نگاه ایران/پویا قلی پور رئیس منطقه گیلان سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی شاید در این روزها بازگشت به خاطرات بسته شدن لیست امید و یادآوری آن روزهای سخت و پرالتهاب چندان خوشایند نباشد اما امروز که اخبار لابی های پشت پرده اعضای شورا به گوش می رسد شاید خالی از لطف نباشد که به آن روزها برگردیم و آن خاطرات را دوباره مرور کنیم. یکی از بزرگ ترین چالش های گزینش افراد برای حضور در لیست امید آن بود که بیش از پنجاه نفر با ادعای اصلاح طلبی و تحول خواهی برای حضور در لیست امید شوراهای شهر و روستا در شهر رشت در دبیرخانه شورای عالی اصلاح طلبان ثبت نام کرده بودند اما تنها 11 نفر می توانستند در لیست قرار بگیرند.چالش بعدی ثبت نام پرتعداد افراد سرشناس حزبی و تشکیلاتی اصلاح طلبان بود که آن ها هم باید در همین مسیر گزینش قرار می گرفتند.ماجرا ازآنجا جذاب تر شد که تقریباً تمام این افراد در 2 یا 3 جلسه در صحن عمومی شورای اصلاح طلبان حاضر شدند و به تشریح برنامه ها و خط مشی های خود پرداختند.در میان این افراد شاید تنها دو نفر اعلام کردند که به تصمیم شورا تمکین نمی کنند و در صورت عدم حضور در لیست امید به کار خود ادامه می دهند و در مسیر رقابت باقی می مانند.اما تقریباً تمام افراد دیگر چندباره اعلام کردند که در صورت عدم حضور در لیست به نفع آن انصراف می دهند و از انتخابات کنار می کشند.از میان افرادی که در آن جلسات شرکت کردند اما در لیست قرار نگرفتند امروز در شورای شهر حضور دارند.(رضا رسولی،حامد عبداللهی و جلال الدین محمد شکریه) نکته اول اینکه این 3 تن که امروز نمایندگان همه رشتوندان در پارلمان شهری هستند در گام اول عهد خود را شکستند و نه تنها به نفع لیست کنار نرفتند بلکه تصمیم گرفتند در لیست های جعلی و موازی هم قرار بگیرند و شانس خود را برای حضور در شورا امتحان کنند و اتفاقاً موفق هم شدند.اما ازآنجا به بعد تصمیمات و کنش های آن ها در شورا می تواند دوباره سنجه ای باشد برای تحول خواهان رشت تا در آینده بتوان آن ها را با این شاخص های عملکردی سنجید و در واقع به فعالیت های آن ها نمره داد.در میان این افراد شاید تنها فردی که تا این لحظه پایبند به اصول تحول خواهی و همراه با اعضای لیستی که خود از آن جامانده بود باقی مانده و در رای گیری های انجام شده ائتلاف 3+1 را تشکیل داده و به آن پایبند است شکریه بوده و شاید تنها نقطه منفی عملکردی اش سکوت و بی عملی اش در قبال تخلفی است که ازنظر قانون شوراها مرتکب شده و در واقع هنوز دوشغله است. اما حکایت دو عضو دیگر مدعی تحول خواهی جامانده از لیست امید حکایت دیگری است. این دو عضو از ابتدای ورود به شورای شهر در واقع فراکسیونی را به نام فراکسیون مستقلین ایجاد کردند و در رای گیری های ابتدایی شورا کاملا با اعضای لیست اصولگرایان شورا همدست و هم نوا و هم صدا شدند و ترکیب 7 به 4 را تثبیت کردند.شاید در رای گیری های اولیه بتوان نوعی تلافی جویی برای بازماندن از لیست را در رفتار این دو عضو رصد کرد که البته این توجیه برای کسانی که خود را دل درگرو شهر می دانند و تلاش می کنند خود را باوجود دل بستگی و وابستگی به جریان تحول خواهی فارغ از نگاه سیاسی نشان دهند چندان موردقبول نیست ،چراکه اگر قرار است افراد سیاسی واری و سیاسی بازی را امری مذموم بشمارند و خود را فارغ از این نگاه به نمایش بگذارند عاقلانه این است که اقلا کمی کارشناسی و شایسته سالارانه عمل کنند نه اینکه تمام هیئت رئیسه را باندی و جناحی ببندند.البته در انتخاب کمیسیون ها این نوع کنش کمی تلطیف شد و دوستان سعی کردند در اینجا به شایسته سالاری کمی بها دهند و همه کمیسیون ها را برای خود نخواهند. اما داستان انتخاب شهردار تقریباً دیگر جایی برای تمامیت خواهی باقی نمی گذارد چون آن گونه که از قرائن و شواهد پیداست در میان آن 7 نفر هم افتراقی رخ داده و در این مورد دیگر آن یکدستی اولیه دیده نمی شود.اینکه تا این لحظه شنیده ها حکایت از آن دارد که عبدالهی از یار جامانده از لیستش (رضا رسولی)جداشده و درون انشعابیان انشعاب رخ داده و فعلاً تمام قد پشت کاظمی(که شائبه هایی در مورد پیشنهادهای مالی کلانش به رقبایش بین 5 نفر نهایی کاندیدای شهرداری و البته بین اعضای شورای شهر وجود دارد و زمزمه هایی دراین باره شنیده می شود) ایستاده است.اما رضا رسولی که مبدع دعوت از شهرداران غیربومی در ابتدای این دوره شورا بوده انگار هنوز تمام قد گزینه اولش را نصرتی برگزیده و قصد همراهی با آن ها که از لیستشان جامانده را ندارد. اگر این مجموعه رخدادها درست باشد و واقعا دو نفر از 3 جامانده لیست امید(که تا چند ماه پیش تمام تلاششان را برای حضور در آن صرف کرده بودند) راهی مخالف تصمیمات منتخبین آن لیست برگزیده اند و قرار است بازهم راه خود را بروند. اینجاست که هر فردی به عنوان یک ناظر بیرونی می تواند از این دو بزرگوار بپرسد که اگر امروز به عنوان راه یافتگان لیست امید وارد شورا شده بودید رفتاری"راستگو گونه"از خود بروز می دادید و راه خود را می رفتید یا به نظر اکثریت در فراکسیون امید تمکین می کردید و رای منسجم می دادید؟ اگر معتقدید که تحول رشت درگرو نگاه غیرسیاسی است چه شاخصه هایی در کاندیداهای موردنظرتان می بینید که هرکدام یک راه می روید؟لااقل برای حامیانتان و البته مدافعانتان در جمع تحول خواهان که هنوز معتقدند،اصلاح طلبان باید شمارا در لیست امید قرار می دادند توضیح دهید که چه شاخص هایی در کاظمی و نصرتی دیده اید که آن ها را به عنوان شهرداران رشت حمایت می کنید؟آیا به عنوان اعضای شورا وظیفه خود نمی دانید که شفاف و روشن و صریح پیش از انتخاب برای هواداران و موکلینتان روشن کنید که شاخص هایتان برای انتخاب شهردار چیست؟ تا کجا قرار است حتی درون فراکسیون مستقلینتان تصمیمات فردی و غیر همگن بگیرید و تا کجا یکدیگر را هم جا خواهید گذاشت؟شهر رشت کی باید شورایی را به خود ببیند که فارغ از منافع شخصی و به دور از پیشنهاد های میلیاردی تصمیم بگیرد و واقعا به آینده شهری که مدعی است"دلش برای آن می تپد" اهمیت دهد و با رشتوندانش "شفاف"باشد و به دور از لابی های پشت پرده و گعده ای، رشتوندان را محرم خود بداند و به جای رای گیری های مخفی با تعیین شاخص هایی قابل سنجش شهرداری را برگزینند که در 1400 بتواند باافتخار از انتخابش دفاع کند و همه رشت را سربلند و سرفراز از این انتخاب نماید؟ در پایان برای گوش های شنوا چند پیشنهاد ارائه می کنم که هم شدنی و هم شفاف و هم کارآمد است و می تواند با بررسی های شورا تکمیل شود و مورد استفاده قرار بگیرد: 1.اولین وظیفه یک شورای شهر کارآمد بررسی و رصد چالش های پیش روی شهر و اولویت بندی آن هاست.بدون توجه به چالش های یک شهر نمی توان شهر را مدیریت کرد.بدون آگاهی از بحران ها و چالش های یک شهر نمی توان برنامه ای برای توسعه داشت.شاید این نکته در تمام شوراهای شهر تاریخ رشت مغفول بوده که هیچ شورای تاکنون سندی از چالش های اولویت دار شهر را تهیه نکرده و شاید اصلی ترین عامل هدر رفتن منابع مالی در شهرداری ها نداشتن چشم اندازی روشن برای حل بحران های شهر است و هرکسی باسلیقه شخصی به توسعه شهر نگاه کرده و راه خود را رفته است. تعیین اولویت های شهر اولین گام برای انتخاب شهردار است چراکه می توان بر اساس آن اولویت ها شهرداری مناسب یافت.بدون چنین چشم اندازی برنامه های شهرداران تنها نوشتن آرمان هایی بزرگ است که شاید عملی شدنشان در توان هیچ شهرداری نباشد. 2.تعیین شاخص های مشخص و مدون برای یک شهردار کارآمد و توانمند باهم اندیشی اعضای شورای شهر و متخصصین و کارشناسان حوزه مدیریت شهری و اعلام عمومی آن شاخص ها به مردم.تنها راه برای یک انتخاب هدفمند و دقیق و کارآمد این است که افراد بر اساس معیارها و شاخص های شفاف و دقیق و قابل سنجش برگزیده شوند و نه از طریق لابی های پشت پرده و با پیشنهاد های میلیاردی و تطمیع اعضای شورا.تنها از طریق مقایسه افراد با شاخص هاست که شورای شهر می تواند از انتخاب خود دفاع کند و در ادامه بتواند از شهردار سؤال کند و او را در جلسات شورا مورد بازخواست قرار دهد.مردم و جامعه هم می توانند با بررسی افراد و شاخص ها کنش ها و فعالیت های شهردار را موردبررسی قرار دهند و از او مطالبه کنند. 3.در جلسه ای علنی و با حضور خبرنگاران و پایگاه های خبری" واقعی "و "مستقل" 5 گزینه نهایی را بر اساس برنامه ها و سوابقشان موردبررسی قرار دهند و به آن ها بر اساس اولویت های احصا شده دربند اول و شاخص های انتخاب شده دربند دوم امتیازدهی کنند و در پایان هرکس امتیازات بیشتری را از اعضای شورا در یک جلسه شفاف و علنی کسب کرد شهردار کلان شهر رشت شود. این مکانیسم نه بدعتی جدید است و نه کاری نشدنی.تنها نیاز به همیت و انسجام نظر اعضای شورایی دارد که همگی معتقدند دل درگرو توسعه و پیشرفت رشت دارند و "دلشان برای رشت می تپد". در پایان به عنوان یکی از اعضای شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان استان گیلان متذکر می شوم که به نظر این حقیر این آزمون (یعنی انتخاب شهردار)همان یوم الحساب اعضای شورای شهر رشت است و خصوصاً برای دو مدعی اصلی حضور در لیست امید یعنی حامد عبداللهی و رضا رسولی تا با شفافیت و دقت در انتخاب خود را به عنوان تحول خواهانی نشان دهند که به ناحق از لیست امید جا ماندند نه به عنوان نمادهایی برای آیندگان که ثابت کنند عدم اعتماد به آن ها به جا و به حق بوده و اگر امروز به عنوان اعضای لیست امید به شورا رفته بودند"راستگو وار"به مطالبات رای دهندگان خیانت می کردند. این آزمون نهایی برای این دو نفر و البته همه اعضای شورای شهر تا ادوار مختلف در ذهن و خاطر رشتوندان ثبت می شود و موفقیت یا عدم موفقیت رشت برای حرکت به سمت شهری توسعه یافته وابسته این انتخاب است.باید به شورانشینان هشدار داد که امیدهای جامعه را با انتخاب شهرداری که از امروز پیشنهاد های میلیاردی می دهد ناامید نکنید و شهرداری را انتخاب کنید که کارآمد و با برنامه باشد و البته پایبند به برنامه هایش و متعهد به مردم و جامعه و برای توسعه رشت بتواند از تمام پتانسیل های خبرگان و دلسوزان شهر استفاده کند و عملکردی شفاف داشته باشد و خود را موظف به پاسخگویی به مردم و اعضای شورای شهر بداند و آینده ای روشن برای شهر بسازد. به امید انتخابی شایسته رشت عزیز و دوست داشتنی. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.