نگاه ایران/سجاد حقدادی تیم ملی ایران به عنوان سومین تیم و بدون هیچ دغدغه ای راهی جام جهانی شد و علی رضا جهانبخش ستاره گیلانی این تیم یکی از بازیکنان تاثیر گذار ایران در راهیابی به جام جهانی بود اما استعدادیابی و حضور بازیکنان بومی در ترکیب تیم های رشتی جریانی همانند "مثنوی هفتاد من کاغذ" دارد.  داماش و طرد بومی ها پس از سقوط داماش و روی کارآمدن کادر مدیریتی جدید بازیکنان قدیمی مورد غضب قرار گرفتند و سعی شد از بازیکنان غیربومی استفاده گردد که ره آورد این کار چیزی جز تحمیل هزینه اضافی به مدیریت باشگاه نبود که باعث شد تا این تیم با هزینه های خوبی که در امر یارگیری کرد در نهایت نتواند به نتیجه دلخواه خود برسد. امسال زمزمه های در تیم داماش گیلان مبنی بر حضور سرمربی بومی شنیده می شد که باعث شده بود تا امید خیلی از بازیکنان گیلانی برای حضور در ترکیب داماش زنده شود. با توجه به مشخصات و خصوصیات لیگ 2 باید از بازیکنان و مربیانی استفاده کرد که بتوانند با جنگندگی و تعصب خود، تیم را به لیگ بالاتر هدایت نمایند. انتخاب مربیان بومی باعث بها دادن به نیروهای بومی استان و در نتیجه کاهش هزینه ها برای تیم های استانی می شود و با همین سیاست بود که مدیریت قبلی تیم داماش توانست بدون پرداخت های کلان به راحتی چند سال تیم داماش را هدایت کند. پتانسیل استفاده از بازیکنان بومی را می توان به وسیله استفاده از مربی بومی آشنا به فضای رشت به عمل آورد تا بدین ترتیب راه موفقیت در پیش گرفته شود. کاری که مدیرعامل سپیدرود با به خدمت گرفتن یک کادر فنی بومی و یک تیم کاملا بومی توانست سپیدرود لیگی 2 را احیا کند.  سپیدرود، تیم پیر و خسته سپیدرود بعد از چندین سال به حداقل حقش در فوتبال رسید و توانست به لیگ برتر صعود کند. تیم سپیدرود با تکبه بر پتانسیل بازیکنان بومی و استفاده از حمایت هوادارانش توانست به یک موفقیت بزرگ دست یابد. نظر محمدی برای لیگ برتر لیستی از بازیکنان پا به سن گذاشته را انتخاب کرد که میانگین سنی این تیم را به شدت افزایش داد و از بازیکنان غیربومی پیری بهره برد که دوران فوتبالی آنها را باید پایان یافته قلمداد کرد. آمدن به لیگ برتر برای سپیدرود را باید به نوعی محلی برای فراموشی بازیکنان جوان سپیدرود دانست در حالیکه در لیگ های پایین همین بازیکنان بومی و جوانان رشتی دلیلی برای صعود سپیدرود به لیگ برتر محسوب می شدند و نمی توان آینده رویایی و خوبی را برای سپیدرود بدون اتکا به بازیکنان بومی متصور بود. نکته حایز اهمیت در یارگیری سپیدرود را باید بی توجهی به اسطوره های بومی سپیدرود همچون سهیل حق شناس دانست. درحالیکه با تمامی بازیکنان غیربومی و پا به سن گذاشته قراردادهایی امضا شد زمزمه هایی مبنی بر کنار گذاشتن اسطوره باشگاه سپیدرود و به حاشیه رانده شدن وی به گوش می رسد. فوتبال رشت مدیون بومی ها برای داشتن یک فوتبال رو به رشد که بتواند ضامن موفقیت در آینده شود نیاز به حمایت همه جانبه از بازیکنان و مربیان این دیار است تا این فوتبال بتواند زایش هایی همچون علیرضاجهانبخش، مشکین زر، صومی، مجید جهانپور و افشین ناظمی داشته باشد. نباید پس از کسب موفقیت بازیکنان بومی را فراموش کرد و در عدم موفقیت ها، نتایج را صرفا بر عهده بومی ها دانست بلکه باید راه را برای پیشرفت بومی ها باز گذاشت تا بدین طریق بسترسازی برای آینده فوتبال رشت فراهم شود. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.