| شنبه، 08 اردیبهشت 1403
نگاه ایران: سرعت پیشرفت تکنولوژی و فناوری طی چند سال گذشته بسیار زیاد بوده و بشر توانسته خیلی از غیرممکن ها را ممکن کند. کمتر کسی انتظار داشت رفاه و آسایش امروزی تا این حد افزایش یابد و سخت ترین کارها برای ما آسان شوند. تلفن های هوشمند همه کاره، ماشین های خودران و پیشرفت های فضایی، همه و همه نشان دهنده موفقیت انسان دررسیدن به اهدافش بوده است.
شاید این مسئله کمتر موردتوجه جوانان قرار بگیرد، زیرا آن ها اطلاعات چندانی از گذشته ندارند و در سنین پایین دستگاه هایی مانند آیفون در اختیار داشته اند. بااین حال همه ما می دانیم که حتی ۱۰ سال پیش نیز بسیاری از امکانات امروزی وجود نداشته است.
ما در این مقاله قصد داریم ۲۱ نکته جالب درباره فناوری های قدیمی که جوانان زیر ۱۸ سال هیچ درکی از آن ها ندارند را موردبررسی قرار دهیم. تا پایان همراه باشید و تصاویر و توضیحات را دنبال کنید.
در گذشته باید برای دیدن فیلم به کلوب ها مراجعه می کردیم و فیلم ها را اجاره کرده و یا می خریدیم.
برای دیدن فیلم های وی اچ اس باید آن ها را به اول بازمی گرداندیم و نوارشان را می پیچیدیم.
گاهی اوقات نیز باید آن ها درمی آورده و برعکس می کردیم تا بتوانیم نیمه دوم فیلم را ببینیم.
اگر نوارهای وی اچ اس در هم می پیچید، هیچ کاری از دست ما برنمی آمد.
اگر کسی می خواست تلفن صحبت کند، باید اینترنت را قطع می کردیم، زیرا خط تلفن اشغال می شد.
صدای وصل شدن به اینترنت با تلفن نیز به شدت روی اعصاب بود.
همه می توانستند به راحتی به مکالمات تلفنی شما گوش دهند.
این کیف های سی دی بسیار جادار بودند. به همین دلیل اگر می خواستید آهنگ موردعلاقه تان را در آن پیدا کنید، باید تمام کیف را زیرورو می کردید.
گاهی اوقات ساعت ها وقت برای درست کردن سی دی گلچین خوب صرف می کردیم.
خط و خش های سی دی ها نیز به شدت آزاردهنده بودند و اغلب چاره ای برایشان وجود نداشت.
شما باید شماره تلفن دوستانتان را به خاطر می سپردید و تنها در ساعتی مشخص با آن ها تماس می گرفتید.
ضبط کردن آهنگ موردعلاقه از رادیو نیز دردسرهای خودش را داشت و محیط باید کاملاً ساکت می بود تا نتیجه رضایت بخش باشد.
نوشتن اشعار آهنگ ها به صورت دستی نیز دردسرهای خاص خودش را داشت.
پیدا کردن پاسخ یک سوال، بسیار آزاردهنده بود. زیرا باید کتاب ها را برای رسیدن به جواب زیرورو می کردید و گوگلی وجود نداشت که بخواهید آن را جستجو کنید.
قرمزی چشم در تصاویر قابل درست شدن نبود و نمی توانستید عکس دیگری بگیرید.
تا زمانی که عکس ها به چاپ نمی رسید، نمی توانستید خوب و یا بد بودن آن ها را تشخیص دهید. در صورت نارضایتی از نتیجه، هیچ راهی برای اصلاح آن وجود نداشت.
وب کم ها به نوعی تحول ایجاد کردند. کاربران می توانستند به وسیله آن ها عکس های سلفی بگیرند.
راهنمای برنامه های تلویزیون در روزنامه ها و مجلات چاپ می شد و شما باید برای فهمیدن ساعت پخش برنامه موردعلاقه تان آن ها را مطالعه می کردید.
این حالت معمولاً به خاطر اتصال نامناسب کنسول های بازی مانند میکرو و سگا رخ می داد و به شدت روی اعصاب بود.
برنامه موردعلاقه شما تنها در ساعتی مشخص پخش می شد. اگر برنامه خود را مطابق آن تنظیم نمی کردید، فرصت تماشای آن را برای همیشه از دست می دادید.
تایپ کردن با این صفحه کلیدها نیز صبر زیادی می طلبید. برای نوشتن کلمه «Hello» باید ۱۳ بار بر روی دکمه ها کلیک می کردید.
در گذشته باید برای دیدن فیلم به کلوب ها مراجعه می کردیم و فیلم ها را اجاره کرده و یا می خریدیم.
برای دیدن فیلم های وی اچ اس باید آن ها را به اول بازمی گرداندیم و نوارشان را می پیچیدیم.
گاهی اوقات نیز باید آن ها درمی آورده و برعکس می کردیم تا بتوانیم نیمه دوم فیلم را ببینیم.
اگر نوارهای وی اچ اس در هم می پیچید، هیچ کاری از دست ما برنمی آمد.
اگر کسی می خواست تلفن صحبت کند، باید اینترنت را قطع می کردیم، زیرا خط تلفن اشغال می شد.
صدای وصل شدن به اینترنت با تلفن نیز به شدت روی اعصاب بود.
همه می توانستند به راحتی به مکالمات تلفنی شما گوش دهند.
این کیف های سی دی بسیار جادار بودند. به همین دلیل اگر می خواستید آهنگ موردعلاقه تان را در آن پیدا کنید، باید تمام کیف را زیرورو می کردید.
گاهی اوقات ساعت ها وقت برای درست کردن سی دی گلچین خوب صرف می کردیم.
خط و خش های سی دی ها نیز به شدت آزاردهنده بودند و اغلب چاره ای برایشان وجود نداشت.
شما باید شماره تلفن دوستانتان را به خاطر می سپردید و تنها در ساعتی مشخص با آن ها تماس می گرفتید.
ضبط کردن آهنگ موردعلاقه از رادیو نیز دردسرهای خودش را داشت و محیط باید کاملاً ساکت می بود تا نتیجه رضایت بخش باشد.
نوشتن اشعار آهنگ ها به صورت دستی نیز دردسرهای خاص خودش را داشت.
پیدا کردن پاسخ یک سوال، بسیار آزاردهنده بود. زیرا باید کتاب ها را برای رسیدن به جواب زیرورو می کردید و گوگلی وجود نداشت که بخواهید آن را جستجو کنید.
قرمزی چشم در تصاویر قابل درست شدن نبود و نمی توانستید عکس دیگری بگیرید.
تا زمانی که عکس ها به چاپ نمی رسید، نمی توانستید خوب و یا بد بودن آن ها را تشخیص دهید. در صورت نارضایتی از نتیجه، هیچ راهی برای اصلاح آن وجود نداشت.
وب کم ها به نوعی تحول ایجاد کردند. کاربران می توانستند به وسیله آن ها عکس های سلفی بگیرند.
راهنمای برنامه های تلویزیون در روزنامه ها و مجلات چاپ می شد و شما باید برای فهمیدن ساعت پخش برنامه موردعلاقه تان آن ها را مطالعه می کردید.
این حالت معمولاً به خاطر اتصال نامناسب کنسول های بازی مانند میکرو و سگا رخ می داد و به شدت روی اعصاب بود.
برنامه موردعلاقه شما تنها در ساعتی مشخص پخش می شد. اگر برنامه خود را مطابق آن تنظیم نمی کردید، فرصت تماشای آن را برای همیشه از دست می دادید.
تایپ کردن با این صفحه کلیدها نیز صبر زیادی می طلبید. برای نوشتن کلمه «Hello» باید ۱۳ بار بر روی دکمه ها کلیک می کردید.
.gif)