نگاه ایران:  زن و مرد تالشی غرق در موسیقی و عشق و در دشتی پُر از قاصدکان وحشی. یک لحظه عاشقانه ی تالشی که جوایز جهانی و بین المللی بی شماری را برای عکاس گمنامش به ارمغان آورده است. عکسی که در جهان «عشق» نام گرفته است. مردی که با نوای نِی می نوازد به مهر و به عشق و زنی که گوش می سپارد با جان و دل. زن، گویی که با نوای شورانگیز نِی مست و مدهوش است و چه خالصانه سر بر شانه شوهرش دارد، و مرد، صاف و ساده، با دلی چه پُر اراده، می نوازد، می خرامد. ساسان جوادنیا متولد 1365  در شهرستان تالش، مسوول کانون فیلم و عکس دانشگاه آزاد واحد پرند. گرافیک خوانده و در کنار عکاسی، مستند سازی را هم تجربه کرده است. عکسهای او در جشنواره های مختلف داخلی و خارجی از عکسهای برگزیده بوده است. از جمله می توان به مقام چهارمی جشنواره عکس ایتالیا باموضوع کمبود آب جهان در سال 1390، مقام اولی جشنواره عکس نان در سال 1390، مقام دومی جشنواره عکس حمل ونقل جاده ای در سال 1389، مقام دومی جشنواره عکس تعاون در سال 1391، مقام اولی جشنواره عکس بسیج هنرمندان در سال 1390، مقام دومی جشنواره عکس کودک وکتاب در سال 1390، منتخب جشنواره عکس فرش در سال 1390، مقام سومی جشنواره عکس بانک ملت در سال 1391، مقام اولی جشنواره عکس عاشورای شیراز در سال 1392 و  مقام برتر جشنواره آسایی شیمبون در سال 1392، دریافت روبان فیلپ فدراسیون جهانی عکاسی در کشور بوسنی و هرزگوین 1387 و خیلی مقام دیگر که در این مقال نمی گنجد . ساسان در کنار عکاسی دستی هم بر آستین فیلمسازی مستند دارد و چند مقام هم در این رشته کسب کرده است از جمله : در سال 83 اولین فیلم مستند خود به نام "قلعه صلصال" را در جشنواره فیلم دانش آموزی ارائه داد که جایزه اول کشوری را گرفت. در سال 85 فیلم کوتاه مستند داستانی به اسم "ملاقات خصوصی" را ساخت که مقام اولی جشنواره فیلم بسیج هنرمندان استان گیلان را کسب نمود این فیلم در شبکه سه سیما در آن سال پخش شد  و در ادامه هم در سال 91 فیلم کوتاه "بوی نا" نامزد جایزه جشنواره فیلم کوتاه سوره شد و در جشنواره تصویر سال 1390 در خانه هنرمندان ایران در تهران و جز فیلمهای برگزیده شد. آخرین فیلم مستند او هم "محرم در ماسوله" نام دارد که در سال 92 به سفارش صدا و سیمای مرکز گیلان تولید کرده است که در شبکه مستند سیما پخش گردید . ساسان می گوید: از سال 87 بصورت آماتور عکس می گرفتم ولی از سال 89  به بعد عکاسی را بصورت حرفه ای زیر نظر دوست و استاد هنرمندم آقای شباب گلچین دنبال کردم. برادرم "آزاد جوادنیا" هم در این مسیر از مشوقان اصلی من بوده است. دوست دارم عکسهایم آنقدر دلنشین باشد که مخاطب با دیدنش لذت ببرد به همین خاطر بیشتر عکاسی مستند و عکاسی از طبیعت را دوست دارم. اما ماجرای «عاشقانه تالشی» بر می گردد به وقتی که ساسان24 ساله بود. ساسان در بهار سال 1389 پس از یک کوهنوردی پُرنشاط در ارتفاعات «ریک» از توابع شهرستان تالش استان گیلان به ناگاه صحنه همنواییِ جذاب و بکرِ زن و مرد تالشی را می بیند. فرصت را از دست نمی دهد و چند عکس ناب از این زن و شوهر تالشی می گیرد. زن و شوهری دادمدار، مهربان و با صفا که هنوز زیر آسمان خدا نفس می کشند و شاید هرگز ندانند که یک لحظه از زندگیشان در جهان چه شور و غوغایی به پا کرده است. ساسان می گوید: دو ماه بعد از این اتفاق خوشایند یعنی گرفتن عکسی که آنرا «عاشقانه تالشی»  نامیده بودم در فستیوال عکاسی لندن که با موضوع «عشق» برگزار می شد، شرکت کردم و مقام اول را بدست آوردم. در جشنواره عکس فجر هم در سال 89 «عاشقانه تالشی»  برگزیده شد و مورد تقدیر هیات داوران قرار گرفت. بعد از آن در سال1391 در جشنواره عکس لهستان شرکت و باز این «عاشقانه تالشی»  بود که جایزه مقام اول را ربود. و بعد در سال 1391 در پنجمین جشنواره بین المللی فیلم و عکس دانشجویی در دانشکده صدا و سیما جایزه مقام دومی را از دستان آقای ضرغامی ریاست وقت سازمان صدا و سیما دریافت کردم. ساسان با دلخوری می گوید: در سال 92 «عاشقانه تالشی»  در جشنواره یزد پیکچرز باز هم عکس برگزیده شد و جایزه گرفت. پس از آن بود که این عکس در سایت یزد پیکچرز منتشر شد و بصورت کاملاً سریع و ناگهانی، سایت های اینترنتی و نشریات مختلف بدون اینکه حتی نامی از من ببرند «عاشقانه تالشی»  ام را منتشر کردند. از آن بد تر وقتی بود که بصورت اتفاقی دیدم شهرداری تهران هم بدون اطلاع من و بدون رعایت قانون کپی رایت این عکس را در غالب بنرها و بیلبوردهایش  در سطح شهر تهران منتشر کرده است. هضم این اتفاق برای من بسیار سخت بود چون من «عاشقانه تالشی»  را خیلی دوست دارم. به همین خاطر از شهرداری تهران شکایت کردم که هنوز هم موضوع شکایت من در دادگاه در جریان است.