نگاه ایران: «گیلان تیتر» نوشت؛ هنوز دوران محمدعلی ثابت قدم به پایان نرسیده بود که یکی از اعضای شورای چهارم رشت خبر از پرداخت غیرقانونی وجوه نقدی به برخی از رسانه ها و خبرنگاران داد. اما به خاطر ادعاهای عجیب همیشگی اش ، کسی وقعی به این خبر ننهاد تا این که شورای چهارم و محمدعلی ثابت قدم، دورانشان، تقریبا همزمان با هم به سر رسید و بار دیگر خبر پرداخت های میلیونی شهرداری به برخی از رسانه ها ، این بار جدی تر از گذشته، به گوش رسید. تا جایی که ، یک عضو علی البدل شورای پنجم شهررشت در نامه ای سرگشاده از اختصاص رقم دو میلیاردی به رسانه ها خبر داد و از نصرتی، شهردار رشت درخواست کرد تا «طبق قانون دسترسی آزاد به اطلاعات » نسبت به شفاف سازی هزینه کرد روابط عمومی شهرداری اقدام کند. شایعات پرداخت های میلیونی به بعضی از اهالی رسانه همواره یکی از قوی ترین و داغ ترین حواشی شهرداری رشت بود اما این بار یکی از فعالان سیاسی که عضو علی البدل و نه اصلی شورای شهر بود درخواست شفاف شدن این شایعات را داشت. از عقد قرارداد مشاور غیررسمی رسانه ای شهردار سابق با چند شرکت هلدینگ اقتصادی در ازای حمایت های رسانه ای از شهردار گرفته تا دادن مبالغ میلیونی به فرزند یکی از اعضای شورای شهر پنجم رشت بابت فعالیت یک کانال تلگرامی چند ۱۰۰ عضوی در دوره ی فعلی ، تا تخصیص بودجه ی کلان برای راه اندازی چند سایت و کانال برای حمایت از شهردار سابق یا برخی از مدیران ارشد شهرداری و شورای شهر و همچنین استفاده از چند خبرنگار در مجموعه ی شهرداری بدون اخذ قرارداد و به صرف نوشتن مطلب و موج سازی برای رسانه های همسو با برخی از جریانات خاص داخل شهرداری ، همه و همه ی موارد مشکوک کمک های مالی غیرقانونی مجموعه ی شهرداری، به برخی از افراد رسانه ای و رسانه های خاص بوده است. در این بین پیکان اتهام به برخی از اعضای شورای شهر نیز نشانه رفت. اعضایی که با استفاده از نفوذ خود دو هدف را همزمان به پیش بردند؛ انتصاب نزدیکان خود به عنوان مدیران ارشد شهرداری و دادن بودجه های غیرقانونی به بعضی از خبرنگاران و حتی گماردنشان در برخی از سازمان ها به ازای کمک های خبری و ایجاد موج های حمایتی. این گونه بود که شهرداری چه به لحاظ مدیریتی و چه رسانه ای با اتحاد نانوشته ای تبدیل به محفلی برای امتیازگیری شد. امتیازاتی که از زمان محمدعلی ثابت قدم تا دوره ی فعلی ادامه داشته و دارد. از انحصار تبلیغات محیطی شهری در ید یکی دو کانون تبلیغاتی که از دوستان باسابقه ی برخی از اعضای تاثیرگذار شورا هستند تا راه اندازی قارچ گونه ی سایت های خبری برای پروژه های متفاوت تخریب و بعضا تعریف از مدیران شهرداری. رسانه هایی که با پول، مدام رنگ عوض می کنند بابک مهدیزاده ، روزنامه نگار جوان اما باسابقه ی گیلانی یکی از روزنامه نگارانی بود که در ماه های ابتدایی شهردار شدن محمدعلی ثابت قدم از او حمایت می کرد و ارتباط نزدیکی نیز با او داشت. او بعد از مدتی ارتباطش را با شهرداری به علت آن چه که «در خطر قرار گرفتن استقلال روزنامه نگاری اش» عنوان می کند به کل قطع کرد. وی درباره ی شایعات کمک های مالی به رسانه ها می گوید: « وقتی محمدعلی ثابت قدم برای شهرداری رشت کاندیدا شد جلساتی با من و یکی دو روزنامه نگار سرشناس شهر برگزار کرد. اهداف و برنامه هایش آنقدر جذاب و بزرگ بود که احساس کردیم با شهردار شدنش ، شهر رشت بعد از سه دهه به توسعه خواهد رسید. به او کمک کردیم تا در فضای رسانه ای حرف هایش را بزند. وقتی هم شهردار شد از من کمک خواست تا بتواند ایده هایش را در رسانه ها مطرح کند که مهم ترینش مفهوم رشتوندی بود. الحق که با شهردار شدنش ، رشت به اعتبار و هویتی رسیده بود. من هم به عنوان روزنامه نگاری که تا به حال با هیچ نهاد دولتی کار نکرده بودم احساس کردم که شاید بتوان با کمک به شهردار ، چهره ی رشت را دگرگون کرد. در کارگروه های مختلف رسانه ای شهرداری و روابط عمومی هم شرکت کردم. البته در تمام این مدت حتی یک ریال هم از شهرداری یا ارگان های وابسته اش دریافت نکردم چون هم شغل آزاد داشتم و نیازی به پول شهرداری نداشتم وهم این که کسر شان خودم به عنوان یک روزنامه نگار مستقل می دانستم که بخواهم از یک نهاد دولتی پولی دریافت کنم. به هرحال بعد از دو سه ماه ، به دلیل فضای غیرتوسعه یافته ی مجموعه ی شهرداری و وجود بعضی از آدم های دسیسه چین که فقط منافع شخصی برایشان در اولویت قرار داشت به کل ناامید شدم و ارتباطم را با این مجموعه قطع کردم.» وی در ادامه می گوید: « آن روزها ابتدا توسط نزدیکان شهردار پیشنهاد شد که خبرنگاران حامی شهردار در روابط عمومی های مناطق به عنوان همکار یا مشاور رسانه ای مشغول به کار شوند که در ظاهر به خاطر عدم پیش بینی چنین پست هایی در قوانین شهرداری محقق نشد. من پیشنهاد دادم که آگهی های مناقصه و مزایده و آگهی های تبلیغاتی شهرداری به رسانه هایی که از اهداف و برنامه های شهردار و نه خود شهردار حمایت می کنند داده شود، به این شرط که اجازه ی نقد شهردار را هم داشته باشند اما در عمل دیدیم چنین چیزی امکان پذیر نیست. چون هم تعداد رسانه های مخالف برنامه های شهردار زیاد بودند و واقعا نمی شد از بودجه ی بیت المال فقط به رسانه های حامی آگهی داده شود و هم این که مجموعه ی شهرداری این تحمل را نداشت که یک رسانه مثلا به خاطر کمک به ترویج فرهنگ شهروندی مورد نظر شهردار از مجموعه ی شهرداری کمک بگیرد اما در عین حال بتواند در موارد دیگر نقدش کند. تا این که بعد از گذشت دو سه ماه به خاطر جو نامناسب شهرداری ترجیح دادم که ارتباطم را با این مجموعه قطع کنم. هرچند که تا ماه های بعدی از شهردار و برنامه هایش در رسانه ها به صورت نگارش مقاله و گزارش حمایت کردم. اما بعد از قطع درختان میدان فرهنگ و نحوه ی اجرای پیاده راه و یکسری دیگر از مسایل ،حمایت های نوشتاری خود از اهداف و برنامه های شهردار را نیز قطع کردم.» وی در پایان می گوید:« در آن چند ماهی که به شهردار به لحاظ فکری کمک می کردم و با مدیران مختلف شهرداری ارتباط فکری و ایده ای داشتم حقیقتا ندیدم که پول های عجیب غریبی به رسانه ها داده شود. مگر به همان شیوه سنتی که همیشه وجود داشت. یعنی رسانه ها اخبار شهرداری را منتشر می کردند و به ازای این انتشار فاکتور می دادند و روابط عمومی هم وجوه توافقی را پرداخت می کرد که البته همین شیوه هم بسیار جای نقد داشته و دارد و به هیچ وجه اصولی نیست. چون وظیفه ی رسانه انتشار اخبار است.اگر خبری از سوی شهرداری ارزش خبری دارد که باید منتشر شود اما اگر ندارد نباید به خاطر دریافت ریالی ، خبر را منتشر کرد. اما خب اینجا ایران است و رسانه ها توانایی مالی ندارند و یکی از راه های درآمدزایی شان همین دادن فاکتور برای چاپ اخبار است. اما بعدها خبرهای ترسناکی درباره ی رد و بدل شدن پول های میلیونی در ازای حمایت های رسانه ای شنیدم. هیچ وقت فاکتورهای این کمک ها را ندیدم اما به وضوح می دیدم که رسانه ها و برخی از خبرنگاران در هنگام انتخاب هیات رییسه یا شهردار یا انتصاب مدیران ارشد یا تصویب طرحی خاص چگونه رنگ عوض می کردند. خبرنگارانی که حتی جرات نوشتن یادداشت به نام خودشان را نداشتند و هنوز هم ندارند و تنها به یک چیز فکر می کنند:«زدن و گرفتن امتیاز».» برخورد با پرداخت کنندگان کمک های غیرقانونی به رسانه ها فرهام زاهد ، رییس کمیسیون بودجه شورای شهر رشت در پاسخ به این سوال که «آیا در بودجه ی شهرداری ردیفی برای پرداخت هزینه به رسانه ها وجود دارد؟» ضمن رد وجود چنین ردیف بودجه ای ، درباره ی نحوه ی ارتباط مالی شهرداری با رسانه ها می گوید: « دو بحث وجود دارد. در راستای کمک به استقلال مالی رسانه ها به منظور کمک به امر شفافیت خبررسانی و زنده نگه داشتن رکن چهارم جامعه مدنی می شود با اغماض پرداخت های مالی شهرداری به رسانه ها را پذیرفت. البته به این شرط که به طورمثال رسانه ، آگهی تبلیغاتی یا آگهی های مناقصه و مزایده شهرداری را چاپ کند و در دادن این آگهی ها هم شهرداری بین رسانه ها تفاوتی قایل نشود. یعنی اینگونه نباشد که به رسانه ی حامی اش آگهی بدهد اما به رسانه ی منتقدش ندهد. اما در حالت دوم نه تنها شهرداری که هیچ نهاد دولتی ای حق ندارد از بودجه ی عمومی و بیت المال به رسانه ها و خبرنگاران مبلغی در ازای حمایت رسانه ای بدهد.» وی درباره واقعی بودن وجود این نوع کمک های مالی غیرقانونی می گوید:« به شخصه درحال بررسی این موضوع هستم که آیا از مجموعه ی شهرداری به رسانه ها کمک های غیرقانونی و غیرعرفی شده است یا خیر؟ اما شواهد تاکنون نشان داده که یکسری پرداختی ها از سوی برخی از مناطق مختلف شهرداری و سازمان ها با اهداف خاص به بعضی از پایگاه های خبری و کانال ها صورت گرفته که در ازای آگهی نبوده و فقط به خاطر حمایت های نوشتاری بوده است. اگر این موضوع اثبات شود باید شدیدا با مدیران و اعضای شورا که در این امر دخالت دارند برخورد کرد. » زاهد در مورد دسترسی به اسناد مربوطه می گوید:« برای دسترسی به اسناد مالی مناطق و سازمان های مشکوک درخواست دادیم که در حال بررسی است و انتظار داریم که این اسناد به صورت شفاف در اختیار عموم قرار بگیرد.» این عضو شورا درباره ی شایعه به کارگیری بعضی از خبرنگاران در بعضی از سازمان ها و مناطق شهرداری می گوید:« هرکسی که بخواهد در مجموعه ی شهرداری کار کند و برای خودش صندلی و دفتر و دستک داشته باشد و ساعت های متوالی را در مجموعه ی شهرداری بگذراند باید قرارداد داشته باشد. باید برایش قالبی تعریف شود. مثلا مشاور یا هر عنوان دیگری تا قرارداد ببندد. بدون مشخص کردن عنوان شغلی و قرارداد ، کار کردن یک خبرنگار در یک واحد شهرداری غیرقانونی است.» زاهد در پایان تاکید می کند: «حضور برخی از رسانه ها و خبرنگاران در شهرداری و شورا پررنگ تر از بقیه است که این دو حالت دارد. یا این که خیلی علاقمند به امور شهری هستند و خبرنگار این حوزه محسوب می شوند یا این که به طور مثال پسرخاله ی منِ زاهد هستند و خانه زاد شده اند و خدای نکرده منافعی هم دارند که باید با این رویه دوم قطعا و شدیدا برخورد کرد و از شهردار و اعضای شورا هم درخواست قاطعیت در شفاف سازی و برخورد با این حواشی را دارم.»