به گزارش نگاه ایران : چهره هایشان آشکارا تغییر کرده است. گرد پیری بر سروصورت دارند. یکی از آنها به دیار باقی رفته و یکی هم آن سوی مرزهاست. آنها که باقی مانده اند هم در این سال ها نقش های گوناگونی را بازی کرده اند. گاه در مجلس بوده اند، گاهی در دولت و البته گاهی هم طعم زندان را چشیده اند. حالا با همه آن سرد و گرم ها، در آستانه یک انتخابات دیگر دور هم جمع شده اند، آن هم نه فقط همان ها که نام آشنا بودند.  بالاخره بعد از ٢٠ سال از ساختار و بدنه تشکیلاتشان رونمایی کردند. پنجشنبه گذشته برای اولین بار، حزب کارگزاران سازندگی بعد از دو دهه از زمان تأسیس، اولین گردهمایی استانی خود را برگزار کرد. حزبی که تا پیش از این در آن، نام ها بر فعالیت کادری سایه انداخته بودند. حالا اما همین نام ها بنا را بر تغییر خط مشی قرار داده اند؛ عبور از قائم به اشخاص بودن و رسیدن به بدنه اجتماعی. فرایندی که اگرچه آیت الله هاشمی رفسنجانی آن را به «احیا» تشبیه کرد، اما بیشتر به تغییر رویکرد می ماند. چه، کارگزاران از زمان تولد، یعنی آستانه انتخابات مجلس پنجم، به این سو، با همان فهرستی که به عنوان اعضای هیأت موسس ارائه کرد، تقریبا در همه فعالیت های انتخاباتی ازجمله مجلس و ریاست جمهوری به ایفای نقش پرداخته است، با همان چند نفر. از اسحاق جهانگیری گرفته که اکنون در کسوت معاون اولی دولت یازدهم به ایفای نقش می پردازد تا غلامحسین کرباسچی، حسین مرعشی، محمدعلی نجفی، فائزه، محسن و علی هاشمی و البته مرحوم محسن نوربخش (رئیس کل بانک مرکزی دولت های رجایی، موسوی، هاشمی و اصلاحات) و مصطفی هاشمی طبا که حضور فیزیکی ندارد، اما نامش همچنان جزء مؤسسان به چشم می خورد و عطالله مهاجرانی که از سال ٨٣ تاکنون خارج از کشور به سر می برد. در واپسین روزهای دهه ٦٠، به تاریخ ششم اردیبهشت ماه ٦٩، هنگامی که مهاجرانی معاون پارلمانی دولت دوم هاشمی رفسنجانی بود، مقاله ای را در روزنامه اطلاعات منتشر کرد که عنوان و فحوای آن «مذاکره مستقیم» با آمریکا بود. یادداشتی که مخالفت های زیادی را برانگیخت اما، با گذشت بیش از ٢٠ سال، این بار در گردهمایی کارگزارانی ها از خود ردی برجا گذاشت؛ چرا که، تابلوی اولین گردهمایی، «مذاکره ملی بود»، همان بحثی که غلامحسین کرباسچی برای اولین بار در مراسم افطاری روحانی با فعالان حزبی اصولگرا و اصلاح طلب مطرح کرده بود و گویا حالا تبدیل به برنامه عمل حزب در ٢٠ سالگی آن شده است. کرباسچی، مردی با موهای جوگندمی کوتاه که مدت هاست دیگر به مانند سال های دهه ٧٠ و به رسم دوران تحصیل و طلبگی، محاسنی بر چهره ندارد، تمام مدت سخنرانی خود در کنگره را بی آنکه فرازوفرودی در لحن صدایش ایجاد شود، به موضوع مذاکره ملی پرداخت و البته گریزی هم به مقاله مذاکره مستقیم زد. البته اشاره مستقیمی به نام نویسنده نکرد و در بخشی از صحبت هایش این گونه گفت: «روزی یک عده از دوستان شورای مرکزی، مذاکره مستقیم را مطرح کردند، بعدها دیدیم وقتی تعقل در جامعه عمومی شد، خردها به این نتیجه رسیدند که برای عبور از تنگناهای خودساخته دولت قبل، با منطق قوی باید با دنیا به مذاکره بپردازیم». از اینجا به بعد بود که نقدها به دولت گذشته آغاز شد. محمدعلی نجفی، که هم اکنون مشاور اقتصادی دولت روحانی است، در کنار محمد طبیبیان، از اقتصاددانان مدافع نظریات اقتصادی لیبرالیستی، آماری ارائه کرد که به تأثیرات اقتصادی ناشی از تحریم ها می پرداخت و راه دوچندان دشوار روحانی برای حل معضلات اقتصادی را بازگو می کرد. گویی اولین گردهمایی کارگزارانی ها به دادگاهی برای عملکرد دولت های احمدی نژاد تبدیل شده بود، بدون متهمی که این روزها دست پیش گرفته و به جای پاسخ گویی به مدیریت هشت سال گذشته، راه شکایت از برملاکنندگان را انتخاب کرده است. کالبدشکافی اقتصادی تحریم و ماقبل تحریم محمدعلی نجفی سخنانش را با مصرع «ما را به سخت جانی خویش این گمان نبود» آغاز کرد. او ابتدا به گزارشی از رفتارهای دولت های احمدی نژاد اشاره کرد که به گفته او رفتارهای «ایدئالیستی مبتنی بر توهم» بود. نجفی بعد هم توضیحی از وضعیت تحریم ها ارائه داد. سخنان تکان دهنده نجفی و بعد از آن طبیبیان از واقعیت های تحریم، اکثر مهمانان را قلم به دست کرده بود تا هم به دقت گوش کرده و هم نکته برداری کنند. شاید به این علت فضای اولین گردهمایی کارگزارانی ها مثل هوای سالن کوچک «رایزن» سنگین شده بود. ورودی سالن آشنای «رایزن» که جلسات بنیاد باران معمولا در آنجا برگزار می شود، پیش از آغاز مراسم تقریبا شلوغ بود. فائزه هاشمی که وارد شد، خواسته یا ناخواسته، به مانند میزبان در آستانه ایستاد و میهمانان هنگام ورود و خروج چند دقیقه ای را صرف گپ وگفت با او کردند. بقیه اعضای هیأت مؤسس به همراه اعضای شورای مرکزی و در رأس آنها اسحاق جهانگیری صندلی های ردیف اول و دوم سالن را به خود اختصاص داده بودند. جهانگیری بعد از سخنرانی کرباسچی، سالن را ترک کرد و نجفی به عنوان تنها عضو باقی مانده از دولت در جمع اعضای حزب، سخنرانی کرد. به گفته نجفی، مسکن مهر، هدفمندی یارانه ها، واگذاری سهام عدالت و بدهی دولت به سازمان های تأمین اجتماعی تا سالیان سال گریبان اقتصاد کشور را رها نخواهد کرد. به گفته نجفی، هزینه مسکن مهر از طریق استقراض از بانک مرکزی تأمین شد. او درحالی که به آثار سوء هدفمندی یارانه ها در بخش تولید اشاره داشت، گفت که واگذاری «سهام عدالت» باعث شد تعدادی از بنگاه های اقتصادی با مشکلات حاد اقتصادی مواجه شوند و برای دولت بدهی ایجاد شده است. نجفی بعد به بدهی دولت به سازمان تأمین اجتماعی اشاره کرد و گفت که دولت ٨٥ هزار میلیارد تومان به این سازمان بدهی دارد. این در حالی است که کل بودجه عمرانی کشور ١٢ هزار میلیارد تومان است. او ادامه داد: «مثلا در شرکت خودروسازی سایپا حدود شش هزار و ٥٠٠ میلیارد تومان به دلیل واگذاری سهام به کارگران - که در یک اقدام با انگیزه سیاسی صورت گرفت - منجر به بدهکاری این شرکت شده است». او سپس ادامه داد که حدود ٧٦ درصد هزینه های صندوق های بازنشستگی در طول سال از کل بودجه دولت تأمین می شود. نجفی ادامه داد: صندوقی که باید منابع آن توسط خود سازمان تأمین شود، ٦٠ درصد بودجه اش از دولت تأمین می شود. نجفی گفت بدتر از آن، وضعیت صندوق بازنشستگی لشکری است که ٩٤ درصد آن از بودجه دولت تأمین می شود. به گفته نجفی، بازنشستگان به ردیف های مستخدمین شاغل دولت در بودجه تبدیل شده اند. بلای تحریم ها نجفی متوسط القامه با همان محاسن معروف به پرفسوری که سال هاست تغییری نکرده، در بخش دیگر سخنانش، به آثار تحریم ها اشاره کرد. او گفت در اثر تحریم ها صادرات نفت ایران از دومیلیون و صد هزار بشکه به یک میلیون و پنجاه هزار بشکه یعنی به نصف کاهش پیدا کرد که خسارت های آن به اقتصاد در سال ٢٠ میلیارد دلار است. به گفته نجفی در اثر تحریم ها هزینه مبادلات اقتصادی حداقل ١٥ درصد افزایش یافت. یعنی اگر سالانه صدمیلیارد دلار تبادل اقتصادی صورت گرفته باشد، این عدد به ١١٥ میلیارد دلار برای ایران افزایش یافته و نتیجه آن واردشدن ١٥ میلیارد دلار در سال هزینه اضافه بر کشور بوده است که می توانسته صرف اشتغال زایی شود. نجفی همچنین گفت «در سال ٩١ که سازمان تحریم ها تقریبا به طور کامل در ایران شکل گرفت، رشد اقتصادی منفی شش و هشت دهم درصد (٦,٨-) شد و تورم به سی ونیم درصد رسید و ما از نظر تورم دومین کشور دنیا بعد از کشور دوست و برادر ونزوئلا بودیم». طی ٨ سال در اشتغال تغییری ایجاد نشد نجفی در همین زمینه ادامه داد: رشد منفی شش وهشت دهم درصدی با درنظرگرفتن افزایش جمعیت دو درصدی به معنای فقیرشدن ٨,٨ درصدی تک تک آحاد کشور بوده است. او سپس به آمار ایجاد شغل از سال ٨٤ تا ٩٢ پرداخت. به گفته نجفی، تعداد شاغلان در این هشت سال، هیچ تغییری نکرده است، مگر چیزی حدود ٩ هزارو ٦٠٠ نفر. او گفت آمار شاغلان کشور در سال ٨٤، ٢٠میلیون و ٦٠٠ هزار نفر بود و آمار آن در سال ٩١ تغییری نکرده بود. او با ابراز نگرانی از کسری بودجه در سال جاری گفت دولت امسال با ٥٠ هزار میلیارد تومان کسری بودجه مواجه است که با این کسری، رشد اقتصادی در سال جاری نیم درصد یا درجازدن خواهد بود. او گفت اگر روند گذشته ادامه پیدا می کرد کشتی اقتصاد کشور که به گل نشسته بود، به واژگونی می رسید. نجفی به روند مذاکرات هسته ای اشاره کرد و گفت در آینده معلوم می شود که از چه شرایطی رها شدیم و و معلوم نبود اگر این وضعیت ادامه پیدا می کرد، چه بر سر مردم و نظام می آمد. او گفت خیلی مطالب را نمی توان به دلیل سوءاستفاده های خارجی مطرح کرد. نجفی با بیان اینکه «اگر دست حمایتی مقام معظم رهبری نبود این مذاکرات به نتیجه نمی رسید و البته اگر فرمان هدایت مذاکرات به دست شخص رئیس جمهور نبود، این مذاکرات به نتیجه نمی رسید»، گفت: باوجود فشارها توانستیم تورم را از سی و نیم درصد، به چهارده و نیم درصد برسانیم و این خود یک علامت برای آمریکا بود که نرمش نشان دهد. چون نظام درستی حاکم بود که می توانست آثار تحریم را کنترل کند. نیاز به جذب سالانه ٢٠ میلیارد دلار او سپس به شرایط پساتحریم اشاره کرد و گفت با افزایش صادرات نفت ایران، قیمت نفت در کوتاه مدت کاهش پیدا خواهد کرد اما در بلندمدت با افزایش روبه رو خواهیم بود. او همچنین به میل سرمایه گذاری و تسهیل مبادلات خارجی اشاره کرد و گفت از اولویت های پساتحریم افزایش جذب سرمایه گذاری مستقیم خواهد بود که با خود تکنولوژی، سرمایه و اشتغال به همراه خواهد آورد. حمل ونقل و ترانزیت، توجه به بخش خصوصی و نه خصولتی (سازمان ها و نهاد های عمومی که جای بخش خصوصی واقعی را گرفتند) و توجه به طرح های دانش بنیان برای اشتغال جوانان، ازجمله اولویت های نجفی برای اقتصاد پساتحریم بود. او همچنین گفت برای برنامه ششم توسعه رشد متوسط هشت درصدی در نظر گرفته شده است که برای تحقق آن باید سالانه مبلغ ٢٠ میلیارد دلار منابع خارجی وارد کشور شود. سال ٩٥ مردم کم کم آثار رفع تحریم ها را درک می کنند او همچنین در بخش دیگر سخنان خود پیش بینی کرد آثار رفع تحریم ها از نیمه دوم سال ٩٥ کم کم در زندگی مردم هم نمود پیدا کند. بااین حال، او همچنان تأکید کرد باید «مدیریت انتظارات مردم» به درستی انجام شود. آنها که دیروز منکر تأثیر تحریم ها بودند، از همین امروز خواهان اثر برداشته شدن تحریم ها بر زندگی مردم هستند. او همچنین گفت اگر دوباره در پنج سال برنامه ششم همه وقت مان صرف دعواهای دلواپسان شود، کار مملکت پیش نمی رود. غارت اموال عمومی  به نام اقتصاد آزاد محمد طبیبیان که از مدافعان اقتصاد آزاد است، اگرچه با خنده تریبون را تحویل گرفت و گفت امیدوارم سخنانم در تعارض با سخنان آقای نجفی نباشد، اما او هم در ابتدای سخنان خود به نقد تفکرات اقتصادی هشت سال گذشته پرداخت و گفت در دولت قبل هرج ومرج و غارت اموال عمومی به جای تفکر اقتصاد آزاد، خود را جا انداخته بود. علاوه بر اینکه واگذاری، جای خصوصی سازی را گرفته بود. به گفته طبیبیان در شرایط تحریمی طبقه «تن آسا» شکل می گیرد که ثروت خود را نه بر مبنای تلاش و کوشش که بر اثر غارت اموال عمومی به دست آورده است. طبیبیان گفت مراقب باشیم این طبقه شکل نگیرد و اگر گرفت باید با ابزارهای حقوقی و سیاسی اصلاح شود. طبیبیان در ادامه که نوعی پاسخ به سخنان نجفی محسوب می شد، یکی از مشکلات ناشی از تحریم ها را تحریم بانکی دانست و گفت این نوع تحریم جدای از سازمان تحریم های هسته ای و توسط خزانه داری آمریکا بر کشور تحمیل شده است. به گفته طبیبیان با این شیوه تحریم، عملا آمریکا سیستم حقوقی خود را در دل کشورهای دیگر اجرا کرده و بانک های آنها را به پلیس تبدیل کرده است؛ چراکه اگر هر بانکی با ایران معامله می کرد از طرف آمریکا مجبور به پرداخت جریمه می شد و باید هم پرداخت می کرد. به گفته طبیبیان، رفع این تحریم ابزار حقوقی می خواهد و قدرت لابی گری که در دل این توافق هسته ای وجود دارد. او همچنین به بحث جذب سرمایه گذاری اشاره کرد و گفت سرمایه گذار جایی می رود و می ماند که احساس امنیت کند؛ اما در ایران به دلیل اینکه شاخص فساد در بین بیش از ١٧٠ کشور، ١٣٦ است سرمایه گذار وارد هم بشود، در ماندن خود تردید می کند. او همچنین به نقشه فقر در کشور اشاره کرد و گفت در این نقشه در همه نقاط مرزی کشور، بیش از نصف جمعیت از خط فقر پایین تر هستند و همین مسئله باز هم سرمایه گذار را به لحاظ امنیتی دچار تردید می کند. مقایسه با جمهوری وایمار اما قبل از سخنرانی طبیبیان، احمد نقیب زاده از استادان علوم سیاسی و روابط بین الملل، در یک بازنگری تاریخی نگاهی به روی کارآمدن احزاب راست و چپ افراطی در جمهوری وایمار داشت و از این رهگذر خواست به صورت تلویحی مقایسه ای با جمهوری وایمار (حکومت آلمان در حد فاصل بین دو جنگ جهانی) داشته باشد. او به روی کارآمدن هیتلر در اثر کناررفتن احزاب میانه رو و قدرت گرفتن احزاب رادیکال چپ و راست اشاره کرد و معتقد بود هیتلر به این دلیل توانست حزب نازی را ایجاد کند و هر روز بر شمار هواداران آن اضافه کند که در شرایط افراط و تفریط مردم به آن می پیوندند، وگرنه هیتلر در ابتدا فرد معروف و صاحب کلام و عقیده ای نبود. او در ادامه به نقش احزاب در آموزش اعضا و بدنه و البته سازماندهی آنها اشاره کرد و گفت احزاب باید بتوانند به لحاظ مالی و از راه هایی مثل حق عضویت، استقلال خود را از دولت حفظ کنند تا به موفقیت برسند. تقدم منافع ملی بر مصالح گروهی اما پیش از آنکه این سه استاد دانشگاه بخواهند وارد نقد دولت احمدی نژاد شوند، غلامحسین کرباسچی به عنوان دبیرکل حزب، پشت تریبون رفت و در سخنانش به تبیین مواضع حزب که در شعار مذاکره ملی متبلور شده است، پرداخت. او اساس این کار را تأکید بر مصالح عمومی و منافع ملی و عبور از منافع شخصی دانست. کرباسچی به اینجا که رسید، خواست به نقدهایی درباره نوع موضع گیری های کارگزاران هم پاسخ بدهد. او که به رسم سابقه روحانی بودنش، هرازگاهی هم از آیه های قرآن برای تکمیل سخنانش بهره می برد، این بار گفت: گاهی به ما ایراد می گیرند که شما هم با اصلاح طلبان و هم با اصولگرایان و هم با معتدلین در ارتباط هستید؛ اما بینی و بین الله من شهادت می دهم آنچه در شورای مرکزی و حزب گفته شده، چیزی جز مصالح عموم و منافع مردم نبوده است. او ادامه داد: ما دنبال تسلط کارگزاران بر مجموعه های دولتی و وزارتخانه ها و استانداری ها نبوده و نیستیم. اینکه حزب برای رسیدن به قدرت است و کسی که به قدرت رسید باید به بقیه اعضا کمک کند تا قدرت کسب کنند، حرف درستی نیست. او در راستای توضیح همان مذاکره ملی گفت بر مبنای منافع ملی و مصالح مردم، نه فقط با نیروهای هم فکر اصلاحات، بلکه از ائمه جمعه، نیروهای امنیتی و مخالفان خود برای مذاکره باید دعوت کنیم تا بتوانیم نهضت گفت وگو را به راه بیندازیم. هم ظریف می خواهیم هم قاسم سلیمانی کرباسچی برای روشن ترشدن آنچه در اندیشه کارگزارن می گذرد، گریزی هم به شرایط منطقه زد و البته عبارت جالبی را هم از محمود دولت آبادی نقل کرد. به گفته کرباسچی، ایران در ٢٥ سال اخیر پس از رحلت امام خمینی، دوره ای تاریخی را پشت سر گذاشت که در گذشته کمتر اتفاق افتاده بود، اینکه امروز در سوریه، لبنان، یمن، بحرین و... حرف مهم را می زنیم، نکته درخشانی برای ماست. او در ادامه همین سخنان بود که گفت آقای دولت آبادی می گوید ما هم به ظریف احتیاج داریم و هم به قاسم سلیمانی نیاز داریم. کرباسچی در توضیح بیشتر گفت که این سخن از طرف یک فعال سیاسی یا نظامی نیست، بلکه از قول روشنفکری است که افکار و ایده های او را می شناسید. او در آخر سخنانش هم گفت: در بحث مذاکره امروز برای مجموعه اصلاح طلبان بهترین موقعیت فراهم شده تا بر مبنای مسائل ملی وارد گفت وگو شوند. مبنای اصلی این است که واقع گرایی را از دست ندهیم و دچار احساسات نشویم، مصالح ما و آبروی ما در مقابل منافع مردم هیچ ارزشی ندارد. بدون واقع گرایی، هم گرایی اتفاق نمی افتد. ثبت نام حداکثری در انتخابات بعد از سخنان کرباسچی فائزه هاشمی پشت تریبون آمد. او همچنان با یک دست چادرش را گرفته بود و با دستی دیگر برگه های گزارش از عملکرد سازماندهی حزب در استان ها را، اما قبل از اینکه بخواهد گزارش را قرائت کند، به طنز گفت: آقای کرباسچی به من گفته بودند که خوب نیست شما این قدر درباره زنان صحبت می کنید، بگذارید ما بگوییم که اثر گذاری بیشتری خواهد داشت. من هم قبول کردم اما دیدم که ایشان باز هم چیزی نگفتند. با سخنان فائزه هاشمی بود که حاضران به وجد آمدند و دستی به نشانه تأیید زدند. او همچنین موضوع سهمیه ٣٠ درصدی از فهرست های انتخاباتی مربوط به بانوان را باز  هم تکرار کرد و همان حرف همیشگی را گفت که آقای هاشمی می گوید شما خانم ها به خودتان رأی نمی دهید، که اگر رأی بدهید همه مجلس را می گیرید. میهمانان باز هم او را تشویق کردند و چند زنی که در میان مردان دعوت شده به همایش به چشم می خوردند، از داخل جمعیت خواستار سهمیه ٥٠ درصدی شدند. اما او در بخش دیگر سخنانش نکته مهمی را مورد اشاره قرار داد. هاشمی خواستار ثبت نام حداکثری در انتخابات پیش رو شد و گفت از آنجا که معلوم نیست وضعیت بررسی صلاحیت ها چگونه قرار است باشد، همه آنها که امکان رأی آوری دارند، حتی آنها که فکر می کنند درصد پایینی برای رأی آوری دارند یا آنها که فکر می کنند ممکن است با ردصلاحیت مواجه شوند، ثبت نام کنند تا برای پرکردن فهرست ها با کمبود مواجه نباشیم. عکس های یادگاری بخش اول نشست با سخنرانی میهمانان پایان گرفت و اعضا برای ناهار و شرکت در پنل های تخصصی سالن رایزن را ترک کردند. در رستوران بعد از صرف ناهار، بازار سلفی گرفتن اعضا با کرباسچی داغ بود. میهمانان شهرستانی حزب، عصرهنگام به جماران رفتند و با آیت الله هاشمی رفسنجانی دیدار کردند. مهدی هاشمی در کنار عفت مرعشی هم در حسینیه بودند و فاطمه، دیگر فرزند آیت الله، هم به آنان اضافه شده بود. گردهمایی یک روزه بعد از ٢٠ سال به این ترتیب پایان گرفت تا مقدمه ای باشد برای تشکیل اولین کنگره. ---------------------------------------------------------------------------------- روایت هاشمی رفسنجانی از نقش رهبری در تأسیس کارگزاران روابط عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام: آیت الله هاشمی رفسنجانی در گردهمایی سراسری حزب کارگزاران سازندگی با بیان اینکه وقت مناسبی را برای آغاز حرکت جدید انتخاب کردید، با تشریح چرایی و چگونگی تشکیل حزب، به جلسه جامعه روحانیت مبارز اشاره کرد و گفت: طبیعی بود که برای تهران از دو جناح و مستقل ها نیروهایی را معرفی کنیم، اما روحانیت مبارز که از یک جناح بودند، مایل بودند که هر ٣٠ نامزد از جناح راست انتخاب شوند. او گفت: من می گفتم روحانیت باید حالت پدرانه خود را حفظ کند. او گفت: در جلسات روحانیت مبارز قبول کردند که پنج نفر از نیروهای خارج از جمع آنها باشند که تصویب شد، اما بعدها آقای ناطق نوری خبر داد که اعضای گروه های همسوی جامعه می گویند ما خودمان رأی داریم و چرا باید رأی خود را به دیگران بدهیم. او با بیان سخنان خود و ناطق نوری در این باره گفت: وقتی به نتیجه نرسیدیم، قرار شد با رهبری در میان بگذاریم که ایشان گفتند چرا می خواهید دست دیگران را ببندید و آنها هم نامزد معرفی کنند که در این صورت با رقابت انتخابات واقعی تر و صندوق های رأی پر می شود. آیت الله هاشمی رفسنجانی با اشاره به بیانیه آغازین کارگزاران گفت: دو بیانیه، زلزله ای در فضای انتخاباتی جامعه انداخت و رقبا ترسیدند که متوسل به رهبری شدند. او با یادآوری شروط رهبری برای ورود و عدم ورود وزرا در فهرست کارگزاران، گفت: وقتی کارگزاران شروط را شنیدند، پیش من آمدند و گفتند اگر رهبری راضی نیستند، ادامه ندهیم که من با رهبری تلفنی صحبت کردم و ایشان از زاویه پرکردن صندوق ها گفتند که معاونان و شهردار تهران می توانند برای نامزدها فهرست بدهند. آیت الله هاشمی رفسنجانی با تأکید بر اینکه «منطق من حفظ جایگاه روحانیت و عدم القای اختلاف بین من و رهبری بود»، گفت: وقتی دیدم آنها دارند برای بیانیه امضا می گیرند، ماجرا را به رهبری گفتم و ایشان هم دوباره تأکید کردند که مانع حضور این گروه نشویم. رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: از همان زمان هم مرا پدر معنوی این حزب می دانند و هم تبلیغات منفی علیه این حزب شروع شد که هنوز ادامه دارد. او در بخش دیگری از سخنان خود با بیان این مطلب که اگر مردم ببینند مسئولان با رأی آنها می آیند، صبوری می کنند، گفت: اگر انتخابات سالم باشد، همه چیز در کشور ما آماده است که ایران الگوی جهان باشد. آیت الله هاشمی رفسنجانی با تأکید بر نقش انتخابات و حضور مردم، به جمله رهبری مبنی بر حق الناس بودن رأی اشاره کرد و گفت: این سخن رهبری که رأی مردم حق الناس است، حرف خیلی بزرگی است. گرچه صداوسیما و رسانه های مانند آن که معمولا برای سخنان و گفته های رهبری مدت ها برنامه می سازند و بر آن تأکید می کنند از کنار این جمله گذشتند. گرفتن حق انتخاب از مردم گناه بزرگی است و تا خود صاحب حق نبخشد، فرد خطاکار در بارگاه الهی بخشیده نمی شود. آیت الله هاشمی رفسنجانی به خاطره ای از شاه اشاره کرد که روزی با هلیکوپتر در تهران گشت و با دیدن حضور انبوه مردم در راهپیمایی های اعتراضی، بعد از آمدن به دفتر خود، به اطرافیان خود گفت که ما برای مردم زحمت می کشیم، پس چرا این گونه می کنند. او با انتقاد از کسانی که اهمیتی به رأی مردم نمی دهند، گفت: هنوز هم حرف اصلی را مردم می زنند. جوانان، تحصیل کرده و آگاه هستند و نمی توان با شعارهای تبلیغاتی و بیان آمار غیرواقعی آنها را فریب داد، چون در بطن حوادث هستند.