نگاه ایران/ سجاد حقدادی: در اقدامی جالب مجموعه یادگار امام رشت به مکانی برای عرضه محصولات مختلف تبدیل شد. در یک اقدام منحصر به فرد از سوی مسوولین ورزشی استان مجموعه ورزشی یادگار امام رشت که باید مکانی برای تمرین ورزشکاران و محل برگزاری فستیوال های ورزشی باشد تبدیل به مکان عرضه مستقیم محصولات مختلف برای جشنواره های فروش شب عید شد و این اقدام باعث مشکلات زیادی برای ورزشکاران و حتی مجاورین مکان های ورزشی و اعتراضات چند جانبه شده است. تبدیل مجموعه های ورزشی به بازارهای مختلف و مناسبتی اگرچه می تواند برای به طور کوتاه مدت اقشار مختلف مردم مثمرثمر باشد اما این نکته که مجموعه های ورزشی برای چه هدفی ساخته شده اند نیز در نوع خود حائز اهمیت است. ایجاد ترافیک در یکی از نقاط پرتردد شهر که باعث می شود تا ورزشکاران برای رسیدن به محل تمرین با مشقات زیادی روبرو شوند و علاوه بر ترافیک شب عید با یک موضوع نوظهور به نام «ورزشگاه بازار» روبه رو شوند و تمریناتشان را با سرو صدای ناشی از این بازار ها انجام دهند. مساحت و سرانه فضای تمرین در مجموعه های ورزشی ایران به اندازه کافی نیست و اگر این گونه بازار ها نیز در مجموعه های ورزشی ایجاد شوند به طور حتم باعث می شود دسترسی و قابلیت استفاده از همین فضا به طور موقت محدود و موجب بروز معضلاتی برای ورزشکاران می شود. مجموعه های وززشی در گیلان از سرانه مطلوبی برخوردار نیستند و حال به آن ها تداخل کاربری ها و همینطور واگذاری پرشتاب مجموعه های ورزشی به بخش خصوصی را اضافه کنید تا ورزشکاران استان علاوه بر پرداخت شهریه های نجومی با معضلات مختلف نیز روبرو شوند. هزینه های ایجاد اینگونه فضا ها به جیب افراد یا نهادهای غیرورزشی می رود اما نکته مهم این است که آیا با برگزاری اینگونه بازار ها درآمدی برای ورزش و بهبود ورزش استان ایجاد می شود یا فقط اینگونه بازار ها برای کسب درآمد است؟ آیا با توجه به وجود نمایشگاه بهاره در نقاطی معین شده در خارج محدوده شهر رشت، باز هم باید شاهد این بازار ها باشیم؟ تبدیل سالن ورزشی تختی به نمایشگاه اتفاقی بود که مدتی پیش برای مجموعه های ورزشی اتفاق افتاد که این پدیده به جان مجموعه یادگار امام نیز افتاد. به طور حتم اثرات سوء تبدیل کردن مجموعه ورزشی به بازارچه های مختلف بیشتر از منفعت آن خواهد بود و در یک به اصطلاح سبک و سنگین کردن به این موضوع پی می بریم که اینگونه بازارچه ها مضرات زیادی برای ورزش خواهند داشت. هدف نیز کاملا مشخص و برای کسب درامد است. این نوع روش های کسب درآمد به جای رفتن به دنبال منابع درآمدی پایدار و کافی، نمی تواند گره گشای مشکلات اقتصادی ورزش گیلان باشد و گویا مدیران ورزش استان هم به این نوع مُسکِن ها راضی شده به دنبال درمان قطعی نمی روند. وضعیتی که بر اثر آن مشکلات ورزش استان نه تنها حل نمی شود بکله روز به روز هم بیشتر خواهد شد.