سید علی میرموذن اخیراً یادداشت هایی در فضای مجازی پخش می شود که به جای این مرگ به راین و آن گفتن ها  بهتر است اقتصادمان را قوی کنیم و از این طریق با آمریکا مقابله کنیم و مثالی هم می آورند که ژاپنی ها می گویند که ما با قرار دادن گوشی پاناسونیک روی میز  رئیس جمهور آمریکا  با آن کشور  مقابله نمودیم  و مانند ملت ایران نیستیم که چهل سال است  شعار مرگ بر آمریکا می دهد و پیشنهاد می کنند که این استراتژی تغییر بکند. در این مقال  به طور اجمالی و کوتاه به آن می پردازیم  و در واقع " سخنی ست  برای انگیختن بحثی"   "همین مرگ  گفتن ها مرگ  می آورد "امام خمینی(ره) به چهل سال قبل برگردیم رژیم تا دندان مسلحی بنام رژیم پهلوی بر ایران مسلط است  که با ساواک و ارتش خود برهمه ملت احاطه دارد و صدا ها را در گلو خفه کرده است و از پشتیبانی قدرت های بزرگ  آن زمان آمریکا  چین و حتی شوروی برخوردار ست .بیش از چهل درصد منابع خود را صرف تجهیز ارتش ۲۴۰ هزار نفره خود می کند و چهل هزار  مستشار نظامی آمریکایی را در ایران حقوق می دهد   ژاندارم خلیج فارس است و تامین کننده منافع آمریکا در منطقه. حالا انقلابیون می خواهند این رژیم را سرنگون کنند... اولین کاری که باید بکنند  برداشتن سیطره و احاطه ذهنی این رژیم سرکوبگر  در  اذهان است ... چطور ؟  با همین  مرگ  گفتن ها.....این مرگ گفتن ها   اولا هیمنه و اقتدار پوشالی طرف مقابل را می شکند و در ثانی به انقلابیون توان وجرات  مقابله می دهد... دشمنان از همین مرگ گفتن ها  به شدت می ترسند و به همین دلیل مرگ بر حکومت ها را مرگ  بر ملت ها تفسیر می کنند... استراتژی  دیگری که حکومت ها  و گاه انقلابیون جهت  مقابله با قدرت  اتخاذ می کنند"  مضحکه کردن " است. «اگر شما یک بار  مردم را وادار سازید تا به آنان و ادعاهایشان بخندند ... » بازی را برده اید  چطور ؟ «ژزوئیت » یک فرقه کاتولیکی بود که در سال 1534 میلادی برای دفاع از منافع واتیکان به وجود آمد. جایی در رمان شهیر «خرمگس» اثر اتل لیلیان وینیچ (ترجمه خسرو همایون پور) می خوانیم که انقلابیون دور هم در جلسه ای مخفی، درباره راه های مبارزه صحبت می کنند. یکی پیشنهادی می دهد که دیگران نیز می پسندند و از همین جا شخصیت «خرمگس» وارد داستان می شود. او می گوید: «اگر شما یک بار موفق شوید که ژزوئیت ها را مسخره کنید و مردم را وادار سازید تا به آنان و ادعاهایشان بخندند، بدون خونریزی، آنان را شکست داده اید.» نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.