نگاه ایران:وزیر راه و شهرسازی با بیان این که در بخش مسکن از ویرانه های سیاست های دولت گذشته آواربرداری کردیم گفت: هرکسی که در این دوره وزیر مسکن می شد دو کار می توانست انجام دهد؛ یک کار این که به همان سیاست عوام فریبانه قبلی ادامه دهد و ملتی را گرفتار کند و دیگر این که صادقانه با مردم صحبت کند. البته هزینه صداقت در این زمینه برای سیاستمدار بسیار بسیار سنگین است. وی با بیان این که خانه های خالی عمدتا در کلان شهرها قرار دارد افزود: اگر میانگین مساحت خانه ها در ایران را ۱۳۰ متر فرض کنیم و هر متر مربع از خانه های خالی را کمتر از ۳ میلیون تومان در نظر بگیریم قیمت هر واحد مسکونی چیزی در ۴۰۰ میلیون تومان یعنی کمی بیشتر از ۱۰۰ هزار دلار می شود. لذا یک میلیون واحد مسکونی خالی یعنی حداقل ۱۰۰ میلیارد دلار عدم بهره وری اقتصادی در ایران. در این شرایط آیا از من انتظار دارید تعداد واحدهای خالی را ظرف یک دوره پنج ساله از یک میلیون به ۲ میلیون واحد برسانم؟ آیا این می تواند برای من افتخارآمیز باشد که تعداد واحدهای خالی را یک میلیون افزایش دادم؟ این چه افتخاری است؟ وزیر راه و شهرسازی به وجود بیش از ۴۰۰ هزار واحد مسکونی خالی در تهران اشاره و خاطرنشان کرد:  بیش از ۲ میلیون مسکن مهر نیز به ظاهر برای طبقات کم درآمد ساخته شد. اگر این سیاست ها درست بود قاعدتا پس از این همه سرمایه گذاری باید شاهد کاهش تعداد مردمی که دچار بدمسکنی در بافت های میان شهری و حاشیه ای هستند می بودیم. اما چرا هم چنان ۱۹ میلیون نفر در وضعیت بدمسکن در ایران هستند؟ چرا علیرغم ده ها هزار میلیارد تومان هزینه در مسکن مهر مشکل هم چنان باقی است؟ یک دلیل عمده وجود دارد و آن این است که عرضه و سرمایه گذاری در جایی صورت گرفته که با تقاضای واقعی درست ارتباط برقرار نمی کند. در واقع نه خانه های لوکس و نه مسکن مهر، در دو سوی سیاست گذاری بخش مسکن، مشکل مردم را حل نکرده اند. تورم های ۵۰ درصدی بعد از اجرای مسکن مهر آخوندی، جلوگیری از رشد سوداگری در بخش مسکن را از اقدامات دوره خود عنوان کرد و گفت: اگر آن سیاست های تولید ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار مسکن مهر و حجم عظیم مسکن لوکس در تهران سیاست هایی اصولی بود قاعدتا باید قیمت مسکن پایین می آمد، اما شاهد تورم های بالای ۵۰ درصد در بخش مسکن بودیم. بنابراین اشتباهات بسیار بزرگی رخ داده است. هرکسی که در این دوره وزیر مسکن می شد دو کار می توانست انجام دهد؛ یک کار این که به همان سیاست عوام فریبانه ادامه دهد و ملتی را گرفتار کند و دیگر این که صادقانه با مردم صحبت کند. البته هزینه صداقت در این زمینه برای سیاستمدار بسیار بسیار سنگین است. اگر همان طور پیش می رفتیم ۱۰ سال دیگر یک تهران به تهران فعلی اضافه می شد وزیر راه و شهرسازی ادامه داد: سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲ تعداد پروانه های صادر شده در تهران ۷۶۰ هزار واحد مسکونی بوده است. این تعداد برای اسکان جعیتی بیش از ۲.۵ میلیون نفر کفایت می کند. این بدین مفهوم است که اگر جمعیت تهران را فقط در شب در نظر بگیرید، ظرفیت ایجاد شده امکان اسکان بیش از ۳۰ درصد از کل جمعیت تهران را در برداشت. بخش اعظم این پروانه ها برای واحدهایی است که عمدتا با هدف سوداگری در مناطق یک، ۲، ۲۲ و ۵ با هدف فروش تراکم انجام شده که خواستند پول مدیریت شهری را تامین کنند. اگر این طور پیش می رفتیم، ظرف ۱۰ سال یک تهران به اندازه ی تهران ساخته شده بود. آیا این روند قابل تداوم بود؟ این حجم از سوداگری محصول سوء استفاده سوداگران از امکان شهرفروشی که شهرداری فراهم آورده بود و هم چنین دسترسی  به تسهیلات بانکی از طریق ارتباط بود. قطعا بخش قابل توجهی از منابع تسهیلات معوقه بانکها در همین ساختمانهای خالی است که صرفا برای سوداگری و استفاده از سودهای بادآورده در بازار تولید شده اند. از این رو است که من معتقدم اصلی ترین ضرورت، ساماندهی سکونت گاه ها در ایران، بازخوانی زندگی مدرن و حاکمیت قانون در ایران است. وقتی این روند را نگاه کنیم می بینیم تنها اتفاقی که در این روند رخ می دهد این است که تهران غیر قابل سکونت شود. در واقع تهران فقط جولانگاه سوداگران ملک باشد. منطقه ۲۲ منطقه فاجعه مدیریت شهری است آخوندی با اشاره به ساخت وسازهای بی رویه و بلندمرتبه در منطقه ۲۲ تهران گفت: منطقه ۲۲ منطقه فاجعه توسعه مدیریت شهری ایران است و همین یک جمله برای این منطقه کفایت می کند. در این منطقه نه طرح تفصیلی رعایت شد نه طرح جامع. آن چه که رعایت شده نظرات خودسرانه مدیریت شهری بوده است. اصلا در طرفح تفصیلی چنین چیزهایی که آن جا اجرا شد نداشتیم. ما در طرح تفصیلی ساختمان ۳۰ طبقه به بالا نداشتیم اما در منطقه ۲۲ این کار را انجام دادند. نمی خواهم افتخار رشد سوداگری به نام من ثبت شود وی با طرح این سوال که در این شرایط وظیفه ی سیاست گذار چیست، اظهار کرد: آیا وظیفه ی سیاست گذار متوقف کردن این روند و جولان سوداگران است یا برای این که ثابت کند وی خیلی خوب کار می کند، کمک به افزایش تعداد مسکن لوکس است؛تا به عنوان مثال، تعداد این واحدها از ۱۰۰ هزار واحد به ۱۱۰ هزار واحد افزایش یابد؟ من هیچ وقت نمی خواهم افتخار این رشد سوداگری به نام من ثبت شود. اصلا این افتخار نیست. این یک ضایعه بزرگ برای شهر تهران است و هم اکنون آن چه که در کلان شهرها رخ داده رکود بخش سوداگری است.