نگاه ایران/ طاها محمودی فعال دانشجویی رادیکال از ریشه ی لاتین Radix و به معنای «متصل به ریشه» است ؛ بنابراین می توان گفت "رادیکال" در ادبیات سیاسی اشاره به تمایل برای رسیدن به نکات بنیادین و اتصال به ریشه ی راستین یک حقیقت ، در جهت تغییر یا اصلاح آن است. اصلاحی که در رادیکالیسم مدنظر است بالطبع یک اصلاح اساسی و تحول گرایانه است. در علوم اجتماعی به آن دسته از اندیشه هایی که اقداماتی تند ، سخت و ریشه ای را در جهت بهبود جامعه در ابعاد مختلف سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی خواهانند را "رادیکال" میخوانند. اما در علوم سیاسی و به خصوص در شرایط کنونی ، اوضاع متفاوت است. در شرایط سیاسی کنونی ، رادیکالیسم ، برخلاف اندیشه های علوم اجتماعی نه تنها ارزش نیست ، بلکه ضد ارزش شناخته می شود و بار معنایی و محتوایی منفی دارد.در این یادداشت سعی کردم توجه ام را به همین بُعد زمانی از رادیکالیسم ، یعنی اوضاع و شرایط کنونی آن معطوف کنم. امروزه رادیکال و رادیکالیسم در ادبیات سیاسی ایران معنای تندرو و تندروی را یدک می کشند.به نوعی می توان گفت رادیکالیسم ، امروزه دایره شمول فراوانی در تمامی ابعاد دارد ؛ از رادیکال و رادیکالیسم سیاسی که تاریخ بسیار به خود دیده است تا رادیکالیسم در ادیان و مذاهب که شاید جدیدترین و بارزترین مصداق آن ، داعش ، به عنوان رادیکالیسم اسلامی باشد.امروز ، رادیکال در دنیای سیاست مرادف با افراطی گری است و این روزها در بین اهل سیاست ، به نوعی افرد رادیکال اپوزوسیون و یا شبه اپوزوسیون شناخته میشوند. از رادیکال های سیاسی ایران می توان به رضاشاه پهلوی اشاره کرد.برخی اقدامات رضا شاه مانند برگزاری انتخابات به صورت نمایشی برای حذف چهره های سیاسی مخالف خود ، متوقف ساختن گروه های چپ مانند حزب کمونیست ایران و گروه ۵۳ نفر و همچنین تعطیل کردن جراید و روزنامه ها را می توان از رادیکال ترین اقداماتش دانست. یکی از مصداق های بارز افراطی گری در جهان نیز بی شک بنیتو موسولینی است.این نخست وزیر ایتالیایی نیز پارلمان ایتالیا را به اضمحلال کشید ، اتحادیه های کارگران را منحل ساخت ، به سانسور مطبوعات پرداخت و احزاب سیاسی را قلع و قمع کرد. بی شک کسی نمی تواند رادیکال بودن رضاشاه و موسولینی را کتمان کند ؛ اما مراد از مطرح کردن این دو شخصیت ، وجود دو ویژگی برجسته در آنهاست که عبارت است از：حذف مخالفان و تو دهنی به منتقدان و ایجاد یک حکومت فاشیستی که البته در مورد دوم موسولینی حزب فاشیست را تشکیل می دهد و مانند نازی ها از احزاب رادیکال اروپایی می شود. اما نکته ی جالب توجه عاقبت اینگونه افراطی گری هاست که تاریخ نیز گواه آن است که افراطی گری(رادیکالیسم)منوط به شکست است ؛ زیرا عموما به دنبال دوقطبی کردن است و این دو قطبی جامعه را از حرکتِ رو به جلو باز میدارد . در صورت به دست گرفتن زمام امور به دست رادیکال ها نیز بی شک در قطب مقابل آن که عموما فوندامنتالیست ها و محافظه کاران قرار می گیرند به دلیل حذف از قدرت توسط رادیکال ها ، شروع به انتقاد صریح و بعضاً تخریب و سرزنش رادیکال ها می کنند تا امید و انگیزه را در آنان کاهش دهند و نتیجتاً منافع جامعه به خطر می افتد و بدین ترتیب فضای تضارب آرا و تعامل سازنده از بین می رود و جامعه نمیتواند امید به پیشرفت را در خود بپروراند و منافع آن نیز به خطر می افتد. امروزه مبارزه با افراطی گری(رادیکالیسم) ، از شعار های مهم کشور های دنیا در عرصه ی سیاست خارجی است و قدرت و ابر قدرت ها نیز مبارزه با افراطی گری را سرلوحه ی امورشان در حوزه ی بین الملل قرار داده اند. به عنوان نمونه در خواست چند ماه اخیر سازمان اسلامی اندونزی برای اتحاد در برابر رادیکالیسم و محور گفت و گو های وزرای خارجه ی منطقه که مبارزه با رادیکالیسم و افراطی گری است نیز ضرورت مبارزه با این پدیده ی خطرناک را بیان می کند. امید است روزی افراطی گری و تندروی از جهان رخت بر بندد و جهانیان در آرامش و صلح روزگار بگذرانند. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.