نگاه ایران/  آرمان امیدی کارشناس ارشد حقوق جزاء و جرم شناسی چه به سر جامعه ما آمده روزانه شاهد خبرهای تلخی هستیم که هیچ گاه در تصورمان هم نمی گنجید! به راستی در عصر حجر و در میان انسان های نخستین این چنین اتفاقاتی رخ داده است؟ یک بار در پارس آباد و حالا در رشت، شهری که همچنان در شوک فرو رفته و باور این موضوع برای شهروندانش بسیار سخت است. به نظر می رسد این اطلاع رسانی گسترده به جهت فراگیری شبکه اجتماعی بوده که از یک سو مفید و از سوی دیگر مضر خواهد بود. در ارتباط با موضوع کودک آزاری می توان از جنبه های گوناگون واکاوی کرد مثلا از جنبه اجتماعی، روان شناختی، حقوقی و... که بهتر هست هر کس در حیطه تخصص خود به این موضوع بپردازد. به عنوان یک حقوقدان می توان اجزای متشکل این جرم که ناشی از حالات روحی مجرم است را برسی کرد. معمولا فاعل این عمل مجرمانه دو دسته هستند؛ یکی که تحت تاثیر مواد روان گردان قرار می گیرند، دوم افرادی که از لحاظ روانی دچار اختلال روحی هستند و به علت جنون ادواری یا لذت جنسی مرتکب همچین عملی می شوند. حالا در چند وقت اخیر با رسانه ای شدن چند مورد آزار جنسیِ کودکان که متاسفانه منجر به قتل کودکان هم شده، مورد دوم بارز است. جای بسی تاسف است که مجانینی که تعادل روانی نداشته به راحتی در جامعه حضور دارند و آرامش اجتماعی را خدشه دار می کنند. از نگاه قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب سال ۱۳۸۱ کودک به شخصی کمتر از ۱۸ سال اطلاق می شود و در فقه به فردی اطلاق می شود که به بلوغ شرعی نرسیده باشد. ماهیت کودک آزاری، اذیت و آزار است که در ماده ۲ قانون حمایت از کودکان آمده است. لذا مجرم باید سوءنیت عام و خاص داشته و در صدد آزار او برآمده باشد. بدین سبب کسی که از روی غفلت یا عدم سوءنیت باعث به وجود آمدن صدماتی به کودک شود، مرتکب کودک آزاری نشده است. از سوی دیگر کودک آزاری جرمی مقید به نتیجه است و لذا باید عملیات آزار دهنده موجب صدمات جسمی یا روانی و اخلاقی گشته و سلامت جسم و روان کودک را به خطر اندازد. عنصر مادی این جرم، عبارت از صدمات جسمی مانند جراحات، صدمات روانی مانند پریشانی روانی و اضطراب و افسردگی و مانند آن است. طبق ماده ۱۴۴ قانون مجازات اسلامی (در تحقق جرائم عمدی علاوه بر علم مرتکب به موضوع جرم، باید قصد او در ارتکاب رفتار مجرمانه احراز گردد. درجرائمی که وقوع آنها براساس قانون منوط به تحقق نتیجه است، قصد نتیجه یا علم به وقوع آن نیز باید محرز شود.) فردی که مرتکب عمل مجرمانه کودک آزاری می شود با علم این که فعل او مجرمانه بوده دست به این عمل می زند ولی در مورد قصد مجرم که چرا و در چه حالتی چنین عملی را انجام داده باید معلوم گردد. ماده ۹ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان اشاره دارد که کودک آزاری جرمی عمومی است و نیاز به شاکی خصوصی ندارد و هرکس اطلاع یابد و بداند که جایی انجام می شود، حتما باید فرد را به محاکم قضایی معرفی کند در غیراین صورت وی هم مجرم است. اگر مردم بدانند که هیچ کس نمی تواند به بهانه موضوعات خانوادگی کودک خود را مورد آزار قرار دهد و در این زمینه قانون داریم می تواند به کاهش آن در جامعه منجر شود. نکته بعدی که قابل بررسی می باشد پخش و اطلاع رسانی این موضوعات است که از یک طرف فضای جامعه ملتهب شده و زیر فشار این اخبار تحت تاثیر قرار می گیرد و از طرف دیگر قبح این عمل زشت از بین می رود و با تکرار این موارد جامعه آمادگی شنیدن این خبر را پیدا می کند. در چند ماه گذشته مواردی از این اخبار منتشر شد که با برخورد صریح و قاطع دستگاه قضایی، مجرمین به سزای عمل خود رسیدند که جای تقدیر و تشکر بسیار فراوان است چون افکار عمومی در مقابل همچین جرمی تاب و توان ندارند و دنبال اقدامات قانونی برای مقابله با همچنین افرادی هستند که با ناهنجاری اجتماعی موجب رنجش دیگران می شوند. حال سوالی مطرح می شود که چرا با این که این مجرمین با سرعت و دقت به سزای عمل خود می رسند باز شاهد این موارد از جرم ها هستیم، مگر خاصیت مجازات این نیست که دیگر افراد جامعه دست به ارتکاب این جرم نزنند. چطور می شود در فاصله کوتاهی در چند شهر با این همه اطلاع رسانی خبری باز هم این اتفاق رخ می دهد. به نظر می رسد فقط مجازات برای مجرمین کودک آزاری کارساز نیست، بهتر است با این موضوع ریشه ای برخورد کرد. بهترین راه هایی که می توان اشاره کرد آموزش های اولیه برای مقابله با جرم کودک آزاری، آگاهی مردم از قوانین، ایجاد حس مسئولیت در جامعه مقابل آزار و اذیت کودکان و دیگر نظارت دستگاه های مربوطه بر نحو ارتباط خانواده هایی که بستر این چنین اتفاقاتی خواهند بود. و در آخر اشاره ای هم می توان به آمار سیاه داشته باشیم، آماری که در این جرم به دلیل عدم گزارش ها، پنهان می ماند تا یک عمر این سرخوردگی و تحقیر با آن کودک همراه باشد و روزی بازخورد این عمل را به صورت عقده روانی در جامعه نشان می دهد که می توان اسمش را انتقام نامید؛ همان تسویه حساب شخصی ولی در مدت زمان طولانی. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.