نگاه ایران/محمد کهنسال فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو ارشد انجمن اسلامی مهندسان گیلان شهرهای مرکزی در تمام استانها معمولاً پذیرای مهاجرانی از دیگر نقاط استان هستند و این موضوع در خصوص رشت کمی متفاوت است چون استان گیلان از دیرباز پذیرای مهاجرینی از استانهای دیگر نیز بوده و هست و طبعاً بخشی از این افراد در رشت سکونت یافته اند. امروزه در رشت قومیت های مختلف گیلک (بیه پس و بیه پیش)، آذری، تالش، تات، کرد، رودباری، لر و … زندگی می کنند. بسیاری از این قومیت ها دسته بندیهای جزئی دیگری دارند که البته موضوع این نوشته نیست. بخشی از این قومیت ها از انسجام برخوردار بوده و طی سالیان جلسات منظمی با هم داشته و به برخی فعالیتهای اجتماعی نیز مشغول هستند. در مواقع انتخابات نیز این مجموعه ها گاه به تنهایی اقدام به ورود به انتخابات و حمایت از کاندیدا یا کاندیداهای هم قوم می نمایند. این اتفاق در انتخابات شوراها که کف آرا برای ورود به شورا بسیار کمتر از انتخابات مجلس است اتفاقاتی را در پی دارد و در برخی دوره ها موجب ورود چند نفر وابسته به یک قومیت یا یک منطقه به شورا شده است که از جمله می توان به ورود کاندیداهای آذری زبان در دوره های مختلف و همچنین ورود سه کاندیدا از تالش زبانان منطقه امامزاده ابراهیم شفت در دوره قبل اشاره نمود. این اتفاقات در این دوره واکنش هایی را در دو گروه به زعم من افراطی بوجود آورده است. گروه اول بخشی از قومیت های مهاجر هستند که در این دوره می خواهند با انسجام بیشتر ورود کرده و لیستی پرو پیمان کل شورا را فتح نمایند و گروه دیگر جمعی هستند که مدعی اند خودشان رشتی اصیل هستند و فقط از رشتی های اصیل حمایت خواهند نمود. ادعای قومیتی گروه اول با توجه به گویش افراد کاملاً روشن و مشخص است اما در گروه دوم چه در میان برنامه ریزان و چه در میان کاندیداها افرادی مشاهده می شوند که رشتی اصیل بودن آنها محل تردید است و حداکثر می توان آنها را گیلک زبان، متولد و بزرگ شده شهر رشت دانست. از نظر نگارنده هیچ کدام از این وابستگی ها واجد ارزش مثبت یا منفی نیست و تنها شخصیت یک فرد و دانش و توانایی وی می تواند قابل ارزش گذاری باشد. آنچه که مایه تاسف است این که این دو نگرش هر دو به مثابه دو تیغه یک قیچی هستند که در صورت تداوم حرکت، ریسمان رسیدن به یک جامعه توسعه یافته آن هم از نوع توسعه پایدار را قطع می نمایند. نگاهی به توسعه یافته ترین کشورها بیانگر این است که این جوامع توانسته اند مهاجرین را پذیرفته، استعدادهای آنها را یافته و شکوفا نمایند و به عبارتی تهدید ورود مهاجر را به فرصت بهره گیری از توان و استعداد آنها تبدیل نمایند. کشوری مانند آمریکا سالها پیش بوسیله اروپائیان ایجاد و توسعه یافت و امروزه با بهره گیری از توان مهاجرین آسیائی و آفریقایی در بالاترین رده ها در بین کشورهای دنیا ایستاده و بیشترین بهره ها را از دانش، توان و استعداد مهاجرین برده است. نمونه آشنای دیگر پروفسور سمیعی است که از ایران و رشت به آلمان مهاجرت و امروزه در بالاترین قله جراحی مغز دنیا ایستاده و بیش از مردم ایران و رشت مردم آلمان و هانوفر از وجود ایشان بهره می برند. جای تاسف است که در انتخاباتی با این اهمیت عده ای به ظاهر فرهیخته به جای ارزش نهادن برای شاخص های مهمی از قبیل رشته تحصیلی، دانشگاه محل تحصیل، سابقه فعالیت تخصصی، سوابق اجتماعی و سیاسی، سوابق فردی و شخصیتی و همچنین برنامه ارائه شده به شاخص های بی ارزشی مانند تعلق به یک منطقه و یا گویش خاص بسنده می کنند. بدیهی است در صورت گسترش یافتن چنین تفکرات مبتذلی و در اکثریت قرار گرفتن آن نمی توان امید چندانی به حضور چهره هایی با امتیاز بالا در شاخص های پیش گفته در شورا داشت. امید است که زعما و عقلای هر قوم و گروه و دسته با چنین تفکراتی که بدون شک یک تفکر ضد توسعه پایدار است مقابله نموده و مردم شهر رشت نیز از هر قومیت و گروهی بر ظاهر تهدید گونه وجود قومیت های مختلف فائق آمده و آن را تبدیل به فرصتی جهت توسعه شهر و تبدیل آن به کلانشهری نمونه و موجب افتخار نمایند. بدون شک با اندیشه ای صحیح و اقدامی عقلانی می توان رشت را با افتخار شهر باران و شهر رنگین کمان نامید. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.