نگاه ایران/مختار جباری تبین عامل وضعى در وضعیت توسعه اى شهر رشت همان گونه که در یادداشت پیشین(اینجا بخوانید) اشاره شد اساسا عاملیت تاریخى و سیستمى در وضعیت پس رفتگى توسعه اى شهر رشت قابل اثبات نیست اما عامل وضعى را میتوان مورد واکاوى قرار داد، عامل وضعى به مدل رفتارى بازیگران درون محیطى اطلاق مى شود که در این مدل رفتارشناسى نهاد سیاست گذار شورا و در عین حال کارکرد سازمان شهردارى بیشتر مورد نظر مى باشد. امروزه شهردارى در دنیاى مدرن در حال تجربه نسل سوم کارکردى هستند. در نسل اول شهردارى صرفا یک سازمان خدماتى مى باشد و در نسل دوم علاوه بر وظایف یک سازمان خدماتى یک نهاد اجتماعى نیز هست که این نسل از شهردارى در تهران با دوره کرباسچى آغاز شد و در نهایت نسل سوم شهردارى ها که در این دوره شهردارى علاوه بر اینکه یک سازمان خدماتى و یک نهاد اجتماعى هست در عین حال موتور و راهبر توسعه نیز مى باشد ، بدین معنا که شهردارى با ایده پردازى و تعیین افق توسعه شهر مدلى از توسعه را ارایه میدهند و راهبرى مى کنند که این مدل مبتنى بر عقبه تاریخى و بر اساس هویت و مولفه هاى فرهنگى شهر در نهایت کارکرد اقتصادى شهر را تعریف مى کنند. سازمان شهردارى قاعدتا یک ساختار بورکراتیک و تکنوکراتیکى دارد و ممکن است در تبیین مدل توسعه صرفا به مولفه هاى فنى و کمى توجه داشته باشد اما شورا بعنوان نهاد بالادستى و سیاست گذار که برآمده از راى مردم است و على القاعده باید میانگین عقلانیت و هویت و تاریخیت شهر باشد با کارکرد سیاست گذارى و نظارتى میتواند مانع غالب شدن فرایند هاى کمى و فنى صرف در شهر شود. اکنون سوال این است آیا شوراى شهر رشت ر شهردارى در این مسیر حرکت کرده است؟ براى پاسخ به سوال بالا ناچارا باید چالش هاى بنیادین شهر رشت را مورد شناسایى قرار داد واقعیت این است که شهر رشت اکنون در یک وضعیت نامطلوب موجودى بسر میبرد که مى بایست سریعا بسمت وضعیت مطلوب ناموجود حرکت کند! و اما وضعیت نامطلوب موجود شهر رشت: ١-شهر رشت اکنون انباشتى از مشکلات زیرساختى است که این مشکلات از بیش از سه دهه بجا مانده در حالى که شهرهاى مانند اصفهان و تبریز تقریبا از دوره مشکلات زیر ساختى عبور کرده اند ٢- پس از مشکلات زیرساختى سطح دوم از مشکلات وجود دارد که میتوان چنین نام برد که شهر رشت شهر مطلوبیت زیستى ندارد مطلوبیت زیستى شهر با مشکلات زیر ساختى تفاوت دارد ٣- پس از عبور از مشکلات زیر ساختى و همچنین مطلوب سازى شهر براى زیستن اکنون وارد سطح سوم میشویم و آن اینکه شهر باید یک ایده منسجم و پایدار توسعه داشته باشد. متاسفانه شهر رشت در طول دهه هاى گذشته فاقد یک ایده منسجم و پایدار توسعه بود البته این به معناى کار نکردن مدیران شهرى در دوره هاى گذشته نیست ، موضوع نبود یک ایده منسجم و پایدار توسعه براى شهر است در یادداشت بعدى تلاش خواهد شد با واکاوى بیشتر به آسیب شناسى شورا و سازمان شهردارى پرداخته شود. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.