نگاه ایران/ سید داوود نجار مبارکی با هزار غصه در دل مینویسم از سر استیصال مینویسم همین چند روز پیش بود که دست به کیبورد بردم و با این تیتر نوشتم "من چابک هستم" و میخواستم براى انتشار براى سایت نگاه ایران بفرستم که با خود گفتم چند روز مقاله را نگه دارم تا پخته تر کنم و بعد ارسال کنم. که بگویم من قهرمانى چابک هستم... از توان مدیر محبوبى بگویم که گیلان در سوز نداشتنش میسوخت اما امروز با شنیدن خبر فوت این مرد بزرگ چنان در خود فروریختم که یاراى ایستادنم نیست. در خود سوختم که امروز شماره اش را میگرفتم و اشغال بود و دیگر امید به شنیدن صدایش را ندارم. صداى مهربان مردى که از جنس مردم بود. براى گیلان و براى وطنش کوشید. در هر سنگرى بود کارنامه اى درخشان از او یادگار ماند.یک مدیر تحصیلکرده و عملگرا. آه اى اشکهایم بگذارید کلمات را ببینم. تا شاید بتوانم بدرستى بگویم که او چه بزرگمردى بود و چرا اینچنین بر قلبهاى گیلانیان حکومت میکرد. مرگ آواز پایانى هر زندگى است اما چه زود مردى را که زندگى اش وقف خدمت شد را از ما گرفت. روحت شاد اى قهرمان چابک گیلانیان یادت و راهت سبز