نگاه ایران/گروه اجتماعی:شاید کمتر کسی فکر می کرد که یک خانه دوبلکس با یک حیاط کوچک بتواند تبدیل به یک رستوران شلوغ شود. رستورانی که بعد از گذشت چهار ماه باید برای حضور در آن و تناول غذا هایش از چند روز قبل میز رزرو کنی. اما رستوران محلی شورکولی توانسته در این مدت کوتاه جای خود را در قلب خیلی ها باز کند. رستورانی واقع در یکی از خیابان های گلسار با حیاطی گل کاری شده و سالنی با طراحی مدرن اما با المان های بومی. از کاشی های دیوارش گرفته که به شکل طرح های سنتی است تا لوس تر ۸ شاخه عتیقه اش که آدم را یاد خانه های قدیمی می کند و البته یک سماور شیک طلایی رنگ گازی که شما را دعوت به نوشیدن چای داغ محلی به هر تعدادی که می خواهید می کند. آن هم به رایگان. خورشت هایی از چهارگوشه استان در یک قاب اما نقطه قوت رستوران منوی گسترده ای است که شما را در نگاه اول گیج می کند و قدرت انتخاب را از شما می گیرد از بس که تنوع در آن زیاد است. به قول صاحبان این رستوران چهار منو در یک منو. پرطرفدار ترین منوی این رستوران خورشت های محلی است. پخت ۱۵ مدل خورشت محلی کار بسیار سختی باید باشد برای رستوران نه چندان بزرگی که آشپزخانه کوچکی دارد آن هم در شرایطی که به ادعای صاحبانش خرید ها هر روز انجام می شود و پخت خورشت ها نیز هر روز است و هیچ خورشتی برای روز دوم سرو نمی شود. از اناربیج و مرغ ترش و باقلاقاتق و میرزاقاسمی که شناخته شده هستند گرفته تا گمج کباب و لونگی و ترش واش خورشت که کمتر شناخته شده هستند اما به گفته صاحبان رستوران پرفروش ترین خورشت ها محسوب می شوند. این منو از چهار گوشه این استان خورشت دارد. از جنوب شامی رودباری، از شرق دیل دوکونه، از غرب قیمه ماسوله و از شمال کولی غورابیج. بهروز مهدی زاده، یکی از دو مدیر این رستوران درباره چگونگی پخت این همه غذا در روز به نگاه ایران می گوید:یک دلیل مهم دارد. اینکه آشپز ها صاحبان این رستوران هستند و طبیعتا دلسوز رستوران. من و برادرم صبح زود برای خرید مواد اولیه تازه به میدان های خرید می رویم و همسرانمان هم در آشپزخانه مشغول پخت و پز می شوند. منویی از جنس گوشت و هوس منوی دوم رستوران کباب ها هستند که البته آشپز مخصوص خود را دارند. منویی با پنج نوع کباب؛ چنجه، کباب ترش، جوجه، جوجه ترش و کوبیده. منویی از دل دریای آبی کاسپین منوی سوم اما یک منوی خاص دریایی است با سه نوع ماهی لذیذ که پرطرفدار ترین ماهیان گیلان هستند با شهرت ملی و حتی جهانی. یکی از گران ترین غذاهای جهان یعنی ماهی اوزون برون در صدر فهرست خودنمایی می کند و بعد از آن بی شک لذیذ ترین ماهی جهان یعنی ماهی سفید که به سه شکل در این رستوران طبخ می شود. هم سرخ شده با برنج ساده هم شکم پر و هم با سبزی پلو. ماهی کولی هم با عاشقان سینه چاکی که دارد جای خودش را در این منو پیدا کرده است هم به صورت سرخ شده و هم به شکل خورشت قدیمی کولی غورابیج. فیش اند چیبس گیلکی برای شام منوی چهارم اما یک منوی ابداعی است. منویی برای شام. اگر تمام این غذا ها از دیرباز در گیلان طبخ و تناول می شدند منوی شام اما یک منوی ابداعی است. بهروز مهدیزاده در این باره می گوید: غذای با نان چندان جایگاهی در فرهنگ غذایی گیلانیان از دیرباز نداشته. در عین حال اکنون بنابه دلایل زیادی مردم حتی گیلانی ها ترجیح می دهند از خوردن غذاهای برنجی در شب پرهیز کنند به همین دلیل ما تصمیم گرفتیم علاوه بر اینکه شام خورشت ها و کباب و ماهی ها را سرو کنیم غذاهای نانی هم سرو کنیم. به همین دلیل در گام اول رفتیم سراغ شناسایی غذاهای اصیل گیلانی که بتوان به عنوان منوی شام سرو کرد که حاصلش شد سینی شامی که متشکل از سه مدل شامی از سه شهر گیلان، ماسوله، رودبار و لشت نشا بود. همچنین سینی بادمجان که سه غذای دیل دوکونه، ورقه و کشک بادمجان را در خود داشت. سپس سینی دلمه و همچنین خوراک کیلکا و سیب زمینی که کیلکا به سبک لشت نشایی ها در مواد خوابانده می شود و در روغن داغ سرخ می شود و ما به شوخی به آن می گوییم فیش اند چیبس گیلکی. علاوه بر این غذا ها آش رشته و آش ترش و سوپ و لوبیا را هم در منوی شام گذاشتیم. منویی با طعم محلی و ظاهری بین المللی اما جدید ترین کار این گروه ابداع انواع خوراک های محلی است البته به سبک و سیاق بین المللی. منوی جدیدی که حاوی چندین و چند خوراک خاص است. خوراک های بلدرچین، کبک، اردک، بوقلمون، ران مرغ سرخ شده، راسته دودی و دنده و استیک اوزون برون که هرکدام سس های مخصوص به خود را دارند. مهدیزاده درباره این منو می گوید: بعد از استقبال مردم از منوی اول شام که شامل انواع سینی ها بود گفتیم این بار غذاهایی به منو اضافه کنیم که با مواد اولیه اصیل گیلانی تهیه می شوند اما شکل و شمایل بین المللی داشته باشند. مثلا راسته گوساله را به سبک قدیمی و بومی روی براده های چوب و در ظرف های مخصوص دودی می کنیم اما هنگام سرو با ظاهری بین المللی سرو می کنیم. یا خوراک دنده را با سس ماست محلی و کرفس سرو می کنیم که طعم اصیل و بومی اش به دهان بیاید. یا خوراک اردک را با سس گردو و انارترش سرو می کنیم. سعی داریم حتی در غذاهایی که ظاهر بین المللی دارد طعم گیلانی و اصیلش حفظ شود و در عین حال بتوانیم در عرصه جهانی حرفی برای گفتن داشته باشیم. رشت با غذا هایش جهانی می شود این ادعایی است که صاحبان این رستوران با انتخاب شعار «رشت با غذا هایش جهانی می شود» دنبال می کنند. ادعایی که حکایت از عشق و علاقه فراوان صاحبان این رستوران به سرزمین مادری و فرهنگ گیلکی دارد. گرداندگان این رستوران آنقدر به قابلیت جهانی شدن غذاهای گیلکی اعتقاد دارند که در صفحات مجازی خود مدتی است صفحه ای راه انداخته اند به نام رستوران گردی و کافه گردی و در مقدمه اش نوشته اند: «اعتقاد ما این است که هیچ صنعتی به اندازی صنعت غذا نمی تواند منجر به توسعه استان سرسبز عزیزمان شود. از این رو تجربه کافه گردی ها و رستوران گردی هایمان در شهرهای مختلف گیلان را با شما مخاطبان در سراسر ایران در میان می گذاریم.» صفحه ای که نشان از این دارد که صاحبان این رستوران، رستوران های دیگر را رقیب خود نمی پندارند و بنابه گفته مهدیزاده تمام اماکن غذایی را جزیی از یک مجموعه می بینند که باید با ارایه غذاهای لذیذ و حرفه ای در جذب گردشگران ایرانی و خارجی و ارتقای صنعت گردشگری در گیلان موثر باشند تا سودش نه تنها به جیب صاحبان رستوران که نصیب تمام شهروندان گیلانی شود. بهروز مهدیزاده مطمن است که رشت با غذا هایش جهانی می شود. او و مجموعه اش تازه چند ماه است که کارشان را شروع کرده اند اما امیدوارند که روزی برسد که نه تنها خودشان که کلیت این استان با داشتن رستوران هایی که غذاهای لذیذ سرو می کنند تبدیل به مقصدی شود که آوازه اش به گوش جهانیان برسد و غذاهای رنگارنگش بتوانند زندگی مردمانش را هم زیر و رو کند.