[caption id="attachment_2051" align="alignnone" width="151"] علیرضا محمدی گرفمی *[/caption] به زودی و طبق وعده های داده شده توسط شهردار رشت پروژه سنگ فرش خیابان های منتهی به میدان شهرداری اجرا می شود. قرار است سه خیابان دیگر همانند خیابان علم الهدی به مرکز شهر رشت اضافه گردد. خیابان هایی که می تواند گردشگری شهری را رونق بخشد اما به نظر می رسد حداقل در خیابان سنگ فرش شده علم الهدی ضعف هایی دیده می شود که اصلاحش دشواری چندانی ندارد. یکی از این ضعف ها عدم وجود درختان بومی و خالی بودن خیابان از پوشش گیاهی است. درحالی که اگر در این خیابان ها توجه ویژه ای به کاشت درختان بومی شود در وهله اول خیابان هایی زیباتر خواهیم داشت و در وهله دوم می توان کارکرد های دیگری هم برای آنها تعریف کرد. به عنوان مثال می توان تجربیات جهانی و از جمله کشور ژاپن را در این حوزه در نظر گرفت. این کشور وقتی شروع به اهدای درختان گیلاس به آمریکا کرد کمتر کسی در جهان از زیبایی شکوفه های این درخت خبر داشت. اما از آن روز به بعد درخت های گیلاس ژاپنی به عنوان یکی از نمادهای هویت ژاپنی در سرتاسر دنیا دیده می شوند و طرفداران زیادی دارند. اینقدر زیاد که اکنون در ژاپن جشنواره شکوفه های گیلاس از بزرگترین فستیوال هایی است که در این کشور برگزار می شود و هزاران گردشگر را جذب خود میکند تا شاهد شکوفایی این زیبایی باشند. و یا خود شهر واشنگتن آمریکا که درختهای اهدایی دولت ژاپن در آنجا کاشت شده و هر ساله تعداد قابل توجهی از گردشگران را جذب جشنواره سه هفته ای شکوفه های گیلاسش میکند. حال ما در رشت هم چنین ویژگی ای داریم. شرایط مناسب اقلیمی و گونه های بومی ما قابلیت تبدیل کردن این شهر به شهر گل و شکوفه های رنگارنگ ایران را دارد. میدانیم درخت آلوچه به هنگام پایان سال وقتی شکوفه می زند بسیار بسیار زیبا و دل انگیز می شود. فکر کنید این درخت ها را در خیابان علم الهدی بکاریم و در زمان شکوفاییش برایش جشنواره هم برگزار کنیم. مطمئنا فرصت مناسبی خواهد بود تا با برنامه ریزی مناسب گردشگران زیادی را از سراسر ایران برای شرکت در این جشنواره و دیدن شکوفا شدن درختان آلوچه به سمت رشت بیاوریم. سفری که هدفمند است و می توان از ورای آن درآمد اقتصادی قابل توجهی برای اهالی شهر کسب کرد. حتی می توانیم پا را فراتر بگذاریم وزمانی که با تکمیل پیاده راه های فرهنگی، شهر صاحب چهار خیابان سنگ فرش شده می شود هر خیابان را به کاشت گونه ای جداگانه (عمدتا بومی) اختصاص دهیم و در هر خیابان درختان گل و یا میوه مخصوص آن فصل را بکاریم. تصور کنید در خیابان فصل بهار درخت بهارنارنج بکاریم، و فضای خیابان و شهر را در اردیبهشت مملو از عطر بهارنارنج کنیم و یا در خیابان تابستان گل مگنولیا یا درخت انار ترش و در خیابان زمستان گل یخ و یا درخت آلوچه که زمان شکوفه دادنش پایان سال است. هم به لحاظ بصری فوق العاده خواهد شد و هم در کل ایران استثنا خواهد بود و این ها هرکدام میتوانند جشنواره های خاص خوشان را داشته باشند تا ضمن ایجاد فضای مطلوب و مناسب شهری برای شهروندان رشت فرصتی برای جلب هدفمند گردشگران به سمت و سوی شهر و ایجاد فرصتهای اقتصادی برای رشت شوند. امیدوارم این ایده نظر مدیران شهری را نیز جلب کند تا ضمن استحکام بخشیدن به هویت بومی ما فرصتهای جدیدی برای شهر رشت خلق کند.   * مدرس دانشگاه و مشاور گردشگری