نگاه ایران/گروه اجتماعی: انتشار خبر تجاوز و قتل دختر ۶ ساله ای به نام ستایش قریشی که از مهاجران افغانستانی ساکن ایران بود موجی از واکنش ها را از سوی مردم، رسانه ها و کاربران شبکه های مجازی به دنبال داشت. شماری از مردم به دلیل عصانیت ناشی از تجاوز و قتل بی رحمانه کودکی ۶ ساله خواستار مقابله به مثل با مجرم این حادثه دلخراش که خود پسری ۱۵ ساله است شده اند. حالا ۲۱ موسسه و سازمان مردم نهاد کشور که در بین آن ها چند تشکل مدافع حقوق کودک حضور دارند با ابراز تاسف از قتل ستایش قریشی خواستار توجه به ریشه های ماجرا و توجه به سن طرف مقابل داستان که ۱۵ سال و در واقع کودک است شده اند. فعالان حقوق کودک در این بیانیه خواستار بررسی موضوع به دور از هیجانات و بررسی همه جانبه ماجرا شده اند. در این بیانیه آمده است: گاهی فاجعه آنقدر عمیق است که درک جوانب آن دشوار می شود وگاه این یک جانبه نگری می تواند عمق فاجعه را چند برابر کند. خبر دلخراش قتل ستایش، کودک ۶ ساله ی مهاجر به دست پسری نوجوان، موجی از خشم و نفرت و انتقام را در کشور به راه انداخته است. یکسوی ماجرا مشخص است: کودک، دختر، تجاوز، اسید، افغان، حاشیه تهران… همه ی این ها، کدنشانه های درگیریهای جنسیتی، طبقاتی، ملیتی، در جامعه ای مرد سالار را به خاطر می آورد. انگار تمام فاجعه جمع است. انگار پاسخ هم مشخص است: انتقام از قاتل. می دانیم که هر چه کنیم، حتی ذره ای از رنج خانواده ی ستایش کاسته نمی شود، هیچ انتقامی نمی تواند ستایش را به آغوش جامعه و به آغوش همه ی ما بازگرداند. فعالان جامعه مدنی در ادامه نوشته اند: اما این یکسوی ماجراست. یکسوی صورتبندی فاجعه است. در سوی دیگر فاجعه، قاتلی ست که خود قربانی شرایط جامعه است. نوجوانی که بر اساس پیمان نامه ی حقوق کودک، کودک محسوب می شود. آیا این مسآله را پیچیده تر نمی کند؟ آیا این پاسخ به انتقام را تغییر نمی دهد؟ موجی که به راه افتاده است مسآله را به دوگانه ی ساده ی قتل-انتقام تقلیل می دهد، انگار جامعه بخواهد روی صورت مسآله اسید بپاشد. ۲۱ موسسه و سازمان مردم نهاد کشور تاکید کرده اند: به یاد داشته باشیم سوی دیگر این معادله هم کودکی قرار دارد که احتمال قریب به یقین از فرصتهای مناسب یادگیری، رفاه و کودکی محروم مانده است. خشونت، خشونت می زاید. جای خالی آموزش مهارت های اجتماعی در نظام آموزشی کشور، سال هاست که از سوی فعالین حقوق کودک هشدار داده می شود. نظام آموزشی و رسانه های رسمی کشور در خصوص حقوق بشر و حقوق کودکان، جامعه را چگونه آموزش می دهند؟ جامعه چه واکنشی نسبت به موارد مشابه پیش از این داشته است؟ در بخش دیگری از این بیانیه می خوانیم: جامعه ای که در برابر ساختار خشن، بیکاری، فقر و مرگ دوران کودکی همه ی کودکانش، ساکت نشسته است نمی تواند به سادگی موج انتقام را بازتولید کند. فعالان حقوق کودک در بخش دیگری از این بیانیه نوشته اند: پسر ۱۵ ساله این پرونده هم به حمایت جامعه و فعالین حقوق کودک نیاز دارد و نباید تنها از روی احساسات به قضاوت نشست و خواستار صدور حکم شد. ۲۱ موسسه و سازمان مردم نهاد کشوردر پایان ضمن اعلام تاثر عمیق و همدردی با خانواده ی ستایش خواستارمعقول کردن روند دادرسی و رعایت استانداردهای دادرسی ویژه ی کودکان و نوجوانان شده اند. سازمان های مردم نهاد امضا کننده این بیانیه به این شرح است: ۱. مرکز حمایتی آ موزشی کودک و خانواده موج مهر-شیراز ۲. برای فردای کودکانمان- رشت ۳. موسسه مهر کویر بیرجند ۴. جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان-تهران ۵. موسسه خیریه صیانت ازنهادخانواده مقدس-خراسان جنوبی ۶. مرکز امام رضا (ع) اردبیل ۷. پناه کودکان کار - قزوین ۸. جمعیت حامیان کودکان کار رشت ۹. مرکز آموزشی - حمایتی کودک و خانوادەی زانیاران ـ سنندج ۱۰. موسسه حمایتگران نونهال البرز-استان البرز ۱۱. کلینیک آریانا-شهرکرد ۱۲. مرکز حمایتی آموزشی کودک و خانواده همراز گلستان، مشهد مقدس ۱۳. موسسه آوای امید-رشت ۱۴. موسسه روان شناختی گوهر اندیشان سلامتی مشهد ۱۵. انجمن علمی فرهنگی اویاران ان جی اوی علمی فرهنگی محیط زیست-قزوین ۱۶. کانون خیریه امید نو - دانشگاه شهید بهشتی ۱۷. موسسه فرهنگی حمایتی کودکان کار کوشا ۱۸. موسسه میعادگاه مهر زاگرس، استان ایلام ۱۹. انجمن یاری کودکان در معرض خطر ۲۰. انجمن ندای زنان ایران ۲۱. موسسه کنشگران توسعه پارس بعد از انتشار این بیانیه امضای چهار تشکل دیگر هم به این شرح بیانیه اضافه شد: کانون یاریگران دانشگاه صنعتی شریف،جمعیت پژواک حقیقت بیرجند،انجمن دوستداران حقوق کودک تبریز،و انجمن خانه امن.