نگاه ایران/ کیوان بهمنش «عودک الی الحق و ان تعتب خیر من راحتک مع لزوم الباطل» امام علی (ع): برگشتت به حق اگر چه مستلزم رنج و تعب باشد بهتر از این است که راحت زندگی کنی و همچنان ملازم اعمال باطل و ناروا باشی. سازمان های نظماشوب، سیستم هایی هستند که دامنه فعالیت آنها در محدوده بین ثبات و بی ثباتی یا نظم و بی نظمی قرار دارد. یکی از مباحث جدیدی که در سال های اخیر در تحلیل سیستم ها مطرح شده است، « نظماشوبی» است. این واژه ریشه در نظریه « آشوب» و «پیچیدگی » دارد و از دو واژه chaos (آشوب) و Order (نظم) تشکیل شده است. نظماشوب اشاره به هر چیزی دارد که به طور هم زمان، نظم و بی نظمی را به نمایش درمی آورد؛ یعنی قرار گرفتن بین نظم و بی نظمی. اگر بخواهیم نگاهی از روی انصاف به نحوه شکل گیری شورای چهارم شهر زیبای محروم از تحصیل رشت نماییم می بایست اذعان نماییم که شورای چهارم شهر رشت در طول چرخه حیات خود تاکنون به طور هم زمان و به طور توامان، نظم و بی نظمی را به نمایش در آورده است! شورای شهر رشت از نظر حضور متخصصین شهری، اجتماعی، عمرانی، حقوقی، بهداشتی و ... به حق یکی از قویترین شوراهای اسلامی شمال میهن عزیزمان است و اگر منصفانه به عملکرد فرد به فرد شورامندان این شهر توجه نماییم، درخواهیم یافت که عملکرد این شورا از نظر تصمیم سازی، گواه ایجاد یک نظم شهری خوب برای یک شهر خوب را میدهد ولی متاسفانه گفتمان غالب در این شورا حرکت بین ثبات و بی ثباتی را برای تحلیل گران سیستمی تداعی می نماید. در چرخه حیات شورای چهارم رشت، شهروندان حسرتمند توسعه شهر، گاهی چنان از تصمیات خردمندانه شورامندان رشتی خشنود شده اند که سر از پا نشناخته اند و گاهی برخی از حاشیه های این شورا چنان دلشان را به درد می آورد که سر در گریبان اندوه شده اند. و کیست که علاقه مند توسعه این شهر قابل باشد و از بزرگترین حاشیه این شهر یعنی تقابل شورای چهارم با «شارمند» شهر ناخشنود نباشد؛ تقابلی که در کوتاه زمان ممکن زمزمه استیضاح شهردارش به گوش میرسد! نگارنده در این هنگامه بنا ندارد که به این کارزار خاکستری رنگ ورود نماید و جامه قضاوت و جستجوی قصورمند این کارزار را بر تن نماید بلکه هدف از این مقوله، تحلیل عقوبت این کارزار خاکستری رنگ است و بس. یقینا شورامندان دلسوز شهر ما می دانند که امروزه یکی از مقولات مهم و اساسی که در کارآمدی سازمان ها وجود دارد، تاکید بر «ثبات مدیریت» در پیشبرد امور است و به حدی بر این مفهوم تاکید شده که بسیاری آن را تاکیدی بدیهی می دانند. انتظار زیادی نیست که شورامند رشتی بداند و آگاه باشد که نتیجه این عدم ثبات مدیریتی در شهر رشت باعث خواهد شد دیگر هیچ «شارمند» منتخبی ، جسارت ریسک انجام کارهای طولانی و بلندمدت را نداشته باشند و به قول معروف عطای آن را به لقای آن ببخشند. دوست خوب شورامند شهر من! امروز پرسمان غالب رشتوندان دلسوز توسعه این شهر  از شما این است؛ شهرداری که نمی داند دوران مدیریتش چقدر زمان خواهد برد چگونه بایستی تغییرات تحولی و اساسی را شکل دهد؟ مدیران میانی سازمان شهرداری رشت که به ناگاه با تغییر مدیریت ارشد و به تبع آن تغییر سیاست های بالادست مواجه خواهند شد، چه توان و چه راهکاری برای پیشبرد برنامه های توسعه ای شهر خواهند داشت؟ دلیل اینکه در این شهر ، صندلی مدیریت شهری به این میزان دست به دست میشود ، چیست ؟ آیا این حجم از تغییرات فکاهی گونه مدیریت شهری، میتواند در راستای شکوفایی و توسعه شهر مظلوم ما باشد؟ دوست خوب شورامند شهر من! آیا تاکنون در فراغترین اوقات خویش به این آمار فکاهی و البته اندوهناک اندیشیده ای که در بازه زمانی 14 سال اخیر، صندلی لرزان شهرداری شهر رشت، 16 شارمند به خود دیده است و اینک شما شورامند نازنین به هفدهمین آن فکر میکنید؟ چیز عجیبی نخواهد بود که شورامند رشتی بداند، تغییرات سریع مدیریت در دستگاه های دولتی و بنگاه های اقتصادی ، اجتماعی  به هر دلیل (منطقی یا غیرمنطقی) آینده آن دستگاه را با ابهام روبه رو خواهد کرد ! چیز عجیبی نخواهد بود که شورامند رشتی بداند ، یک نهاد ، همانند شهرداری که نقش کلیدی در توسعه شهر را ایفا میکند، بیش از سایر دستگاه ها به ثبات مدیریت و سیاست گذاری طولانی مدت نیاز دارند! چیز عجیبی نخواهد بود که شورامند رشتی بداند، بزرگترین عارضه شهر زیبا ولی محروم از تحصیل رشت، تغییرات پی در پی مدیران شهری آن و به تبع آن، کوتاه بودن زمان مدیریت اغلب شارمندان آن بوده است و سنگینی این تغییرات قبل از همه بر دوش خود آن شورامند است! انتظار زیادی نیست که شورامند رشتی بداند، پس از روی کار آمدن یک مدیر شهری جدید بر مسند شهرداری، مدیر جدید هم چندان فرصتی برای بروز توانمندی های خود نمی یابد و پس از این که ماه ها برای اشراف بر سطوح مختلف سازمان صرف می کند درست زمانی که فصل خوشه چینی است، او نیز در آستانه رفتن قرار می گیرد و در این میان آن چه قربانی خواهد شد، راهبرد ها، اهداف و برنامه های بلند مدتی خواهد بود که در تبیین آن ، خود آن شورامند نیز نقش داشته است و روز از نو و روزی از نو مجددا یکبار دیگر باید راهبردهای شورا با مدیر جدید سرنکون شود و این یعنی کار اضافی و انرژی دوباره خرج یک کار نمودن! یقین دارم که میدانید وجود ثبات مدیریتی مقدمه ای ضروری برای نیل به توسعه پایدار است و برای تبیین این ارتباط و کاربردی نمودن آن از اصطلاح «ریسک سازمانی» استفاده می نمایند. محققین جهانی مدیریت، از چهارگونه ریسک صحبت کرده اند: سیاسی، سیاستگذاری اقتصادی، ساختار اقتصادی و نقدینگی. در رزوهای اخیر که می توان از آن با عنوان پیچ توسعه شهر رشت یاد نمود، هرگونه تصمیم سازی احساسی توسط شما شورامند عزیز شهر رشت، می تواند عدد این ریسک را برای شهر ما بالابرده و زودترین نتیجه ای که من «رشتوند» و شمای شورامند از این تصمیم نصیب خواهیم برد، کاهش ضریب کارآمدی مدیریتی در مدیریت بعدی شهر رشت خواهد بود. و اما سخن پایانی ؛ نازنین شورامند رشتی؛ می دانیم بیشتر از من و مای رشتوند دغدغه توسعه این شهر را داری . می دانیم که بهترین ساعات زندگی خویش را صرف خدمت به این شهر و شهروندانش می نمایی و این کار از خودگذشتگی میخواهد و هر کس از عهده آن بر نخواهد آمد. امروز رشتوندان عزیز از تو میخواهند که عارضه های ناشی از تغییرات پی در پی مدیریت شهری را در یک کفه ترازو بگذاری و در کفه دیگر نواقصی که تو را بر آن داشته سودای استیضاح را بر فکرت جاری سازی. قضاوت با توست و انتخاب نیز. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.