امیر مرکبی مشکلاتی که امروزه نیمی از جمعیت کشور با آن مواجهند تنها با روش عقلایی و هم اندیشی سلایق مختلف فکری رفع می شود. هم اندیشی بین سلایق مختلف میسر نمی شود جز با اراده و نظر مساعد طرفین. شاید اگر درخواست ورود بانوان به ورزشگاه ها و همچنین مسئله حجاب اختیاری آنچنان که می بایست از مجرای قانونی و روش عقلایی حل و فصل می شد امروزه شاهد معضلات و مشکلات بزرگتر دیگر نبودیم. اینکه مسئولان کشور باهم به توافق برسند که هر مشکل کوچک و سطحی را به یک بحران ملی بدل نکنند انتظاری پر بیراه نیست. همگی خواهیم دید روزی را که زنان این مملکت پا به پای همسران و فرزندان خود به تماشای فوتبال بنشینند و از تماشای بازی تیم مورد علاقه شان لذت ببرند. اما در این بین قهرمان اصلی و خط شکن معدود بانوانی هستند که قبل از هر بازی مقابل ورزشگاه فریاد آزادی و برابری سرداده و نهایتا با ون های نیروی انتظامی به جای دور از ورزشگاه منتقل می شوند و هر بار همین اتفاق نیز عینا تکرار می شود.اگر کلیدواژه استقلال و آزادی بر زبان انقلابیون دیروز و نسل سومی امروز حک شده است، جفا در حق انقلاب است که درخواست عمومی مبنی بر ورود زنان به ورزشگاه ها به نام اینفانتینو (ریاست فیفا) ثبت شود چرا که بانوان ایران سالهای سال است از پیش قراولان این جریانند. به عقیده ی نگارنده دو عامل مهم در بروز بحران های اخیر نقش اساسی دارند؛ عامل نخست عدم استفاده از ظرفیت های جمهوریت نظام است: باید بپذیزیم که زبان اجبار و تحکم برای دوران قبل از انقلاب است و دوران جمهوری دوران حکمرانی اراده و خواست اکثریت است. تفکری که امروز در راس اینگونه مسائل خودنمایی می کند پیوسته است به اندیشه ای که گفتگو ملی و داخلی را میان سلایق مختلف نهی کرده و اساسا منکر هرگونه اختلاف داخلی است و معتقد است خود به تنهایی می تواند ناجی و راهبر کشور بوده و برای هر چالش سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نسخه ای ماندگار و واحد بپیچد و نتیجه این اندیشه ی خطرناک نارضایتی گسترده و عمومی در سطح جامعه را رقم می زند و اینگونه است که یک مطالبه ی محدود در مدت زمان اندک بدلیل عدم مدیریت داخلی و فشار رسانه ای خارجی به یک بحران تبدیل می شود. عامل دوم که مهمتر از عامل اولی است عدم گفتمان صحیح فرهنگی،اجتماعی درون حزبی است. به عبارت دیگر به دلایل واضح و مبرهن احزاب مختلف سیاسی نتوانسته اند در جریان شکل گیری و بلوغ خود از امکان مطالعاتی مناسب فرهنگی و اجتماعی برخوردار شوند و تمام اهتمام خویش را در مسیر بلوغ سیاسی بکارگرفته اند و به همین منظور به هنگام ارائه ی مشی فرهنگی-اجتماعی خویش ، یا در حداکثر افتراق با یکدیگر به سر می برند و یا نقطه ی تفاوت چشمگیری با هم ندارند. به نظر می رسد این دو مسئله از مهمترین عواملی تا هستند که تا حدود زیادی تونسته اند مانع از گفگتوی ملی و داخلی شوند و امید است به زودی موانع مختلف از مسیر گفتگوی ملی کنار رفته و شاهد میدانداری تمام اندیشه ها و سلایق مختلف ایرانی و ملی باشیم. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.