نگاه ایران/ بهرنگ تاج بخش بنده نه به عنوان یک روزنامه نویس که در جایگاه یک شهروند، پاسخی در نامه کنایه آمیزتان به منتخب شهرم نوشتم و البته امید زیادی ندارم تاثیری بر نوع نگاه تان بگذارم. اما ازآنجاکه «افکار عمومی» برای شما و اطرافیانتان بازیچه و اسباب تفریح است، لازم دیدم مختصری در باب این بازی رسانه ای و توپی که در زمین دیگران پرت می کنید بنویسم؛ باشد که رشتِ باشکوهِ من، این روزها را خیلی زود فراموش کند. کاش رشت «رضا کیانیان» داشته باشد یک: «آقای دکتر حسنی، نماینده محترم مردم رشت در مجلس شورای اسلامی...» این را شما نوشته اید آقای دکتر! خطابتان به نماینده یک شهر بود و پذیرش این نکته که هزاران نفر به طور مشخص نام ایشان را درون صندوق رای انداخته اند. دو جمله پایین تر اما درباره اظهارنظر آقای حسنی در مورد مجموعه شهرداری رشت، با ادبیاتی سخیف که مجلات زرد هم دیگر تمایلی به استفاده از آن ها ندارند ادامه دادید: «با توجه به شناختی که از شما داریم مایه انبساط خاطر را فراهم کرد». این یعنی تمسخر یک نماینده در برابر مردمش و له کردن فردی که برای تامین نیازهای شهرش، قبل از هر چیز به عزت نفس نیاز دارد. متأسفانه این رفتار شما علاوه بر زیر سوال بردن جایگاه شهردار، توهین آشکار به حقوق مردمی بود که با رای خود لباس نمایندگی را بر قامت ایشان دوختند. اظهارنظری از جنس حرف های کشتی گیر تهرانی و شاخ بز! کاش این شهر «رضا کیانیان» داشته باشد... طنز مستتر در یک جمله دو: در ابتدای نامه نوشته اید که « اظهارنظرتان نه در حد یک نماینده مجلس بود و نه در شان کسی که خود را دکتر می خواند». به نظر من طنز مستتر در این جمله آن قدر قوی و قابل اعتناست که قابلیت چاپ در ستون طنز روزنامه های کشوری را دارد. بند اول را بخوانید دلیل این ادعا دستتان می آید آقای دکتر! حضور در کره ماه و استادیوم فوتبال سه: «البته تا جایی که می دانیم شما تا غروب روز پنجشنبه اصلاً در رشت تشریف نداشتید و بر اساس حرف دیگران حرف زدید» این را هم عیناً از متن شما آورده ام. برفرض که درست بفرمایید، مگر صرف حضور نداشتن در شهر دلیل درستی برای سکوت کردن و چشم بستن بر ضعف های مدیریتی است؟ مگر حتماً باید در کره ماه حضورداشته باشیم تا بفهمیم آنجا استادیوم فوتبال ندارد؟ از چه آن قدر دلخورید آقای دکتر؟ ما هم تا جایی که می دانیم، این نامه را از اساس شما ننوشته اید و سفارش داده اید برایتان بنویسند! اهمیت دارد؟ قطعاً نه. چون به هرحال امضای شما پای آن درج شده و حرف حرفِ شماست. باید منتقدین سینما را خفه کرد؟ چهار: در ادامه نوشتید: « کل کارنامه شما محدود به یکی دو نطق می شود که برای آن هم باید قدردان شما بود و خسته نباشید گفت...». بازهم فرض را بر صحت ادعای شما می گذارم. خب این یعنی چه؟ چون به زعم شما کسی کارنامه قابل دفاعی ندارد، باید ساکت بماند؟ آن هم درحالی که انتقاد کردن وظیفه ذاتی نمایندگی است؟ چقدر شبیه جناب قالیباف شده اید! طبق فرمایش شما در ایام جشنواره فیلم فجر هم باید منتقدین سینما را خفه کنیم که مگر شما تا حالا فیلم ساخته اید که صبح تا شب در حال انتقاد کردنید؟ واقعاً به طرز غمگنانه ای خنده دار است آقای دکتر! یارکشی از اردوگاه مجلس پنج: « این در حالی است که دو نماینده دیگر رشت امروز حضور فعالانه ای در سطح ملی دارند و نسبت به مطالبات مدیریت شهری حساسیت بالایی از خود نشان داده اند. چه آقای جعفر زاده که همیشه پیگیر مطالبات بوده و چه آقای کوچکی نژاد که مجدانه نیازهای کلان مدیریت شهری را پیگیری کرده و از هیچ تلاشی فروگذار نکرده است. اما شما چه؟» چه قشنگ از اردوگاه مجلس یارکشی می کنید قربان! این جملات اگر تفرقه اندازی میان مجمع نمایندگان رشت نباشد، دستکم تحلیلی سطحی نگرانه و فاقد اهمیت  است. به عبارت بهتر آن قدر این جملات بی اعتبارند و حب و بغض شخصی در نگارششان دخیل بوده که ارزش پیگیری و واکاوی بیشتر ندارند. شمارا دعوت می کنم به تفکر و تعقل بیشتر. این روزها هم می گذرند و بالاخره برف ها آب خواهند شد. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.