نگاه ایران/ مهدیه عطایی: چهارشنبه ی آفتابی آخرین روز هفته کتابخوانی بود. رشت را با نماینده بنیاد کودک رشت و یک تیم از مدرسانی که با عنوان «کلاس پرنده» فعالیت می کنند ترک کردیم.

«گرکرود» روستایی با مناظر طبیعی بکر، که بالغ بر سه هزار نفر در آن ساکن هستند از روستاهای بخش رانکوه شهرستان املش است. بچه های تیم کلاس پرنده، دو کتابخانه و وسایل مورد نیاز برای ساختن یک روز شاد برای بچه های روستای گرکرود را که بار پیکان کرده بودند و از تهران آمده بودند تا تجربه ی متفاوتی را اینبار در یک روستای شمالی رقم بزنند. از پیچ های جاده ی لیلاکوه، باغات پرتقال و چای گذشتیم و از رودخانه ای که از میان  می گذشت عبور کردیم تا به مدرسه ی «اسد آبادی» رسیدیم. مسئولین مدرسه با رویی گشاده پذیرای مهمانان تازه رسیده بودند. «اسدآبادی» با روپوش های یک دست صورتی دختران و لباس های فرم سرمه ای پسران آماده بودند. در کنار حیاط مدرسه فضایی نسبتا بزرگ به عنوان نمازخانه و کتابخانه ی مدرسه استفاده می شد. «کلاس پرنده» به چند دسته تقسیم شد. عده ای سطل های رنگشان را برای ترمیم و جان بخشیدن به کتابخانه ی مدرسه آماده کردند و باقی اعضای گروه که خود مربی و مدرس کودکان بودند شروع به فعال کردن بچه های مدرسه کردند. کودکان این مدرسه به سه گروه سنی تقسیم شدند. و ساختن یک روز متفاوت برایشان با کاغذ رنگی هاو چسب و قیچی آغاز شد. مربی ها با متد منحصر به خودشان سه کتاب داستان را انتخاب و برای بچه ها خواندند و از بچه ها خواسته شد به ساخت کاردستی درباره ی مفاهیمی که از داستان درک کرده اند بپردازند. کتاب های" نقطه" نوشته پیتر رینولدز "گربه توی کلاه" نوشته دکتر زئوس و " ماهی روی درخت " نوشته لیندا موللی هانت کتابهایی بود که چند ساعتی بچه ها را از  ریاضی و علوم فارغ کرد. هیجان در صورت تمام دانش آموزان موج می زد و هرکس در آن فضای رقابتی سعی می کرد پیش چشم مربی هایش بهترین را ارائه کند. یکی از پسرها همانطور که چسب را روی مقوایش می ریخت به کناردستی اش گفت: « چقدر حال می ده امروز»! و به گمانم این جمله برای مربی های «کلاس پرنده» برای در کردن خستگی هاشان کافی بود. بنیاد کودک رشت، تعدادی از دانش آموزان این مدرسه ی محروم را تحت بورسیه تحصیلی خود دارد. سمانه حسنعلی زاده نماینده ی این بنیاد چند جعبه شامل کتابهای داستان و کتابهای کمک درسی به همراه خود برای اهدا به کتابخانه آورده بود. یکی از معلمین مدرسه ناظر بر نقش زدنِ تصویرگری که همراه تیم  بود می گفت: بچه ها دلشان می خواست کتابهای کتابخانه بیشتر باشد اما امکانات محدود بود. اما کلاس پرنده برای بچه ها چه می کند؟ « کلاس پرنده» یک گروه با فعالیت های عام المنفعه است که از سال 91 فعالیتش را با یاری موسسه های خیریه که اهداف آموزشی کودکان را دنبال می کنند آغاز کرده است. این گروه به تجهیز و ساماندهی ابزار کمک آموزشی مدارس محروم ایران می پردازند. دامنه ی فعالیت آنها به روستای خاص محدود نشده است و در کارنامه شان از شرق تا غرب ایران به چشم می خورد. مجتبی کلارستاقی، یکی از اعضای تشکیل دهنده ی این گروه به نگاه ایران گفت: ایده اولیه تشکیل این گروه از کتابی که در کودکی خواندیم «کلاس پرنده نوشته ی اریش کستنر»ِ آلمانی شکل گرفت.  که تم اصلی آن کتاب هم همین است که بچه ها از فضای سرد و سخت مدرسه فارغ شوند و آموزش را با شادی پذیرا باشند. کلارستاقی تأکید می کند که فضای سخت آموزشی محدود به ایران نمی شود و این در ذهنمان آمد که یک سیرک آموزشی برگزار کنیم. کلاس پرنده آموزشش را محدود به گروه سنی خاصی نمی کند. آنها از کودکان تا بزرگسالان را تحت آموزشی از نوع دیگربا توجه به هدف پروژه قرار می دهند. تیم کلاس پرنده از افراد توانمند در رشته ها و حرفه های خود تشکیل شده است از گرافیست تا مشاور و روانشناس. دور هم جمع می شوند معضل را وسط می گذراند و از شیوه ها و نگاه های متفاوت به آن می نگرند تا ببینند با امکانات خود، چگونه می توانند آن را حل کنند. کلارستاقی با ذکر این نکته که تمام هزینه های مالی و نیروی انسانی این پروژه ها به صورت داوطلبانه بوده است ابراز امیدواری کرد که پروژه های آنها با حمایت های اسپانسرها ادامه پیدا کند که آنها بتوانند دامنه فعالیت های خود را افزایش دهند. از یکی از بچه ها که تازه دست از نقاشی کشیدن برداشته می پرسم امروز چطور بود؟ می گوید: خیلی خوش گذشت «کاش همیشه مدرسه اینطوری باشه». سرهایشان را می برند داخل و انتهای کتابخانه ای که حالا رنگی شده را می بینند. گوزنی که بچه های کتابخوان روی شاخ هایش نشسته اند. دو کتابخانه ی چوبی که حالا 160 عنوان کتاب در خود دارد آماده است تا دانش آموزان مدرسه «اسد آبادی روستای گرکرود املش»، « کلاس پرنده ی اریش کستنر» را بخوانند و پرواز کنند.