نگاه ایران/گروه ورزشی: غلامرضا (اتابک) اصغر خواه متولد 1370 در خانواده ای ورزشکار پرورش یافته است. برادران و پدرش در کشتی فعال بودند و او هم در مقطع تحصیلی ابتدایی  به همراه آنان به تمرین کشتی می پرداخت. این وزنه بردار جوان که در حال حاضر دانشجوی کارشناسی رشته تربیت بدنی است می گوید: سال 1381 بعد از تماشای مسابقات حسین رضازاده و قهرمانی هایی که داشت به وزنه برداری علاقه مند شدم و حس کردم در این رشته می توانم موفق شوم و در نتیجه از کلاس چهارم ابتدایی به وزنه برداری روی آوردم که در مسابقات استانی، کشوری و جهانی در قالب گروه های باشگاهی و تیم ملی شرکت کردم. اصغرخواه که در این مدت موفق به کسب مدال های مختلف استانی، کشوری و مسابقات بین المللی شده است برای تامین هزینه های ورزشی خود در شرایط دشواری به سر می برد و می گوید مسوولان به وضعیت ورزشکارانی مانند او توجهی ندارند و تاکنون تلاش های او برای اشتغال به یک شغل برای کسب درآمد بی نتیجه مانده است. در ادامه گفت وگوی «لنگر خبر» با این وزنه بردار را بخوانید با این امید که بالاخره مدیران ارشد و مدیریت ورزشی شهرستان و استان برای نخبگان ورزشی مانند اصغرخواه راهکارهای لازم را پیدا کنند تا بیشتر از این شاهد رنج آن ها و فرصت سوزی برای کشور نباشیم: از سابقه و افتخارات ورزشی خود بگویید در سال 1384 در مسابقات باشگاهی قهرمان ایران شدم و در سال بعد به اردوی تیم ملی نوجوانان دعوت شدم که در رکوردگیری ها موفق بودم و وزنه های خوبی زدم که اولین عضویتم در تیم ملی در رده نوجوانان بود. در سال 1386 برای مسابقات اردن به تیم ملی دعوت شدم ولی بااینکه وضعیت خوبی داشتم و رکوردگیری هایم خوب بود مورد بی مهری قرار گرفتم. در سال 1387 بار دیگر به اردو تیم ملی نوجوانان دعوت شدم که در سال 1388 در مسابقات جهانی تایلند شرکت کردم که موفق به کسب سه مدال نقره در تک ضرب، دوضرب و مجموع شدم. این اولین مدال جهانی من بود که طعم لذت بخشی داشت. سال 1388 هم در مسابقات المپیاد جوانان ایران شرکت کردم که 15 کیلو رکورد آسیا و 25 کیلو رکورد ایران را افزایش دادم که تاکنون به نام من ثبت شده است. در مسابقات قهرمانی جوانان کشور که در سال 1390 برگزار شد به مقام اول رسیدم و به عنوان ستاره مسابقات و قوی ترین وزنه بردار ایران نیز شناخته شدم که به دلیل درخشش در این مسابقات برای مسابقات جوانان جهان به تیم ملی دعوت شدم. در سال 1390 در اردو تیم ملی جوانان برای مسابقات جهانی گواتمالا حضور داشتم که به دلیل آسیب دیدگی نتوانستم در آن مسابقات شرکت کنم. سال 1390 تمامی سفر گروه های ملی به مسابقات جوانان آسیا در اردن به تشخیص فدراسیون لغو شد. از سال 1386 نیز عضو گروه های باشگاهی ذوب آهن، نفت اهواز، عقاب همدان، نیروی زمینی لشکر 16 ارتش بودم که مقام اول و دوم کشوری به صورت تیمی به همراه ذوب آهن و مقام اول کشوری با نفت اهواز را در کارنامه ورزشی خود دارم. در سال 1388 در مسابقات آسیایی که در هند قرار بود برگزار شود به دلیل بیماری واگیردار و با به دستور فدراسیون اعزام لغو شد. سال 1388 تا سال 1390 به عنوان «نخبه ورزشی» استان شناخته شدم. در سال های 1390 تا 1393 نیز قهرمان مسابقات دانشجویان ایران بودم. در شهریورماه بعد مسابقات دانشجویان و سوپر لیگ باشگاه های کشور برگزار می شود که با تیم نیروی زمینی در مسابقات سوپر لیگ و به همراه تیم دانشگاه آزاد لنگرود نیز در مسابقات دانشجویان شرکت می کنم. در حال حاضر نیز برای مسابقات باشگاه های آسیا که آبان ماه 1395 در چین برگزار می شود تمرین می کنم. هزینه های خود را چگونه تامین می کنید؟ پدرم به من کمک می کند، در حال حاضر دانشجو هستم، ولی برای اینکه بتوانم تمرین کنم و لوازم ضروری برای ورزش را خریداری کنم مدتی در بازار روز کاسبی می کردم ولی دیگر بازار هم نمی روم. البته در سال 1388 که قهرمان نوجوانان جهان شدم و کسانی که مقام داشتند می توانستند برای امتیاز تاکسی ثبت نام کنند، خیلی ها در همان دو سال اول امتیاز را گرفتند و با آن امرارمعاش می کنند، ولی علی رغم پیگیری هایی که انجام دادم تاکنون هیچ نتیجه ای نداشت و هر بار اعلام می کنند که سایت بسته است، نمی دانم چرا سایت برای بقیه باز است ولی برای من 7 سال بسته است. چند سالی هم قبل از عید نوروز ماهی قرمز می فروشم. کمترین هزینه برای خرید کفش استاندارد برای وزنه برداری حدود 2 میلیون تومان است، سال پیش هم به خاطر هزینه های زیاد حدود 9 ماه نتوانستم تمرین کنم.   به چه علت؟ برخی از مردم می گفتند فلانی قهرمان جهان است در بازار میوه می فروشد، یا اینکه فلانی با این وزنش دارِد کاسبی می کنه و از این حرف ها که باعث ناراحتیم می شد، چون نمی توانستم به همه مردم وضعیتم را بگویم مجبورم شدم بازار هم نروم. به خاطر سنگین وزنی دررفت و آمد ها هم باید تاکسی تلفنی و دربستی بگیرم.  هزینه تمرین و تغذیه و لباس و ... چقدر است؟ به صورت میانگین ماهیانه بیش از 3 میلیون تومان هزینه ورزشی من است، حتی به نماینده لنگرود گفتم اگر جایی به چمن زن هم احتیاج دارند حاضرم چمن زنی کنم تا هزینه های ورزشی خود را تکمیل کنم. روزانه چقدر تمرین می کنید؟ برای آماده سازی روزانه 2 ساعت در چند جلسه در شبانه روز ولی در زمان شرکت در مسابقات روزانه 4 تا 6 ساعت در چند جلسه تمرین می کنم.  مربی شما چه کسی است؟ دوستانی همچون سید مجید سجادی، اکبر خورشیدی، حسین پورشعبان و مصطفی رجایی به عنوان پیشکسوت و مربی کمکم می کنند. حرف آخر ؟ هنر، علم و ورزش قهرمانی از مواردی است که باعث افتخار و اهتزاز پرچم ایران می شود ولی کسی که میلیاردر هم باشد نمی تواند پرچم جمهوری اسلامی ایران را در کشورهای دیگر دنیا برافراشته کند ولی یک ورزشکار با حمایت های حداقلی می تواند این کار مهم را انجام دهد. متأسفانه ورزشکاران آن طور که باید حمایت نمی شوند، به طور مثال از تمام مدال ها و مقام هایی که دارم فقط یک تکه کاغذ به عنوان حکم قهرمانی برایم مانده است. کسانی که یک بار هم حتی عکس بالباس ورزشی ندارند نمی توانند ورزشکار و وضعیتش را درک کند. متأسفانه در جامعه ما وضعیت یک ورزشکار با افراد دیگر فرقی نمی کند.از 10 سالگی تاکنون حدود 15 سال می گذرد که ورزش سنگین می کنم، اگر یک کار عامیانه عادی می کردم تاکنون بازنشسته بودم.تمام تفریح زندگی من ورزش است ولی برخی از هم سن های من با قلیان تفریح می کنند و گشت وگذار می کنند. در حال حاضر در اوج هستم و برای افتخارآفرینی برای استان و کشورم نیاز به حمایت های حداقلی دارم.