پیمان بازدیدی  مدیرعامل موسسه محیط زیستی سرزمین ایده آل بحرانی به نام زباله در گیلان تبدیل به فاجعه شده است در چند دهه اخیر با رشد شهرنشینی و همچنین تغییر الگوی مصرف و رواج اسراف در جامعه ایران ، به خصوص استان سرسبزمان و همچنین هجوم گردشگری انبوه در جغرافیای گیلان، تولید زباله روزبه روز بیشتر شده است. همچنین نامتوازن بودن رشد تصاعدی زباله و عدم فرهنگ سازی و عدم استفاده از تکنولوژی مناسب جهت رفع اصولی مشکلات در این حوزه، متاسفانه ما را به انفجار و بحران زباله در استان رسانده است. در همین ارتباط شاهد عدم دغدغه مندی در حفظ و حراست منابع طبیعی در بین مردم و به خصوص مسئولین هستیم. در چند دهه اخیر اقدامات اساسی و عمل گرایانه ای را ندیده و لمس نکرده ایم و فریاد چندساله دغدغه مندان و فعالان محیط زیست به گوش هیچ کدام از مسئولان نرسیده است. این امر باعث شد که اکنون به نقطه ای برسیم که شاهد انواع بیماری، آسیب های جبران ناپذیر در زیست بوم گیلان و همچنین اعتراضات و آسیب های اجتماعی و پیامدهای آن باشیم. در اولین گام پیش از هر اقدامی ما برای حل مشکل زباله استان نیازمند یک فرمانده جهادی هستیم که با ایجاد تعامل و همبستگی بین تمام نهادهای مرتبط دولتی و مردمی عزم جدی را حاصل کند . حل مشکل زباله استان باید دغدغه اول دولتمردان و برنامه اجرایی اول استان باشد تا زمانی که این دغدغه به وجود نیاید و این خواسته همگان نباشد آن عزم ملی و جهادی پیش نخواهد آمد.چراکه متاسفانه با تغییر دولت ها و مدیران ارشد استان رویکردها تغییر می کند و اینجاست که مفهوم دغدغه مندی در این حوزه پررنگ ترخواهد شد. متاسفانه در چند سال اخیر برخی از نمایندگان مجلس شهرهای گیلان و همچنین شوراهای شهرها فقط به صحبت های زیبایی در جلسات بسنده کرده اند و اقدام عملی و اجرایی در خروجی این جلسات دیده نشده است و به عبارتی حفظ محیط زیست یک واژه تزیینی در صحبت ها بوده است. نقش نمایندگان مردمی در خانه ملت برای گرفتن به وجه ملی برای حل این بحران بسیار پررنگ است و همچنین اعضای شوراهای شهر و مطالبه گری آن ها از دستگاهای مرتبط. در حل مشکل زباله نباید اقتصادی فکر کرد، زیرا هر مترمربع خاک که آلوده می شود، میلیون ها تومان هزینه برای احیای آن خاک لازم است که طبق حسابداری سبز زیانی جبران ناپذیر است. در بحث  احداث کارخانه های زباله سوز و  کود آلی دولت باید سوبسید اختصاص دهد، باید دیدگاه اقتصادی را کنار بگذاریم و محیط زیستی به مسئله بنگریم ، هرچند دریکی دو سال اخیر اقداماتی در بعضی از شهرهای گیلان شاهد بودیم ولی کافی نبوده است. مثلاً ساخت کارخانه کود آلی رودسر ، رشت و بندرانزلی . ولی متاسفانه به دلیل نبود دانش کافی و ارزیابی دقیق از نوع دستگاه های خریداری شده و همچنین نبود زیرساخت های مناسب ، نه تنها مشکلات کم نشد بلکه دریکی دو شهر، محیط زیست آسیب بیشتری دید . دراین بین، تنها می توان به کارخانه کود آلی رشت اشاره کرد که وضعیت بهتری را نسبت به سایر کارخانه ها دارد یا در بحث محل دفن زباله ، جز رشت  آن هم با کاور کردن زباله های سی سال گذشته و همچنین اقداماتی ازجمله حصار کشی دور منطقه جهت عدم ورود احشام  و ساخت سلول جدید با روش های روز دنیا و اقدام به ساخت تصفیه خانه شیرابه ، در دیگر مراکز اقدام جدی و تازه ای دیده نشده است. در لاهیجان، لنگرود، تالش ،رشت و املش و جای جای استان شاهد دفن زباله به بدترین شکل ممکن هستیم که جدا از مرگ تدریجی طبیعت به کل مردم ایران آسیب می رساند . امروزه شاهد این هستیم که اکثر شنا گاه های ما به دلیل آلودگی ، پرچم زرد می خورند ، اکثر رودهای استان آلودگی شدید دارند، ارتقاء و استفاده از تکنولوژی جدید در بحث کود آلی و ساخت زباله سوز شاید بتواند کمی ازاین مشکلات را حل نماید. امروز گیلان،  جدا از طرح و برنامه هایی که موجود است ، نیازمند یک فرمانده جهادی برای حل این بحران است. امیدواریم به زودی این فرمانده سکان حل مشکل زباله گیلان را به دست گیرد و صدای فریاد مظلومانه ما را به گوش دولتمردان برساند و اقدامات اصولی و اجرایی را شاهد باشیم نه شاهد غرق استان در زباله. فردا دیر است. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.