نگاه ایران/گروه اجتماعی: در روزهای اخیر عدم برگزاری جلسات شورای شهر رشت به نقل محافل خبری تبدیل شده است. دو جلسه پیاپی اولی با حضور 6 و دومی با حضور 7 نفر از اعضا برگزار نشده و جالب آنکه هیات رئیسه فعلی خود از غایبین این جلسات به شمار می روند. امری که با توجه به فضای موجود طبیعی به نظر می رسد. هیات رئیسه فعلی که در بحث استیضاح شهردار، خود را در نقطه مقابل نظرات مردم دید و از نگاه بسیاری از مردم، نه تنها عملکرد قابل توجه، بلکه  حتی کارکرد قابل قبولی هم نداشته، می داند که احتمالا نمی تواند از اکثریت شورا نیز نمره قبولی بگیرد. در آخرین جلسه از دوره قبلی، رفیعی نوده، رییس فعلی شورای شهر رشت به طنز رو به حامیان ثبات مدیریت شهری کرده و گفته بود: اگر به ثبات مدیریت شهری قائل هستید دوباره به من رای دهید. این جمله که به نظر به شوخی شبیه بود، شاید آخرین راهکار رفیعی نوده برای بقا در این سمت بود که در مقام ریاست شورا، نتوانست اقتداری برای این جایگاه کسب کند. در دوره او بود که سوالهای مکرر و بی برنامه از شهردار، مشکل حضور خبرنگاران و تاخیرهای بی حدوحساب در آغاز جلسات شورا به اوج خود رسید و آقای وکیل نشان داد نمی تواند رییس خوبی هم باشد. این بود که به نظر می رسد، اعضای شورا ترجیح می دهند در اولین فرصت جلوی ضرر را گرفته و فرد دیگری را جایگزین نمایند. در سال های پیش ازاین، جمشیدی و صابر نیز هیچ کدام نتوانسته بودند در پایان دوره ریاست خود، پتانسیل لازم را برای ادامه ریاست برای خود نگاه دارند و حتی گزینه جدی ریاست مجدد هم بشمار نمی آمدند. این شد که تعداد امتحان پس داده هایی که تمایل به ریاست شورا در آنها باقی ماند، روز به روز کمتر شد. اما در سال های گدشته چه گذشت که این کرسی به صاحبانش وفادار نماند؟ چرا هیچ کدام موفق به تکرار حضور خود نشدند؟ این امر مستلزم مباحثی عمیق است که در این مجال نمی گنجد. اما امروز شورا باید به دنبال چه باشد؟ در سال آخر چه کسی می تواند شورای بحران زده با اختلافات عیان شده رشت را ریاست کند؟ آنچه مسلم است، اینک در دو سوی شورای شهر، افرادی قرار دارند که مواضع آنها در سه سال اخیر بسیار شفاف و مشخص کننده علایق و اهداف آنهاست. باقری، رجبی، رفیعی، صابر و کاظمی از یک سو و در سوی دیگر حاجی پور، رسولی، شیرزاد، موسوی روزان و نیکومنش قرار دارند. علیرغم وقوع تغییراتی موقتی در این گروهها، می توان گفت مواضع افراد هر گروه اغلب بسیار نزدیک به هم بوده و در تصمیم گیری ها آرای مشابهی را اعلام کرده اند. در این بین شوقی، کارگرنیا، علوی،  پیشگر و جذب (که بدلیل ورود دیرهنگام وی شاید تحلیل مواضع او اندکی زود باشد) در مواقع مختلف و بر سر موضوعات گوناگون، بسته به تشخیص و شاید گاهی مذاکره، مواضع متفاوتی اتخاذ کرده اند و به نوعی از همین طریق تاثیرگذاری بیشتری داشته اند. امروز جلسه سوم برای برگزاری انتخابات هیات رئیسه سال آخر شورا  برگزار می شود و سال آخر که منتهی به انتخابات سرنوشت ساز شورای شهر پنجم در خرداد 1396 نیز خواهد بود، از هر نظر مهم است. نخست اینکه ادامه حضور اعضاء در دوره بعد، تا حد زیادی بستگی به نحوه تعامل و مواضع اعضا در یکسال اخیر خواهد داشت. نکته بعدی کاهش تعداد اعضا از 15 به 11 نفر در ترکیب دوره بعد است که ناخودآگاه رقابتی درون گروهی را بین اعضای فعلی در کنار رقابت سرسختانه و نفس گیر با همه آن چند صد کاندیدای احتمالی بیرونی رقم خواهد زد. و دلیل سوم اینکه با عیان شدن اختلافات و اشتراکات  دو گروه که پیشتر ذکر آنها رفت، حضور فردی که بتواند هر دوی این گروهها را با یکدیگر هماهنگ کند و از پتانسیلهای همه اعضا برای پیشرفت شهر بهره ببرد، بسیار حیاتی است. بخصوص که حالا مردم هم نسبت به شورای شهر حساس شده اند و همانگونه که شورا از شهردار شفافیت و گزارش عملکرد می خواست، انتظار دارند شورا هم لااقل در این سال آخری، از کارهای کرده خود با آنها بگوید و آنها را در تصمیم گیری برای واگذاری فرصت مسئولیت مجدد یاری کند. به این ترتیب، علی القاعده گزینه نهایی باید از افراد طیف سوم باشد که در طول این سالها تجربه هم رایی و همنظری با هر دو طیف را داشته و توانسته باشد در برهه های حساس، نقش محوری را بازی کند. او بایستی تعامل خوب و هماهنگی مناسبی با رسانه ها داشته باشد و آنها را در جریان امور داخلی شورا به نحو شایسته ای قرار دهد. امری که متاسفانه در بین بسیاری از اعضای شورا بشدت کمرنگ است و برخی از آنها فقط گاهی و آنهم با یکی دو رسانه خاص گفتگو می کنند. رییس مطلوب شورا باید روابط شخصی خوبی داشته باشد. عرضه شورا و مشورت، با اعضایی که همه منتخب مردمند و به یک اندازه در اظهارنظر محق هستند، دارای تفاوت های اساسی با فضاهای دیگر نظیر نهادهای نظامی و یا اداری معمول است. اعضای شورا نه کارمندان زیردست هستند و نه درجه دارانی که به واسطه سلسله مراتب موظف به رعایت دستورات مافوق باشند. درک این تفاوتها از الزامات اولیه ریاست شورا است و اگر فردی در این جایگاه قرار گیرد، با هر نوع سابقه در مشاغل خصوصی، اداری و یا نظامی باید بتواند با درک این تفاوت، با اخلاق حسنه و خوشرویی و در عین رفاقت و همدلی، با پختگی در اظهار نظرها جوی مثبت را برای پیشبرد اهداف مردم و پیشرفت شهر فراهم سازد و از تنش ها جلوگیری کند. نیروی جوانی، تحرک بالا و تلاش فراوان، در عین برخورداری از تجربیات اجرایی و سابقه مدیریت از دیگر خصوصیات یک رییس مطلوب شورا است. عدم وجود این خصوصیات، شورا را از شادابی و پویایی می اندازد و دچار خمودگی خواهد ساخت. سابقه کار هرکاندیدایی لااقل در کمیسیون خود، می تواند معیار مناسبی برای محک این توانایی ها باشد. و در نهایت اینکه رشت اکنون در فهرست شهرهای خلاق دنیا ثبت شده است. تازه قبل از آن هم همگان رشتی ها را به خوش لباسی می شناخته اند. به آقا یا خانم رییس شورای آینده بگویید لطفا اخمو نباشد، لباس آراسته بر تن کند و در عکسها لبخند بزند. ما اخموها را دوست نداریم.