نگاه ایران/فاطمه صابری «مغموم و مغبون» توصیفی که می توان از چهره احمد رمضانپور «منتخب اول مردم رشت» در مراسم تحلیف اعضای پنجمین دوره انتخابات شورای شهر رشت داشت. قرار گرفتن این واژه ها کنار هم تضاد دارند. یعنی طبیعتاً نفر اول یک انتخابات در روز تحلیف شورای شهر اگر خوشحال ترین فرد جمع نباشد باید یکی از خوشحال ترین افراد باشد. اما رمضانپور امروز چنین نبود؛ چون می دانست بعد از مراسم تحلیف و ادای «سوگند» اولین شکست رسمی او و همفکران اندکش در شورای پنجم رقم می خورد. احمد رمضانپور درحالی که 29 اردیبهشت ماه و در جریان انتخابات پنجمین دوره شورای شهر موفق شد ۲۷۸۷۷ رای مردم رشت را به نام خود ثبت کند و نفر اول شورای مرکز استان شود اما صبح امروز در جریان انتخاب اعضای هیات رئیسه پارلمان شهری بدون پست ماند و با فرایند غیر شفافِ دو دوره گذشته ی شورای شهر رشت شاهد انتخاب نفر سوم منتخب مردم به عنوان رئیس شورای شهر رشت شد. نفر سومی که محصول لابی چند هفته گذشته جمع ناهمگون شورای شهر رشت است. تمامیت خواهی طیف مقابل اصلاح طلبان در شورای شهر رشت به حدی بود که نمایندگان شورای شهر رشت در شورای شهرستان هم حامد عبداللهی و حجت جذب معرفی شدند و نه نفرات اول لیست منتخب شهروندان و حتی اسماعیل حاجی پور که امروز رئیس سنی شورای پنجم بود و در 4 سال گذشته نماینده شورای شهر رشت در شورای شهرستان بود. این تقابل آشکار در حالی است که امروز در اکثر شهرهای ایران طبق قانون نانوشته نفرات اول منتخب شهروندان به عنوان رئیس شورا انتخاب شدند و در بعضی از شهرها حضور زنان منتخب در هیات رئیسه پررنگ بود و شهرداران معرفی شده هم دارای گرایش اصلاح طلبی و یا از زنان بودند. به طور مثال در تهران باوجود آن که سابقه و رزومه مدیریتی مرتضی الویری  نفر دوم شورا باسابقه سه دوره نمایندگی مجلس، ریاست سازمان مناطق آزاد تجاری، شهرداری تهران و فعالیت به عنوان سفیر، سنگین تر از محسن هاشمی بود اما رئیس شورای شهر تهران به احترام آرای اکثر مردم پایتخت محسن هاشمی شد. این که چرا چنین شد از اولین روزهای خرداد بعد از اعلام نتایج شورای شهر رشت قابل پیش بینی بود. وقتی مشخص شد لیست امید  برعکس اکثر مناطق ایران در رشت موفقیتی نداشت. عدم موفقیت لیست امید هم ارتباط مستقیمی به بی توجهی فعالان سیاسی شناخته شده استان و در راس آن شورای اصلاح طلبان داشت که از انتخاب لیست 11 نفره امید تا عدم حمایت و اجرای سازوکارهای تدوین شده کشوری زمینه شکست لیست جریان اصلاح طلبی در رشت را فراهم کردند. افرادی که تا امروز هم درباره نقش تقصیر خود در ماجرا سخن نگفته اند. اکثر نفرات لیست 11 نفره امید هم به دلایلی که برای عامه شهروندان روشن نبود هرگز نخواستند با یکدیگر همگرا شوند.(دراین ارتباط اینجا بیشتر بخوانید) اتفاقاً در آن مقطع به جز مقصر دانستن شورای اصلاح طلبان، انگشت اتهام به سمت احمد رمضانپور، فرهام زاهد و اسماعیل حاجی پور که ازجمله اصلاح طلبان شناسنامه دار رشت هستند نشانه رفت. کسانی که متهم بودند در ستادهای انتخاباتی شان کمتر نشانی از لیست امید اصلاح طلبان وجود داشت و علی رغم آن که از ابتدا تا انتهای حضور این افراد به واسطه ی موج لیست یکپارچه امید فراهم شده بود اما همواره در ستادهایشان آنچه بیش از همه به چشم می خورد تشویق به "تک رای" بود و نه رای لیستی. حالا شاید امروز همین سه نفر بیشتر از هر زمان دیگر به یک هفته طلایی منتهی به 29 اردیبهشت ماه می اندیشیدند. جایی که می توانستند با تبلیغ لیست امید حداقل دو سه هزار تن از رای دهندگانی که نامشان را به صورت انفرادی در لیست نوشتند را به رای لیستی ترغیب کنند تا امروز مناسبات انتخاب هیات رئیسه و شهردار رشت برایشان به شکلی دیگر رقم می خورد. از امروز تا یک سال آینده امیرحسین علوی رئیس شورای شهر رشت است مردی با ظاهری مدرن اما با تفکراتی که ریشه در سنت و منش غیر دموکراتیک دارد. هرچند علوی علاقه مند است خود را مرد قانون، عمل گرا و حامی مدیریت سیستماتیک معرفی کند اما بیشتر رفتارهای او طی 4 سال گذشته در شورای شهر خلاف این موضوع را نشان می دهد. کسی که گفته می شود از همین حالا با رویه مورد اشاره شهردار آینده رشت را هم انتخاب کرده است. یعنی عملاً  ارائه برنامه از 30 تن با هدف مطالعه و انتخاب بهترین گزینه برای رشت صرفاً برای خالی نبودن عریضه است. طی این بازی طراحی شده از قبل حتی اگر «صادق امان خان» شهردار لندن هم برنامه های مدرن خود را برای مدیریت در شهرداری رشت به اعضای فعلی شورای شهر رشت ارائه کند، تفاوتی در اصل ماجرا ندارد؛ چون تصمیمات طیف نزدیک به برندگان هیات رییسه مانند امروز و انتخاب اعضای هیات رئیسه از قبل طی فرایند غیر روشن در اتاق های دربسته با تعاملات خاص اتخاذ شده است. دراین ارتباط کسی هم پاسخگوی شهروندان و رسانه ها نخواهد بود که گرینه مدنظر کدام کارنامه و به واسطه کدامین عملکرد مثبت شایسته تکیه زدن بر صندلی شهرداری رشت شایسته تشخیص داده شده است. اما خبر بد و ناامیدکننده تر برای شهروندان رشت این است که در جریان انتخاب هیات رئیسه اولین سال شورای شهر و همچنین انتخاب قریب الوقوع شهردار رشت بعضی از مدیران استان و نمایندگان گیلان هم نقشی پررنگ دارند. کسانی که همواره شعار توسعه رشت را با صدای بلند تکرار می کنند اما به هنگام عمل و تصمیم تنها منافع فردی و موقعیت شغلی شان مدنظر است و منافع بلندمدت و توسعه شهر رشت مانند تمام سال های گذشته به فراموشی سپرده می شود تا همچنین مردم این شهر سر در گریبان به گذشته ها بی اندیشند و بگویند رشت شهر اولین ها «بود».