نگاه ایران/ علی اکبر پراوزان  مدیرکل سیاسی و انتخاباتی استانداری گیلان آنانی که حماسه انتخاب مردم در انتخابات ریاست جمهوری خرداد 1392 را باور نکردند، بالغ بر دو سال بدون توجه به پیام مردم راه تهمت، تخریب و تهدید را در مقابله با خواست های مردم ایران اسلامی در پیش گرفته اند و از این منظر با هر اقدام دولت بر آمده از آرای مردم به مخالفت پرداخته اند. برجام که انعکاس پیام مردم و برنامه اساسی خروج انزوای کشور در سپهر سیاست جهانی بود را به رغم تطابق آن با سیاست های کلان ابلاغی مقام معظم رهبری و امنیت ملی کشور، به تیغ تخریب کشیدند. هم آنانی که داعیه حکومت جهانی و شعار مقابله با دشمنان اسلام آنان ارمغانی جز انزوای کشور، ایران هراسی، اسلام ستیزی و تحریم های مکرر برای کشور نداشت در این مدت یار غار کمیسیون های مجلس شده بودند تا پرچم مخالفت با برجام را در مجلس برافراشته دارند و چه بسیار از این دست مخالفت ها که در برابر برنامه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دولت به اجرا در آوردند تا شاید نگاه مردم را در حمایت از دولت بر آمده از آرای آنان برگردانند اما انتخابات اسفند 1394 نشان داد که مردم بر عزم و اراده خود مستحکم ایستاده اند و انتخاب مجلسی که به دور از افراط و تفریط، جامع عقلانیت و اعتدال گرایی باشد ثمره حضور آنان در انتخابات اسفند 1394 گردید. برای بار دیگر مردم ایران اسلامی نشان دادند که بر آرمان انتخابات سال 1392 که بر آمده از آگاهی و بصیرت مردم، اتحاد و ائتلاف منادیان راه توسعه و اصلاح کشور و نیز گفتمان شفاف، شجاعانه و مقتدرانه آقای دکتر روحانی بوده است وفادارند و در این راستا مجلسی را فراهم آوردند که بر این مسیر مصمم و مقاوم ایستاده است و البته و یقیناً صحت این اقدام را زمانی درک کردند که رأی قاطع مجلس به وزرای پیشنهادی دولت، شیرینی انتخاب آنان را به کامشان چشانید و نشان داد که مجلس نیز قدردان آرای آنان بوده و پیام مردم ایران اسلامی را درک کرده و پاس می دارد. با این همه به نظر می رسد که مخالفان نمی خواهند این تجربه تاریخی را باور کنند که راه تهمت، تخریب و تهدید راه درست و مقبولی از نگاه مردم نیست . البته نقد کردن حق هر مخالفی است اما مردم نشان داده اند که در برابر بداخلاقی های سیاسی جواب عکس می دهند. نمونه این بداخلاقی مخالفان، رفتاری است که بعد از حمایت قاطع مجلس از وزرای پیشنهادی دولت در فضای سیاسی استانمان از آنان بروز داده می شود. موج تهمت، تخریب و تهدید که توسط مخالفان دولت به سمت نمایندگان حامی وزرای پیشنهادی دولت از جمله آقای مهندس غلامعلی جعفرزاده نماینده محترم رشت نثار گردیده است و هنوز هم ادامه دارد، اما اگر به دقت بنگرند متوجه خواهند شد که حکایت آنان حکایت خودگویی و خودخندی است. زیرا گفتمان آنان با خواست عمومی مردم، بسیار فاصله دارد و بارها جواب برعکس این قبیل رفتار را در تاریخ سپهر سیاسی ایران مشاهده کرده اند. آنچه که در فحوای مطالب گویندگان استانی بعنوان مستند و دلیل این تخریب ها و تهدیدها است در قیاس با آنچه که توسط نمایندگان مخالف سه وزیر پیشنهادی در مجلس ارائه گردید قابل مقایسه نیست. اساتید و بزرگان این عزیزان در مجلس آنچنان از مستندات سیاسی، مشاهدات تاریخی، قیاس ها، اقوال بزرگان و آیات و روایات بهره گرفتند که در نوع خود بی نظیر بود و علی الخصوص بحث مهم فتنه و فتنه گران را که به استناد منابع دینی و سیاسی، مصادیق تاریخی، استدلال کلامی و خصوصاً استنباط از فرمایشات مقام معظم رهبری بازتعریف و تبیین مجدد نمودند آن چنانکه مطالب گویندگان عزیز استان ما تنها گوشه هایی از آن مضامین است که ارائه می گردد. مخالفان در فضای مجلس که نه تنها فقط در منظر مردم ایران که رسانه های جهانی نیز به مشاهده آن نشسته بودند با این مستندات به مخالفت با وزرای پیشنهادی پرداختند. نمایندگان هم این مخالفت را شنیدند و در اقدامی عبرت آموز پاسخ اعتماد مردم به مجلس را با رأی قاطع به وزرای پیشنهادی اعلام داشتند . به نظر می رسد اینبار هم اعلام نظر مجلسیان با ذائقه عزیزان سازگار نبوده است و تصمیم گرفته اند که طلایه داران این حرکت عاقلانه و مدبّرانه مجلس را مورد تاخت و تاز قرار دهند، اما چرا ؟ مشخص است؛ به آن علت که مجلسیان پاسخ کوبنده به مخالفان دادند و با صدای رسای برآمده از اعتماد مردم  اعلام کردند که دوره افراط و تفریط، تخریب ها و تهمت ها به پایان رسیده است  اما عجیب است که چرا در نمی یابند پاسخی را که نمایندگان مردم دادند؟ و عجیب تر آن که چرا متوجه نیستند که پاسخ مردم به این رفتارهای بدور از اخلاق سیاسی بسیار حتی می تواند محکمتر از اقدام نمایندگان باشد. واقعیت امر این است که این عزیزان نمی خواهند هیچ منطقی را جز منطق خود بپذیرند. شنوای هیچ حرفی جز سخن خود نیستند. هیچ استنباطی از منابع، اقوال و حتی از فرمایشات رهبر معظم را جز استنباطی که خود دریافته اند توجه نمی کنند. به نظر می رسد هر حرفی در مخالفت با آنان و از هرکسی بیان شود قابل قبول نباشد. حتی بعضاً بر توصیه ها و نصایح مقام ولایت نیز در ارتباط با رفتار سیاسی و اجرائی خود کمتر توجه می کنند . در مقابل رفتارهای هنجارشکن و انحرافی دولت گذشته چقدر از خود حساسیت بروز داده اند؟ به توصیه های حضرت ایشان در برهم نزدن اجتماعات و حمله نکردن به سفارتخانه ها چقدر تقیّد داشته اند؟ آنچنان مفتون اندیشه و مغروق رفتار خود هستند که نمی خواهند بپذیرند روش آنان در نگاه جامعه مقبول نیست. نمی خواهند دریابند که رأی دهندگان به وزرا در علم و معرفت، درایت سیاسی و درک و تبعیت از ولایت کمتر از آنان نیستند. از آنان در دین و دیانت و در تلاش برای استمرار حاکمیت دینی و جمهوری اسلامی کمتر نیستند. چرا فکر می کنند که در راه ایثار و فداکاری برای نظام فقط آنانند که حضور دارند؟ آیا کم هستند چهره های ارزشی و ایثارگر در بین مجلسیان و حامیان دولت؟ آیا ایثار، شهادت و فداکاری فقط در انحصار آنان است؟ تا کی می خواهند این چنین بیاندیشند؟ و هر اندیشمند عاشق ولایت و نظام را به جرم مخالفت با دیدگاه آنان با انگ تجدیدنظرخواه، منافق، ضد انقلاب، ضدولایت، فتنه گر و... مورد تاخت و تاز قرار دهند. تا کی می خواهند عظمت حضور مردم و رأی و نظر مردم را نادیده بینگارند؟ مگر می شود نظر مردم را وقتی پذیرفت که فقط با رأی آنان هم نظر باشند؟ به رأی مردم، دولت و مجلسی بر مسند مدیریت و قانونگذاری است. این واقعیت را باید بپذیرند و به جایگاه خود که مخالفت و نقادی است واقف باشند. اگر این واقعیت را پذیرفتند دیگر تهدید، تخریب و تهمت چرا؟ مگر حامیان دولت و مردم هم نمی توانند این چنین باشند؟ چرا می توانند. اما آنان قائلند که نظرشان را در پای صندوق های رأی اعلام کنند نه در مقام تخریب و تهمت و تهدید. آنان معتقدند که آرمان های خود را در انتخابات ها به گوش مدیران جامعه برسانند و این یعنی همان جامعه دینی و همان جامعه مردم سالار. و اما اگر این تهمت ها، تخریب ها و تهدیدها حتی به دلیل دلواپسی آنان از آینده ای است که دولت و مجلس آن بتوانند توانمندتر به اصلاح نابسامانی های برجامانده از اقدامات دولت قبل مبادرت ورزند و یا  اگر دلواپسند که مردم را با نشاط تر و امیدوارتر به آینده کشور ببینند و یا اگر دلواپس آنند که ایران اسلامی مؤثرتر از هر زمانی در مجامع جهانی حضور فعال داشته باشد و یا اگر دلواپسند که پایه های اقتصاد مقاومتی با رهنمودهای مقام معظم رهبری مستحکم گردد و یا اگر دلواپسند اسلام هراسی و ایران هراسی از مخیله سیاسی  کشورها رخت بربندد و یا اگر دلواپسند که لذّت آرامش، رفاه و اشتغال را در زندگی مردم ببینید. اگر هم این نگرانی ها درست باشد باز دلیلی نمی شود که راه تخریب و تهدید را روش سیاسی خود قرار دهند. هیچ گاه آموزه های دینی و سیاسی این مجوز را صادر نکرده است و نمی کند. از منظر دین و سیاست و قانون، اعتماد مردم اساس حرکت سیاسی و قدرت سیاسی است. بینش ها و نظرها را باید به محک اعتماد مردم آراست و آنگاه که اعتماد مردم را دریافتند کمر به خدمت آنان ببندند. آن چنان که مردم از آنان می خواهند و آن چنانکه در قاموس دین و قانون ملحوظ افتاده است. هیچ اندیشه دینی و سیاسی مؤیّد تخریب و تهدید نیست. اختلاف نظرها و اندیشه ها بستر رحمت الهی است، مباد که به تهدید و بد اخلاقی ها بگراید و به منازعات سیاسی و تنش های اجتماعی بدل گردد؛ که « ولا تنازعوا فتفشلوا فتذهب ریحکم-فاعتبروا یا اولی الابصار» نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.