[caption id="attachment_4433" align="alignnone" width="127"] طاها عبدالهی[/caption] 17 مرداد روزی است که با شهادت محمود صارمی در مزار شریف افغانستان به دست گروه طالبان به یاد اهالی شهید رسانه های جمعی به نام روز خبرنگار نامگذاری شد. در این روز گروه طالبان با هدایت و حمایت دولت پاکستان شهر مزار شریف را در شما افغانستان تصرف کردند و علیرغم هشدارهای دولت برهان الدین ربانی که مقر دولت را پس از سقوط کابل به این شهر منتقل کرده بود کنسولگری جمهوری اسلامی تخلیه نشد و 8 دیپلمات و یک خبرنگار در یک قتل عام فجیع، شهید شدند تا بار دیگر برادری ما با گروهی به ظاهر مسلمان که همیشه از ما بهره مند شده اند اثبات شود. امروز دستگاه دیپلماسی مدعی است که این روز به نام دیپلمات ها باید نامگذاری می شد. هر چند اشکالی در اصل قضیه نیست ولی رشته کلام از جایی شروع شد که به مناسبت این روز پیامکی طنزگونه را برای دوستان ارسال کردم و در این پیامک نوشتم:« دقت کردین اگر محمود صارمی شهید نمی شد مناسبتی به نام خبرنگاران نبود؟». این مطلب شاید در ابتدای تراوش ذهنی کمی طنزگونه بود اما آمار شهدا، جانبازان، آزادگان همکار در دفع مقدس و کسانی که در سوانح مختلف جان خود را از دست داده اند ما را متوجه حقیقتی می کند که تا 17 مرداد سال 1377 واقعا مناسبتی برای خبرنگاران در ایران نبود و به اجبار باید یک فاجعه آن هم به دست تروریستهای تکفیری- وهابی مناسبتی را برای ما رقم می زد که مثلا ما هم به نام یک روز، یک هفته عزیز شویم و بقیه هفته های سال را به یاد همان بزرگداشت پذیرای منتی و احیانا کتک می شدیم که «یادت می یاد به شما جایزه دادیم . این بود دستمزد ما که حالا این طوری مطلب می زنی؟» آمار 24 شهید 50 جانباز و آزادگان دفاع مقدس خبرنگاران شهید در جنگ بوسنی و ... غیر از کتک خورده ها و مجروحان درگیری های فیزیکی با خبرنگاران است که هر ساله اتفاق می افتد و بسیار راحت از کنار این مسئله با سرعت زیاد می گذریم تا نوبت خودمان هم برسد. *خبرنگار