مختار جباری  آقاى جعفرزاده از لیست امید انتقاد مى کند، آقاى حسنى نماینده مجلس به انتقاد جعفرزاده انتقاد تند مى کند، آقاى رهنما مدیر کل اداره کل ورزش و جوانان نامه تندى خطاب زیبا کلام مى نویسد و انتقاد زیبا کلام به نوبخت را پاسخ میدهد، شوراى چهارم در روزهاى پایانى عمر خود دوباره به سراغ استیضاح شهردار رفته و... در فیلم "١٩٠٠"  صحنه فوق العاده زیبایى وجود دارد. "١٩٠٠" که نام فیلم است داستان فردى است بنام  ١٩٠٠ که در یک  کشتى متولد شده  وهیچ گاه پا به بیرون از کشتى نگذاشته و هیچ تجربه اى از جهان نامحدود بیرون کشتى ندارد، او بزرگ میشود و در کشتى پیانو مى نوازد و فوق العاده زیبا  موسیقى مى سراید . یک روز ١٩٠٠ در میان مسافرانى که به کشتى مى آیند و میروند عاشق دخترى میشود و زمانى که دختر قصد پیاده شدن از کشتى را داشت او هم تصمیم میگیرد براى اولین بار پا به دنیاى بیرون کشتى بگذارد اما وقتى در عرشه کشتى روى پله ها مواجه با شهر بزرگ و غول نیویورک میشود دوباره بر مى گردد داخل کشتى و پیاده نمیشود... یک روز  به دلیل کهنگى کشتى تصمیم به منفجر کردن کشتى میگیرند اما ١٩٠٠ از کشتى پیاده نمیشود  هرچه اصرار میکنند قبول نمیکند، لحظات آخر و نزدیک انفجار کشتى است، دوست ١٩٠٠ پیش او میرود تا براى آخرین بار از او خواهش کند اما ١٩٠٠ پاسخ عجیب و حیرت آورى به دوستش میدهد که بنظر من کل فیلم براى همین دیالوگ است. ١٩٠٠ مى گوید من پیانو مى نوازم و موسیقى مى سازم اگر پیانویى درست شود که بى نهایت دگمه داشته باشد دیگر نمیتوان موسیقى ساخت! من وقتى براى اولین بار در عرشه کشتى با دنیاى بى نهایت (شهر نیویورک) مواجه شدم دیدم نمیتوانم در مقابل این بى نهایت موسیقى خودم را بسازم! و خواهم مرد. دوستان شهر رشت در مقابل برابر مشکلات فراوان قرار دارد اما مشکلاتش محدود است اگر به دگمه هاى پیانوى شهر رشت نگاهى بیاندازیم میتوانیم موسیقى پیشرفت آنرا بنوازیم و گرنه بى نهایت خلقیات و رفتارهاى نادرست ما همچنان رشت را در برابر مشکلاتش تنها خواهد گذاشت! نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.