نگاه ایران/طا ها عبداللهی:احشام یا همان گاو و گوسفند به عنوان حیوانات اهلی نقش مهمی در اقتصاد خانوارهای روستایی دارند و به منبع ثابت زندگی آن ها تبدیل شده اند. نگهداری همین حیوانات به صورت سنتی با رها کردن و چرای در مراتع و چمنزار همراه است. شیوه های نوین زندگی،احداث جاده ها و تشکیل شهرهای عصر جدید که عبور و مرور اتومبیل و وسایل نقیله موتوری با سرعت زیاد را به دنبال داشته که با این شیوه سنتی سازگار نیست. نگهداری گاو و گوسفند در خانه ها منسوخ شده و شهری با گاو و گوسفند بیشتر شبیه یک طنز است. حالا شمال کشورمان با شهرهای کوچک تازه تاسیس و جاده هایش به محلی برای تقابل این دو پدیده تبدیل شده است. احشام رها شده در کنار جاده ها،چرای دام در بلوار برخی شهر ها،نگهداری احشام در محدوده شهر، نبود محلی برای عبور این احشام که صاحبانشان ناگزیرند از خیابان عبور کنند، موجب شده تا بی نظمی موجود در گیلان و به خصوص غرب استان نمود بیشتری به خود بگیرد. در این بین جمع آوری احشام و جریمه صاحبانشان به یک راه درآمد همیشگی برای تعدادی از شهرداری ها تبدیل شده است.البته گاهی به طنز گفته می شود که میادین و بلوارهای نه چندان جالب این شهر ها کاربری جز چراگاه هم ندارد! گاهی هم مشاهده می شود که برخی نهادها از راه تهدید وارد شده و با نصب  پرده و بنر به صاحبان این دامها هشدار داده اند در صورت ورود احشامشان به محوطه های شهری حیوان توقیف و ذبح می شود! که طبیعتا نمی تواند راه حل مناسبی باشد. باید تاکید کرد دامداری با روش های گذشته نه تنها دیگر صرفه اقتصادی ندارد بلکه به یک معظل شهری هم بدل شده است تا هر از چند گاهی با اعتراضاتی مانند همین نوشته طرح شده و بدون هیچ توجهی رها شود. در پایان باید به شرایط صاحبان برخی از دامها هم نظری افکنده شود.کسانی که ناگزیر به نگهداری تعداد معدودی گاو و گوسفند در محل زندگی خود بوده و راه دیگری برای گذران زندگی در اختیار ندارند. آموزش صاحبان دام یک راه اساسی برای این کار است که علاوه بر یک کار تخصصی نیازمند یک طرح زمان بندی شده با محوریت صنعتی سازی دامداری ها هم است.