آرمین تحویلداری استاندار دولت دوازدهم چه کسی خواهد بود؟ آیا نجفی همچنان به کار خود ادامه خواهد داد و رکورد سیدعلی اکبر طاهایی استاندار مازندرانیِ گیلان، طی سال های 71 تا 76 را که با 5 سال و 6 ماه نشستن بر مسند استانداری گیلان، بیشترین زمان تصدی این سمت را بین استانداران بعد از انقلاب برعهده داشت، خواهد شکست؟ این که در دولت جدید چه کسی استاندار گیلان خواهد بود، بی گمان یکی از مهم ترین بحث های روز محافل استان سیاست زده ی گیلان است. استاندار گیلان از لحاظ شأن و جایگاه به نوعی رئیس جمهور منطقه ی گیلان محسوب می شود به نحوی که دیدگاه و عملکرد و رویکرد او تاثیر بسیاری در پیشرفت یا پسرفت استان مان دارد. به همین دلیل همواره حساسیت های خاصی در مورد انتخاب استاندار وجود داشته و هم اکنون نیز با شروع به کار دولت جدید این حساسیت ها بیشتر شده و گمانه زنی ها در مورد ادامه کار نجفی و یا انتخاب استانداری دیگر برای گیلان به راه افتاده است. اگرچه در این زمینه چندان تب وتابی همچون دو دوره ی دولت اصلاحات در استان دیده نمی شود و نوعی سرخوردگی سیاسی همچنان وجود دارد، اما هنوز برخی معتقدند که خواسته ی اکثریت مردم استان داشتن استانداری اصلاح طلب به جای استاندار اعتدالگرای فعلی است. با این وجود ادامه حضور رحمانی فضلی در وزارت کشور و قرار گرفتن مجدد نوبخت در تیم دولت روحانی و همچنین نحوه ی تعاملی که اصلاح طلبان با دولت و در گیلان با شخص نوبخت دارند، مانع از فعال شدن آن ها برای انتخاب یک استاندار اصلاح طلب است. به نظر می رسد نام نجفی برای نشستن روی صندلی یک وزارتخانه و یا رفتنش به دبیرخانه ی مناطق آزاد، کورسوی امیدی در دل طرفداران تغییرش به وجود آورده بود، اما همان ها هم از قبل می دانستند که استانداری نجفی نیز به واسطه ی حضور نوبخت در دولت بوده و امکان حضورش در کابینه بسیار کمرنگ تر از آن است که باعث ایجاد تحرکی در آن ها شود. درواقع سهم استان گیلان با اکثریت مردمان اصلاح طلب، در دولت یازدهم یکی از 5 استاندار اعتدال گرای کشور بود و سهمی از 23 استاندار اصلاح طلب دولت یازدهم نداشتند. اگرچه مسئول مستقیم انتخاب استاندار شخص وزیر کشور است، اما بر هیچ کس پوشیده نیست که این انتخاب هیچ گاه بدون مشورت با برخی از شخصیت ها به ویژه رئیس جمهور و در ابعاد بسیار کمتر، نمایندگان مجلس و شخصیت های صاحب نفوذ کشوری و محلی صورت نمی گیرد. یکی از انتقادات اساسی به نجفی، ضعف در عدم استفاده از نیروهای واجد شرایط اصلاح طلبی در ساختار مدیریت استان و منابع انسانی دستگاه های اجرایی است، توقعی که چندان بی راه هم نیست. حال دوباره اصلاح طلبان به سرِ خط رسیده اند، هرچند نباید تصور می شد آرزویی که در دولت اصلاحات برآورده نشد، در دولت روحانی حاصل شود. در ابتدای کار دولت اصلاحات، اصلاح طلبان گیلان که به دنبال استانداری بومی و در عین حال اصلاح طلب بودند، شخص بهتری از صوفیِ کارگزارانی پیدا نکردند. استانداری که اگرچه با عنوان اصلاح طلب مسئولیت عالی استان را برعهده گرفت، اما عملکرد و درگیری های پیدا و پنهان او با معاونان سیاسی اصلاح طلبش و نوع به کارگیری نیروهای مدیریتی اش هیچ گاه نظر مساعد و موافق اصلاح طلبان را جلب نکرد و بعد از او، همه ی تلاش ها برای رسیدن علی باقری غیربومی -اما پیشرو در اصلاح طلبی- به استانداری گیلان ناکام ماند و مسعود سلطانی فر به عنوان استاندار دوره ی دوم دولت اصلاحات به گیلان آمد. سلطانی فر علی رغم این که عملکرد خوبی داشت، اما هیچ گاه استانداری اصلاح طلب محسوب نمی شد. حالا پس از گذشت 20 سال به نظر می رسد این آرزو همچنان بر دل اصلاح طلبان خواهد ماند و شاید وقتی دیگر مردم گیلان که اکثریت شان با آرای خود همیشه به اصلاحات روی خوش نشان داده اند، ردای مدیریت عالی استان خود را بر تن یک اصلاح طلب ببینند. درحالی که تنها پشتوانه ی دولت در رقابت های سیاسی آینده، همین سرمایه ی اجتماعی و بدنه ی حامیان و هواداران اصلاح طلب است و حفاظت از این سرمایه و عنصر کلیدی، اولین و مهمترین وظیفه و رسالت مدیران منتصب دولت به شمار می رود، اما متاسفانه در استان گیلان برخی از مدیران به کارگرفته شده؛ نه تنها اعتقادی به جریان اصلاح طلبی ندارند بلکه مفهوم اعتدال گرایی و معتدل بودن را سابقه ی آشنایی و نزدیکی، فامیل بودن، گوش به فرمان بودن، همکلاسی و دوست بودن و... درک کرده اند و به کار می برند. اگر این انتقاد به دولت احمدی نژاد وارد بود که یاران خود را اتوبوسی وارد بدنه ی اداره ی کشور کرده است، دولت روحانی نیز در این زمینه چندان از دولت احمدی نژاد عقب نمانده و به گونه ای مشابه عمل کرده است. امیدواریم نجفی که تجارب خوبی در این مدت به دست آورده در صورت ادامه ی حضور در مسند عالی ترین مقام استان، در انتخاب همکاران و سیاست های خود به آنچه که مردم می خواهند و در انتخاباتی که منجر به حضور دوباره روحانی و او شده است، توجه کند. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.