نگاه ایران:محمد مایلی کهن احتمالا تنها سرمربی فوتبال ایران است که دست به اقدامات عملی برای جلوگیری از فحاشی می زند. اگرچه سال ها از انتشار به ویدئوی مشهور گریه سرمربی سابق در تبریز در اعتراض به فحاشی به داور و به سخره گرفتن آن در شبکه های اجتماعی می گذرد اما مایلی کهن همان است که بوده؛ او روز جمعه در حساسترین دقایق بازی تیمش مقابل آلومینیوم اراک و در شرایطی که ملوان زیرفشار شدید مهمان قرار داشت، در پی پرتاب بطری از سوی هواداران در لحظه اخراج بازیکن خودی به سمت فنس ها رفت تا آن ها را دعوت به آرامش کند. البته مایلی کهن به این کار بسنده نکرد و پس از ادامه فحاشی ها از سوی طرفداران به تندی با آن ها برخورد کرد تا لحظاتی عجیب در جایگاه مقابل تونل رقم بخورد. این بازیکن حامد نورمحمدی بود که پس از ضدحمله سریع آلومینیوم روی بازیکن این تیم خطا کرد و با دریافت کارت زرد دوم از زمین اخراج شد. بازی بعد از این تصمیم داور لحظاتی به جنجال کشیده شد و در شرایطی که نورمحمدی قصد خروج از زمین را داشت با واکنش تند هواداران خودی مواجه شد. اما مایلی کهن که در این فصل چندباری با این حرکات مقابله کرده، نسبت به این اعتراض کوتاه نیامد و با عصبانیت به سمت فنس روبه روی جایگاه این طرفداران رفت و به انتقاد شدید از این حرکت پرداخت. این کار در شهری مثل انزلی که حیات تیم ملوان با همین هواداران گا ها تندخو گره خورده است، کاملا عجیب و تازه است اما مایلی کهن بدون توجه به عواقب این کار را انجام می دهد تا سهم خود را در جهت بهبود فضای فوتبال انجام داده باشد. این اتفاق در شرایطی است که مدیران و مربیان فوتبال ایران غالبا علاقه ای به رویارویی با هواداران ندارند هرچند که آن ها رفتار نامناسبی از خود نشان داده باشند. مایلی کهن در شهر دورود هم یک بار نیمکت را به نشانه اعتراض هواداران به تصمیم داور و فحاشی ترک کرده بود و در انزلی هم یک بار دیگر این کار را انجام داده بود. فوتبال ایران برای بهبود فضا و سالم سازی محیط احتیاج به چنین اقدامات عملی ای دارد.