچه های تو در تو و کم عرض که گاه جایی برای عبور دو خودرو از کنار هم ندارد. اما همین شهر متراکم، درهمگرایی و به هم پیوستگی فکری، فرهنگی، و شهروندی آن قدر ازهم گسیخته و دور است که هیچ گاه نمایندگانی که به پارلمان یک شهر می فرستند، یکدست نیستند. هرچند سکونت قومیت ها و شهروندان دیگر شهرها در رشت به این فقدان به هم پیوستگی دامن زده است، اما نبود ساختارهای مناسب فرهنگی، وجود حاشیه ها، شکاف طبقاتی و ساختارهای نامناسب فرهنگ شهرنشینی موجب شده رشت به مجمع الجزایر سلیقه ها بدل شود. طوری که وجود آن نه یک حسن که آسیب زا برای تشکیل یک شورای هم طراز، هدفمند و روشمند برای پارلمان شهر بوده است. اگر به انتخاب های دو دوره شورای چهارم و پنجم نگاه کنید، چند پارگی فرهنگی رشت، وجود سلایق متعدد و تشکیل لیست های متعدد در انتخابات شوراها، موجب شد نام هایی از آن بیرون بیایند که کمترین قرابت فکری و فرهنگی را با یکدیگر داشته باشند. مجمع الجزایری که نه در اثر یک فرآیند دموکراتیک که در اثر تلاشی وانفسا برای جلب آرای غیر نهادینه، به افراد رای داده اند و شورای چهارم رشت محصولِ چنین اتفاقاتی بود. به این خاطر در چنین شورایی احتمال ایجاد اختلاف نظرهای عمیق فکری و چنددستگی های متعدد در برهه های مهم و حساس چون انتخاب فرد اصلح برای پست شهردار، اجرای طرح ها و برنامه های مهم شهر و اولویت بندی دقیق آن ها و یا ترجیح و توجه به محلات کم برخوردار و یا برخوردار از هم، زیاد است. این سویه گاه فرازوفرودهای عمیقی در نوع برخورد با سرمایه گذار را هم ایجاد می کند. کارنامه شورای چهارم شهر نشان داده است، برآیند یک شورای غیرهمسو علاوه بر تغییرات متعدد سکان مدیریت شهری، ایجاد لابی های ناموفق و غیر هدفمند، باج خواهی های زودگذر و آنی، تفاوت دیدگاه از ثری تا به ثریا بوده است. آنجا که تعدادی وجود سرمایه گذار را به نفع توسعه شهر دانسته و برخی دیگر ورود سرمایه گذار را توطئه ای پنهانی از جانب مافیایی وهم انگیز قلمداد می کنند. چنین تجربه ای در دوره فعالیت شورای چهارم بارها به عینه دیده شده است و عجیب آنکه همین شهروندان که نتیجه انتخاب خویش را می دیدند سرگردان از تفاوت نظر و تغییر رفتار نمایندگان خود در شورای شهر، مستأصل از نبود معجونی گمشده در افکار خود می بودند؛ یعنی تشخیص واقعیت! درگیری های متعدد بین اعضای شورا و شهردار، وجود تفکر حذفی جریان مخالف، متشنج کردن جلسات شورا و گاه حتی تعطیل کردن آن به بهای غوغا سالاری، بی اعتنایی بدون توجیه شورا و شهرداری به هم، بحران های زیادی را دامن زد که حتی کارنامه برخی از افراد خوشنام یا صاحب نظر هم در آن همهمه گم شد. نتیجه آنکه شهر بافرهنگ رشت، که اکنون نام کلان شهر را هم یدک می کشد، از آن همه طرح و مصوبه شورایی، در حوزه  فرهنگی جای بسیار خالی از نداشته ها ردیف کرده است. بی توجهی به ایجاد نهادهای فرهنگی با استفاده از خانه های تاریخی، بحران های بعد از برگزاری جشن ها و آیین های فرهنگی، بی توجهی به جایگاه جهانی رشت در یونسکو نمونه ای از این کارنامه است. درعین حال پروژه هایی هم که با مقاومت اجرا شد، در بسیاری از بخش ها با موانعی برای اجرا روبه رو بودند که شورای شهر نهایت همکاری و هم گامی که در این راستا داشت حضور در کنار روبان های افتتاح پروژه بود. عجیب تر آنکه به جای کمک به پیشبرد پروژه های عمرانی و برجای گذاشتن یک کارنامه موفق، سعی عجیبی در بر هم زدن اجرا پروژه ها به بهانه های واهی دیده می شد. از شائبه مسئله حقوقی داشتن پارک های محله ای، تا توقف پروژه ها به بهانه بدهی شهرداری به پیمانکاران تا بی فایده دانستن کارهای زیرساختی چون سراهای محله و ایجاد بازارچه در مناطق مختلف، و قص علی هذا. دراین بین باز تاکید می کنم همراهی و پیگیری برخی از اعضای شورای شهر برای حل مشکلات آسفالت، ایجاد امکانات رفاهی محلات کم برخوردار، توجه به معضل ترافیک و پیگیری حقوق معوقه کارکنان شهرداری و...قابل تامل بوده است. ضمن اینکه ایجاد تنش های متعدد، فرصت ایرادهای منطقی و کارشناسی از اجرای برخی طرح ها و پروژه های شهرداری را از شورای چهارم گرفت. شورایی که خود با رای بالا  شهردار منتخب را بر کرسی مدیریت شهری نشاند، اما فقدان مدیریت مناسب در نوع ارتباط با شهردار منتخب موجب هرج ومرج، بعضاً خودرایی های شهردار و نازل شدن کیفیت ارتباط دوسویه بین شورا و شهرداری رشت شد. طوری که هرکدام دلیلی برای عدم همکاری فی مابین این دو نهاد داشتند. اکنون شورای چهارم رشت به انتهای کار رسیده است. خاطره حضور و کارنامه آن ها در ذهن نخبگان شهر باقی می ماند. شورایی که وقتی در انتقاد بدون پشتوانه به استیصال می رسید، تنها گزینه روی میزش استیضاح بود و تنها حربه حفظ آرامش و اعتراضش حضور نیافتن در جلسات شورا. حتما بسیاری از آن ها که در شورای جدید حضور ندارند تجربیات زیادی از فعالیت خود در شورا کسب کرده اند. تجربه ای که می توانست میراثی بهتر از این برجای بگذارد و سهمش بیشتر ناکامی و نفسِ عمیق پس از یک دوره طولانی پر فراز و نشیب نباشد.