نگاه ایران/سید مسعود شفیعی جود اسم یا نام واژه یا نام یکی از مقوله های واژه در دستور زبان است. اسم کلمه ای است که می تواند مستقیماً نهاد جمله باشد و برای دلالت بر شخص، اشخاص، شی یا مفهومی به کار برود. در تمام نام گذاری ها برای استفاده از اسم عام قاعده و قانونی زبان دلالت می کند که نمونه آن فراوانی دربرگیرنده آن اسم عام است و بر اساس رضایت از آن مجموعه و یا از یک پروسه دموکراتیک آن مجموعه گذر می کند. برای نمونه با احترام به اشخاص، چگونه من، دوستم و دوستانش «یدک کش» اسم عامی همچون اصلاح طلب بوده و آن را به جمع خاصی لقب بدهیم؟ پرواضح است که رشت را نمی توان محور تمام جریان اصلاح طلبی قرار دهیم و فرد یا افرادی که در آستارا و تالش، رودبار و لوشان، فومن و صومعه سرا و سایر شهرستان ها هستند را جدا از این جریان بدانیم و خونمان را رنگین تر از سایرین ببینیم ؛چون این باور انحصارطلبی است! در جریان اصلاح طلبی همیشه پایبندی به قانون یکی از ارکان و گفتمان اصلاحات بوده و نمی شود برای خودمان قانونی گذاشته که از فلان سال به بالا جوان بوده و مابقی جوان نیستند! تعریف سن جوانی در کشور عزیزمان وزارت ورزش و جوانان است و در قوانین معاونت جوانان به وضوح دیده می شود که جوان تعریفی داشته (29 سال 11 ماه و 29 روزبه کمتر). درنتیجه نمی شود بگوییم اصلاح طلب و حامی دولتیم اما قوانین مربوطه را با سلایق شخصی قبول داریم! حدیث نامرادی های پی درپی پیام از غفلتی دارد که رنگش، رنگ خودخواهی ست . . . "فرزین خورشیدوند" نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.