نگاه ایران/ ابوالفضل رضایی مشاور جوان و امور رسانه اداره کل بهزیستی گیلان مطابق تعریف انجمن بین المللی روابط عمومی (2015)، روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان و عملی ممتد، مداوم و طرح ریزی شده است که از طریق آن، افراد و سازمانها می کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آن سروکار دارند، به دست آورند. منظور از روابط عمومی در این یادداشت، بخشی از تشکیلات سازمانی است که به انجام وظایف و فعالیتهای مرتبط با مسئولیتهای اجتماعی، درک انتظارات و اقناع ذینفعان مختلف مرتبط با آن می پردازد. تمرکز اصلی در اینجا بر روابط عمومی نوین است که رویکردها، ابزار و روشهای ویژه ای را در مقایسه با روابط عمومی سنتی به منظور تامین اهداف و اجرای برنامه های خود به کار می گیرد. نتایج حاصل از بررسی ها و پژوهشهای انجام شده حاکی از آن است که کارآمدی و اثربخشی سازمانی کمتر از منظر روابط عمومی مورد ملاحظه قرار گرفته است و نوعی انفعال و وادادگی در این عرصه مشاهده می شود. گرچه بر اساس بخشنامه ریاست جمهوری، مدیران و روسای روابط عمومی در ارتباط مستقیم با عالیترین مقام سازمان هستند و نقش مشاور را بر عهده دارند، با این حال به نظر می رسد این جایگاه ظاهری و صوری بوده، مدیران در عمل به این کارکرد روابط عمومی ها اهمیت نمی دهند و متقابلا روابط عمومی ها هم تمایلی به این کار ندارند. بنابراین، می توان گفت منافع سازمان و جایگاه روابط عمومی با یکدیگر همسو هستند و هم از این روست که باید الگویی برای ایجاد تحرک و بالندگی در این عرصه ترسیم و پیگیری شود. چاره ای نیست جز آنکه با احترام به عقل و احساس انسانها و ارایه اطلاعات صحیح و صادقانه به همراه اقناع و جلب مشارکت آنان، شکوفایی و رشد سازمان و ذینفعان مختلفش را تضمین کرد. در این راستا، با تمرکز بر نقش و اهمیت روابط عمومی در سازمانهای امروزی و اهم چالشهایی که آنها را به خود مشغول کرده است می توان گفت که این نهاد با انتظارات متعدد و پویا از یک سو و چارچوبهای قانونی، ابزار و رویکردهای مختلفی سر و کار دارد. سازمانهای امروزی هر روز با انتظارات مختلفی از سوی ذینفعان مختلف روبرو هستند و درک و پیگیری تحقق این انتظارات از دریچه روابط عمومی صورت می گیرد. تاکنون طرحهایی همچون «طرح تکریم ارباب رجوع» نیز از سوی دولت برای سازمانها و شرکتهای تابعه در نظر گرفته شده که از این حیث دارای اهمیت ویژه است. همچنین، رویکردهای نوین در عرصه ارتباطات اجتماعی و کسب و کار به ویژه با بهره گیری از ظرفیتهای فناوری اطلاعات در حال توسعه است. از این رو، ضروری است مدیران روابط عمومی از شایستگیهای ویژه ای برخوردار باشند تا بتوانند رفتارها و عملکردهای مطلوبی از خود بر جای گذارند. به ویژه این موضوع برای مدیران روابط عمومی از آن جهت اهمیت دارد که آنان در نوک حرکت به سمت ارتقا و بهبود عملکرد سازمان قرار دارند و به نحوی نقش رهبری و هدایتگری را در این عرصه ایفا می کنند. در این بین با توجه به جایگاه ارتباطات و نقش روابط عمومی در دو رویکرد متفاوت بطور گذرا اشاره کرده و در تببین نظرات موردنظر بتوان مورد کنکاش و چیستی آن را در نظر گذراند. جاییگاه ارتباطات در سازمانهای سنتی برای ارتباطات نیز مانند هر مقوله دیگر، واحد یا بخشی تعریف می شود که مسئول رسیدگی به این موضوع است. آنان به میل خود اطلاعات و اخبار را تهیه و کانالیزه می کنند و در اختیار کارکنان، مردم و جامعه قرار می دهند . مردم حق انتخاب اطلاعات را ندارند و می توان گفت نوعی سانسور بر روابط سازمان و مردم و جامعه حاکم است. جایگاه ارتباطات در سازمانهای امروزی مدنیت و نیز ابزار و وسایل اطلاعاتی و ارتباطی برای مردم حق انتخاب ایجاد کرده است. نمی توان اطلاعات را در اختیار مردم قرار داد، بلکه خود اطلاعات را انتخاب و به سادگی به آن دسترسی پیدا می کنند. قدرت سازمانها در اداره افکار عمومی و تاثیرگذاری بر دیدگاههای جامعه ناچیز است . مشروعیت سازمانها در گرو عمل به تصمیمات و خواسته های مردم است و سازمانها باید در این زمینه اطلاع رسانی لازم را برای شفافیت بخشیدن به امور ارایه دهند. تمرکز اصلی سازمانها بر مدیریت فرایند اطلاعات است. این فرایند تاثیرگذاری نوعی «سرمایه اجتماعی » است که بی توجهی به آن می تواند و مدیران ارشد سازمان را با بحران مشروعیت و حتی بحران هویت روبرو کند. در این بین سازمان بهزیستی کشور بعنوان یکی از مهمترین نهادهای تصمیم ساز و تصمیم گیر در بهبود بخش اعظمی از افراد جامعه که با حمایت خود گامی مهم در فرایند یک جامعه مطلوب در توسعه یافتگی آن نقش ایفاء نموده را مرور میکنیم 1- تامین و عرضه خدمات حمایتی برای کلیه گروههای سنی و خانواده ها و افراد نیازمند از طریق ایجاد و تعمیم واحدهای مناسب در قالب شبکه های بهزیستی کشور و بر اساس نیازهای محلی 2- تامین و عرضه خدمات مربوط به معلولین جسمی ، ذهنی، روانی و اجتماعی قابل توانبخشی و غیر قابل توانبخشی از طریق نگهداری و مراقبت از آنان در واحدهای مناسب در سطح ارگانهای مرکزی و استانی سازمان 3- بررسی مناطق و ارزیابی واحدهای حمایتی و توانبخشی شبکه های کشور به منظور بسط و گسترش کمی و کیفی خدمات مربوط با توجه به شرایط محیط و نیازهای عینی هر منطقه 4- تهیه طرحها و برنامه های اجرایی کوتاه مدت و دراز مدت بمنظور تامین و عرضه خدمات بهزیستی به گروههای نیازمند. - پرداختهای نقدی وغیرنقدی به افراد و گروههای نیازمند و کمک به تامین حداقل هزینه زندگی آنان طبق مقررات 5- تشویق و ترغیب مردم و افراد علاقمند جهت مشارکت عمومی در فعالیتها و خدمات مراکز بهزیستی و ایجاد امکانات و شرایط لازم در این مورد با استفاده از نیروهای خودیاری مردم نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.