نگاه ایران/ سید محمد میرقاسم زاده* سال ۹۴ مثل برق و باد گذشت اگر چه این ضرب المثل وجود دارد که تند گذشتن دلیلی بر خوش گذشتن است اما امسال برای قاطبه قشرها بصورت «انتظار» گذشت؛ انتطاری که چشم به بهبود وضعیت اقتصادی کشور داشت و دارد. دولت روحانی با وزیر شایسته و تیم او توانستند بالاخره پس از یک دهه تحریم های مردم افکن هسته ای را از دوش این ملت بردارند و ملت را به روزهای خوش آینده بشارت دهند؛روزهایی که بعصی ها از آن بیزارند و نان و آب شان در همان روزهای تحریم است! اگر مردم هنوز اثرات برداشتن تحریم ها را بطور ملموس احساس نکرده اند اما دست کم پس از برداشتن حقوقی و تبلیعاتی تحریم ها از نظر روانی در مکانی بالاتر از پیش قرار گرفته اند و وقتی می بینند پای تجار و گردشگران اروپایی و عربی به ایران باز شده و داروهای کمیاب وارد بازار شده و تولید نفت بیشتر از گذشته در حال جریان است... وقتی ادبیات دولتمردان ما با جهان از دریچه دوستی و اقتدار است نه دشمنی و اقتدار در نتیجه ادمی احساس امنیت و آرامش می کند؛ اینها همه امیدواریهایی است که ملت ما را به استقبال بهار ۹۵ می برد. در حوزه مسائل بومی وضع به گونه ای دیگر در گیلان و به ویژه در منطقه غرب استان رقم خورد. از نیمه دوم سال به تدریج فصای حاکم بر این منطقه به سان آیین مرسوم سالهای گذشته تحت تاثیر انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی قرار گرفت! خیلی پیش تر و بیشتر از کلان شهرهایی مثل تهران؛ در برخی شهرها نماینده های حاضر در مجلس برای اینکه خودی نشان دهند عملکرد دولت را به حساب خود نوشتند و از همین فرصت برای تبلیغات چراغ خاموش خود استفاده نمودند! و خیلی از اقشار مردم نیز مجدد با همان علاقمندی های خاص سیاسی انتخاباتی خود وارد این بازی بزرگ اما حرف و حدیث دار شدند! حرف و حدیث دار از این حیث که بازار معاملات در بین برخی از به اصطلاح لیدرها داغ بود و با پولهایی که در این ایام در بعصی از شهرها خرج شد شاید می توانستیم بخشی از موانع توسعه یافتگی آن شهرها را رفع رجوع کنیم؛ پولهایی که هرگز منابع تامینی آن مشخص نمی شود! در هر صورت پایان انتخابات همیشه برای ملت و نظام، پایانی امیدوار کننده است و در این انتخابات نیز خوب، بد، زشت های آن در نهایت به تجمیع یک «پذیرش» رسیدند؛ حامیان هر نماینده پیروز مجلس خوشحال و امیدوار و بقیه هم در سلک پذیرفتگان نتیجه آراء...و پرونده فعالیت و زندگی سیاسی بسته می شود تا چهار سال بعد! در حوزه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی وضع به گونه ای مشابه رقم خورد. در بحث فرهنگی که رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس خود با اعترافی تکان دهنده عنوان کرد که «ما ۳۵ سال غفلت نموده ایم!» در شهرهای گیلان بودجه کل ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی به اندازه فاکتور نهار نهادی خاص نبود؛ هیچ توازنی در این بین دیده نمی شود که چرا وقتی فرهنگ را بعنوان زیر بنا قلمداد می کنیم پس چرا این زیر بنا باید اینچنین با سستی و ناتوانی مواجه باشد؟! ادارات فرهنگ و ارشاد در کنار اداره ورزش و جوانان از جمله اداراتی هستند که طی سال صرفا به همایش های صوری و بی نتیجه دل خوش نمودند و با این سطح اعتبار و توجه بیشتر از این همه انتظار نمی رفت! غیر از اینکه در برخی از این ادارات انگشت شمار با دخالت و پادرمیانی های فردی و غیر اداری زعمای آن اداره کمک هایی خارج از کدهای اعتباری تهیه شد. در حوزه مسائل اجتماعی نیز وضعیت خوبی حاکم نبود و ریشه آنها به نحوی تحت تاثیر امور اقتصادی قرار داشت. آمار طلاق ها و خودکشی های نشان می دهد که باید این نشانه های هشداری را جدی بگیریم. عدم تمایل زوج های جوان به بچه دار شدن یکی دیگر از مشکلاتی است که در راستای موانع توسعه ای قدم بر می دارد. در حوزه اقتصادی همه مشکلات بومی به مراتب بالایی دولت و تحریم های بین المللی نسبت داده شد و اتفاقات تحول برانگیزی رخ نداد. مضاف بر اینکه اختلاس های وحشتناک در دولت پیشین باعث شده تا منابع عظیمی از اقتصاد کشور نابود شود که قوه قضاییه در حال پیگیری این اختلاس های دولتی است. در استان گیلان اما بیکاری همچنان مهمترین مشکل استان است که باعث مهاجرت های بسیاری شده و حتی برخی از روستاها به همین دلیل خالی از سکنه شده است. اما در میان همه این توقف ها به لطف روابط خوب دولت با جامعه جهانی این امیدواری وجود دارد که در سال جدید مردم در حوزه های مختلف طعم شیرین رفاه و امنیت را بچشند. دولتمردان و مسئولان نظام نیز می دانند که به رغم وجود بسیاری مشکلات، در مردم این سرزمین ظرفیت های بسیاری برای تحول و بهبود وجود دارد. *مدیرعامل کانون رسانه های صومعه سرا