[caption id="attachment_9533" align="alignright" width="127"] کوروش مهیار[/caption] دراین فرصت رخصت می خواهم تا به یادمان عبرت آموز دفاع مقدسی به طول ۸ سال جانکاه و تراژیک که اثر منحوس آن انگار که پایان ناپذیر است روزی را در تقویم ما به قول ابوالفضل بیهقی فرا نهاده و قضا رفته است. این وجیزه خرُد را این قلم تقدیم می نماید. آری به راستی جنگ جهنمی است که برای هیچ کس خیر نیست. بل شر است. چرا که درجنگ همه شکست می خورند حتا پیروز ها. دراین بین اما دفاع میهنی از لُوُن دیگری است. پس سرود بیداری همگانی از این بلیه را بجای نغمه خواب سر دهیم که هر اندک نیز از هیچ بهتر است. شاید خورده ای از اندیشه بیمناک هر انسان منصفی را باهر آنچه که به جنگ ارتباط دارد دور سازد. اینکه در بیش از ۱۴ هزار جنگ اتفاق افتاده بین انسان ها به هنگام زندگی اجتماعی درتاریخ کره زمین فطرت و بینش ما در برابر این بلیه چه گونه می اندیشد؟ سبب چیست؟ مسببان کیستند؟ بخصوص و درعصر پر سرعت با زراد خانه های دهشتناک و ویرانگر اندک صاحبان زور و زر؛ ناتولیدگر جهانی که خود را اول و دیگران را جهان دوم و سومی فرموده اند!جای دایی جان ناپلئون و تا قبر آه آه...! غافل از اینکه خداوند همه انسان ها را عریان به این جهان می فرستد و جهان را فقط به یک شماره. هیچ کودکی را بر دیگری رجحان نیست و هیچ انسانی را بریکدیگر. پس چرا تشنج انگیزان سیه دل و افروزندگان آتش جنگ های خانمان سوز بدور از هر گونه تعصب و اغراق و استنتاج های تاریخ نویسان و تئوریسین های جنگ طلب جهانی دروغ می بافند. منطقه را با هر حیل و کوک زدن بی منطق دستاویز برادرکشی و یکدیگر کشی و نابود سازی مبدل می کنند. منابع انسانی و طبیعی و مصنوعی سرزمین های صلح طلب را به ثمن بخس می خواهند. شوربختانه گاها هم موفقند از بس که دو و یا چند دستگی را توسط عمله های خبیث تر خود مسلط کرده اند. بطور ناجوانمردانه گنبدهایی از آبگینه بین آسمان و پناهگاههای خود و ثروت نجومی از غارت دپو کرده اشان ساخته اند. محلی از اعراب به التهاب و نگرانی ممتد مردم ضعیف مانده نمی گذارند. آه که اگر مردم حقایق را بدانند عاقلانه تر قضاوت می کنند.این را کوهی از مدارک و شواهد و شباهت نظرات و تظاهرات و خواست عموم مردم سرزمین های مختلف اثبات می کند. میلیون ها انسان در سراسر جهان و منطقه و ایران و گیلان همواره اخبار حوادث جنگ های بیهوده و ناجوانمردانه و کودکانه و گاهن اوباشانه مجنون وار آن ها را از هر رسانه ای پی می گیرند. چنان که ۸ سال حمله و جنگ نابرابر بر کشورعزیز ما ایران از این زمره بود که بالاخره به سال ۶۷ زهرشان را ساختند هر چندکه به سال ۷۱ مقصر بودن کشورعراق متخاصم و میزان ضرر های دهشتناک انسانی و منابع از طرف مسئولین حقوقی همان کشورهای سلطه طلب جهانی به اعترافی رسمی و حکمی قانونی مبدل گردید. مگر دو جنگ عظیم جهانی را چه کسان و کشورهایی بر این زمین زادگاه و گورگاه آدمی فراهم آوردند. آنگونه که روزولت رئیس جمهور آمریکا همواره چاره دپرسیون! و فشار و مشکلات داخلی جامعه (تو بخوان سرمایه و بحران مالی گروه اندک شرکا) را بالا بردن هزینه های جنگی و الاف الوف و شرایط بکار گیری زراد خانه ها عنوان می کرد. بی شک به رخ کشیدن (شانتاژ) و سمت و سوی نظامی گری افراطی یافتن را برای فرا کشیدن و نمایاندن مثلن اقتدار خود بجای عقده های سرکوفت شده ازحرکت هوشمندانه مردمان حتا درخیابانهای (وال استریت ژورنال) بیخ گوششان و همچنین خروج بودجه های عظیم از گلوی خلایق تولید گر و خسته به سمت سردمداران بالای نظامی و مدیران ارشد مالی کشورهای ثروتمند غرب که به اشتراک از این سفره خواهند بلعید. آری صاحبان ناحق؛ این سارقین کار و انرژی مردم زحمت کش و تولید گر؛ همواره برای سر پوش گذاردن بحران های مالی و یا سرقت و تهیه مواد اولیه حساس برای ماشین و صنعت و رفاه زندگی خود که در زیر پای مردم مناطق ما و دیگر جاهای در فقر نگه داشته شده؛ همواره جنگ و خون ریزی و کودتا و مرگ و حمله و برادر کشی و پدر کشتگی ها را دامن زده و می زنند. اصلن از اولین دینامیسم و دکترین جهان خواریشان؛ آشوب و جنگ و درگیری به هر شیوه ای که جواب بدهد است. اندکی به پیرامون نگریستن این را به خوبی اثبات می کند. ((آمار رسمی ایران که سال گذشته از سوی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس منتشریافته را به فشردگی ملاحظه نمایید. ۵ میلیون ایرانی در جنگ شرکت داشتند که ۱۹۰ هزار نفر کشته و ۶۷۲ هزار نفر مجروح و. ۴۸ هزار ارتشی و۸۵ هزار بسیجی شهید شدند. در این جنگ بیش از ۳۳ هزار دانش آموز و بیش از سه هزار و ۵۰۰ دانشجو نیز کشته شدند. در میان کشته شدگان جنگ، سه هزار و ۳۱۷ روحانی بودند. در دوره جنگ هشت ساله با عراق ۸۸ مسیحی، ۱۸ کلیمی و ۹ زرتشتی نیز در جنگ با عراق کشته شدند. علاوه بر این ۲ هزار تبعه غیر ایرانی نیز در جنگ هشت ساله کشته شدند که همراه با نیروهای ایرانی می جنگیدند. آمار کسانی که در جنگ مجروح شدند، ۶۷۲ هزار نفر بوده است و ۴۲ هزار نفر از نیروهای ایرانی هم که به اسارت نیروهای عراقی درآمده بودند بعد از جنگ آزاد شدند. پس از پایان جنگ، سازمان ملل متحد میزان خسارت وارد شده به ایران را حدود ۲۰۰ میلیارد دلار برآورد کرده بود که عراق با این رقم خسارت موافقت نکرد و در نهایت با کارشناسی های انجام شده میزان نهایی خسارت وارده به ایران ۹۷ میلیارد دلار تعیین شد)) این همه جنگ و کودتا و بهار های عربی و غیره و چه وچه و شهادت مردم بیگناه ازکودک تا کهن سالان آیا خاتمه می یابد؟ فقط در صلح و آرامش است که مردم سرزمین های جهان می توانند به خود پالایی رسیده پیشرفت نمایند. اندیشه های ناب و مختص به سرزمین خود را برای بهبود زندگی بیابند. این را صاحبان سرمایه که دپوهای عظیمشان سرشار از سلاح و مهمات است به خوبی می دانند و به لحاظ اینکه خیر سرشان سردمدار نامیده شوند؛ نیاز مبرم به کان و ثروت خدادادی موجود کشورهای عقب نگه داشته شده از هیچ تلاش مرموزانه و ناجوانمردانه کوتاهی نمی کنند. فقط عقلانیت و اتحاد و هوشمندی و همگرایی برای صلح مدام می تواند راه را دراین عصر ارتباطات بر این اوباش گری جاهلانه اندک مسئولان اجرایی کشورهای مدعی بکاهد. آری هیچ جنگ و حمله نظامی درطول تاریخ با هدف انسان دوستانه و یا نجات بشریت صورت نگرفته است. درهیچ حمله نظامی اهداف انسانی موجود نیست. بلکه تجاوز و به خون آلودن کودکان و زنان و جمهور مردم برای مطامع غیر انسانیشان است. این قلم به واقع نمی داند که درهفته دفاع مقدس باید شاد گون باشد یا مغموم. به شور بختی و انهدام انرژی هشت سال اولیه انقلاب که چه رویاهای انسانی و پاک به خاک غلطان شد. فرصت های رشد و بالندگی به زیر چرخ اوباش گری خائنین جهانی ومنطقه با فرسایشی درد آلود ایست شد. اصطحکاک و کژ فهمی و شکاکیت و درکنار فشار کنار گذاردن به عمد از مراودات سالم و بی واسطه جهانی؛ دروغ و تبلیغات دهشتناک و یکطرفه عمله های شیطان در جهان چه فرصت ها را سوزاند. جمهور مردم فهیم و روشن اندیش و انقلابی ایران چقدر باید تاوان حق خواهی خود را به ناجوانمردی های اوباشان جهانی می دادند؟ در حالی که چیزی جز حرف حساب نداشتند وصلح طلبانه و منطقی یک زندگی عدالت خواهانه و برابر و شاد همراه کار و استراحت می خواستند. بدور از همه فسادهای سلطنت و عمله هایشان واربابان آمریکا ودیگر نفت خواران جهان که بر منابع دیگران میل به چنبره زنی داشته و دارند. آری هفته دفاع مقدس را با هر دوگزینه و پارادوکس شاد و غمین باید گذراند. شاد از مقاومت سترگ همه ایران با همه دست تنگی و کمبود ها در برابر قدرتهای جهانی که عراق را پشتیبان همه سویه بودند و غمین به لحاظ از دست دادن آن همه رشید پیکران پر عظمت و شرافتمند بی هیچ حرافی عبث و چشمداشت مادی که ایران و سرزمینشان را به پرواز به سوی مینوی آسمان لاجورد ماورا ترک کردند. مگر می توان دوستان خود را که به دوران محصلی و دانشجویی چه شاد و جوانانه خجولانه و صاف دلانه به گیلکی می خواندند: میرزا میرزا تی شال می کمر دود... روحشان شاد باد. به راستی باید که کمربند ها را سفت بست که در دام خطر و شیطنت های نوین غرب که درمنطقه از هر نوعش آزمایش می کند نیفتاد. سرزمین خود را با هوشیاری و البته با روحیه ای صادق و همگرا و صلح آمیز و مراوده یکسان و مساوی اقتصادی و فرهنگی و هنری... باجهان پای به پا به پیش رفت. هوشمندانه و با سری بلند که نسلی امتحان خود را در هشت سال طوفان زای دفاع مقدس پس داده است. هفته دفاع مقدس میهنی بر قلبهای پاکتان مبارک. ««خورشید پر گشود؛ چون سیمرغی از بلور از کهسار بنفشه گون ماژلان کوه با دامنه های سبز فام لالاندیز بر جوی های شفاف گیلوندرود ماسوله خان تا نرمه بادهای سوسنگرد اینکه هر عطری؛ هر بانگی هر درخت سروی مرا خاطره ای است از آگاهیتان در رشادت»» یلدا. ن نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.