نگاه ایران: «روزگاری حتی اشاره به حوادث سال 88 و خطاهای جبران ناپذیری که صورت گرفت خط قرمز جدی به حساب می آمد.» احمد حسینی با این مقدمه در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در این واقعیت که دست دشمن در پس پرده این حوادث بود و مقابله ضرورت داشت شکی نیست ولی همواره بعضی شواهد ناگفتنی دلالت می کرد که در این راه چه حق الناس های بزرگی که پایمال نشد و چه ستم های غیر قابل جبرانی که در نظامی به نام اسلام و دین بر بی گناهان نرفت و معلوم نیست افراد و نهادهای مسئولی که قادر به حل موضوع بودند آیا سنگینی این بار در دنیا و آخرت را می توانند تحمل کنند یا نه؟ آنچه بهانه این نوشتار گردید نامه دادستان وقت است که به میمنت و مبارکی روز عرفه! پرده از این راز برداشته و با تعابیری مثل: واقعه خون بار سال 88، حادثه هولناکی که روح امام و شهدا را به درد آورد، قلب رهبری و مردم را جریحه دار کرد و...اعتراف کرده که در آن حادثه سه نفر بی گناه زیر شکنجه به قتل رسیده اند و عذر خواهی کرده است! بعد از 7سال؟ در این سال ها چه بر وابستگان این قربانیان گذشته است؟ پاسخگوی لطمات جانکاه جسمی و روحی آنان کیست؟.....و تازه از کجا معلوم این گونه خطاها برای افراد دیگری انجام نشده باشد؟...رئیس جمهوری که در زمان مسئولیت او و بخاطر رفتارهای تحریک آمیز و مناظره های از قبل طراحی شده او در صدا وسیما به امواج فتنه دامن زده شد در این میان چه نقشی دارد و همچنین حامیان سینه چاک او؟...سال88 عده ای به اتهام فتنه گری سرکوب و مجازات شدند، گروهی همچون این سه عزیز بی گناه قربانی گشتند و خون آن ها هدر رفت و....عده ای هم بخاطر خوش خدمتی به امتیازات فراوانی دست یافتند. آیا مرجعی هست که بعد از اعترافات دادستان وقت این پرونده بزرگ و پیچیده را مورد بازرسی مجدد و همه جانبه قرار دهد و از نظام جمهوری اسلامی این ننگ داخلی و خارجی که دستمایه شیطنت های دشمنان گردید را پاک نماید؟ این اعتراف دیر هنگام و تکان دهنده به هر منظور و هدفی که صورت گرفته باشد، ذره ای از گناه و مسئولیت عاملان و آمران امر نمی کاهد. باید صبر کرد و دید پشت این پرده چه رازهای پنهان دیگری نهفته است.