نگاه ایران/انام الله یزدان خواه سخنگوی دوره دوم شورای عالی کشور مبارزات دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری به تدریج به سمتی حرکت می کند که مرزبندی های نسبتاً دقیق سیاسی را مشخص می کند.  به نحوی که اکثریت اصلاح طلبان نیروهای معتدل و بخشی از بدنه راست سنتی که خطر بازگشت «احمدی نژادیسم» را در قالب پوپولیسم جدید که چهره خود را با وعده های عجیب وغریب مردم فریب هم آراسته است احساس می کنند، به تدریج وارد صحنه عمل حمایت از آقای روحانی می شوند . حتی بزرگان جناح راست سنتی با اعلام حمایت از روحانی به نوعی تقسیم بندی دوگانه چپ وراست را به هم زده و خرجشان را با درک صحیح شرایط حساس جامعه و تحولات بین المللی هم پیمانان سنتی خود جدا کرده اند. از آن طرف هم جریان رادیکالیسم که به تصور خود درصدد زنده کردن شعارهای تند به ظاهر انقلابی و بازخوانی روحیه مبارزه طلبی پرهزینه با قدرت های جهانی با استفاده از تمام اهرم های قدرت وارد کارزار انتخاباتی در رقابت با دولت شده است. در درون همین رویکرد اهدافی مانند:سرکوب آزادی های مدنی، ماجراجویی، بحران آفرینی و کسب منافع سرشار ناشی از مناسبات غلط اقتصادی که در ی 8سال دولت احمدی نژاد مزه آن را چشیده است به وضوح عیان است . دراین بین قدرت عظیم اقتصادی ناشی از به دست گرفتن منابع سرشار درآمدی اعم از درآمدهای زیارتگاه ها و درآمدهای کلان ناشی از انحصار قراردادهای عظیم ملی ، ظرفیت عظیم تبلیغاتی با استفاده از همه تریبون های انحصاری که در اختیاردارند و صداوسیما هم بخش عظیمی از این مسئولیت سنگین را در قالب رفتارهای جانب دارانه و یا تخریب و سیاه نمایی موفقیت های دولت در بخش مختلف به عهده گرفته است، تا زمینه حضور و موفقیت رادیکالیسم قانون گریز را بعد از4سال فراهم کنند. دولت یازدهم در طی 4سال با همه پیشرفت هایی که در مناسبات بین المللی در جهت دور کردن سایه جنگ و تهدید پیشرفت هایی که در قلمرو اقتصادی (با رشد اقتصادی 5درصد، کنترل تورم 40درصدی و بهبود معیشت) و ارتقاء سطح سلامت و بهداشت ،خودکفایی گندم ، نفت و گاز داشته اما نتوانسته از تمام ویرانی های ناشی از هجوم مغول وار  دولت های نهم و دهم که تمامی مناسبات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی جامعه را درهم ریخته آواربرداری کامل نماید. اما علاوه بر تقابل های ناجوانمردانه که توأم با سیاه نمایی همه موفقیت های دولت است، تداوم کار دولت روحانی تا سال1400با چندین چالش جدی در مرحله انتخابات 29 اردیبهشت مواجه است. اول-عناد و دشمنی منفعت طلبان (کاسبان تحریم ) درون نظام که با کاهش منافعشان از طریق مقابله دولت روحانی با ماجراجویی ها و بحران آفرینی های آن ها پیکان تیز حمله را به سمت دولت گرفته و با نفی همه موفقیت های دولت و با استفاده از همه امکانات و قدرت نرم افزاری و نظامی و سازمان رأی و مخصوصاً وعده های دروغین و مردم فریب درصدد ایجاد قهقرا و بازگشت به دوران تهدید و ارعاب و سرکوب و سوزاندن تتمه منابع و امکانات جامعه اندک طبعاً می تواند بامهندسی انتخابات از طریق نهادهای نظامی آرای بخشی از جامعه را به سمت خود جذب نماید . دوم-تحریم کنندگان انتخابات که از درک این واقعیت غیرقابل انکار عاجزند که در طی چندین دوره در زمین بخش قشری و بنیادگرای حاکمیت بازی می کنند و در طی این مدت طولانی نتوانستند این واقعیت را بفهمند که بخش رادیکال حاکمیت در مشارکت حداقلی می تواند رقبا را از میدان خارج نماید و به هیچ وجه هم نگران مشروعیت نظام با استفاده از مشارکت حداکثری نیست . تحریم کنندگان همچنان بر طبل خشونت و مبارزه قهرآمیز می کوبند و به دنبال سقوط حاکمیت هستند. آن ها اندر خلال دوران طولانی استراتژی براندازی خود هنوز به این واقعیت پی نبرده اند که راه توسعه و تعالی کشور نه از لوله های تفنگ  که جابجایی قدرت از طریق  تغییر در قوه قهریه اتفاق می افتد. خردورزی بشر امروز را به درک این واقعیت رسانده است که تنها ابزار انتقال و جابجایی قدرت صندوق های رأی و انتخابات است . اگر این واقعیات را تحریم کنندگان که متأسفانه کمیت آن ها بیش از یک سوم واجدین شرایط رأی دهندگان را تشکیل می دهند درک می کردند شاید نتایج تراژیک84و88هم رقم نمی خورد. سوم –اما آنچه شرایط  را بدتر بازنگرش تحریم کنندگان به شکل ناامیدکننده ای نشان می دهد جریان ها نیروهایی هستند که بدون درک آنچه دولت روحانی تحویل گرفت ، انتظار اتفاقات معجزه گونه از این دولت داشتند. چون این دولت نتوانست به معجزات مورد انتظار آن ها پاسخ دهد نسبت به سرنوشت و نتیجه انتخابات بی تفاوت هستند. اگرچه طیف عظیمی از این منتقدین با شعارهای مردم فریب و وعده های غیرقابل تحقق رادیکال ها استقبال نخواهند کرد اما بی انگیزگی این طیف وعدم درک شرایط فعلی و شرایط بازگشت پذیری تاریخی جامعه را فراهم خواهم کرد. شرایطی که در طی8سال هر چه خواستند بر سر کشور آوردند و بسیاری از سرمایه مادی و انسانی را به مرز نیستی کشانند. رادیکال ها این بار بارنگ و لعاب و لباس جدیدی با حمایت های عظیم مالی، تبلیغاتی ، سازمانی و حزب پادگانی وارد میدان شده است . منتقدین دولت روحانی باید این واقعیت را بپذیرند که روحانی و دولتش کف مطالبات تحول خواهان و سد محکمی است جهت جلوگیری از بازگشت به شرایط 8ساله  دولت نهم و دهم تا تبدیل به این مصداق نشویم که «حاکمان بد توسط مردم خوبی که رأی نمی دهند انتخاب می شوند» و در آخر اینکه  رأی ندادن این طیف یعنی بازگشت مجدد احمدی نژادیسم با شعارهای فریبنده تر. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.