نگاه ایران: وزیر امور خارجه کشورمان با تأکید بر حضور همه مردم پای صندوق های رأی از تمام سلایق، گفت: نوع انتخاب مردم مشخص می کند کشور در چهار سال آینده در چه مسیری حرکت خواهد کرد. برای تداوم اقتدار ایران، نیاز است سیاست های چهار سال گذشته ادامه یابد. برخی از دوستان مقداری به این موضوع آلرژی دارند که بپذیرند دیپلماسی می تواند تأثیرگذار باشد. این دوستان تصور دارند کسانی که از دیپلماسی صحبت می کنند، به دیگر ابعاد اقتدار ایران توجهی ندارند؛ اما واقعیت این است که ما همین قدرت را در گذشته داشتیم و از همین امکانات برخوردار بودیم، ولی نه به هیچ اجلاس بین المللی دعوت می شدیم و نه در هیچ کجا کسی ما را تحویل می گرفت. از طرفی هر روز فشارهای جدیدی بر مردم وارد می شد... . برای اصلاح آنچه در آن هشت سال رخ داد، نیاز به زمان داریم. امروز سرمایه گذاران خارجی در بازار ایران حضور دارند، بانک های خارجی با ایران تعامل می کنند و ما کمتر ناگزیر می شویم پول خود را با چمدان حمل ونقل کنیم. در مقطعی میلیاردها دلار از درآمدهای مردم در اختیار کسانی قرار گرفت که معلوم نیست به بهانه دورزدن تحریم ها، چگونه آن اموال را حیف و میل کردند. ده ها میلیارد دلار از پولی که مردم این کشور به هر دلار آن نیازمند هستند، به خاطر تحریم هایی که به دلیل توجه نداشتن به واقعیت های بین المللی به این کشور تحمیل شد، هدر رفت. وزارت خارجه در این مدت تلاش کرد موانعی را که باعث قفل شدن فعالیت های اقتصادی خارجی کشور می شد، رفع کند. پیش از آن مجبور بودیم برای دور زدن تحریم ها، ۳۵ میلیارد دلار در اختیار کسانی قرار دهیم که معلوم نیست این پول ها را چگونه حیف ومیل کردند و کجا بردند. همچنین در آن مقطع به خاطر تحریم ها، مجبور بودیم مقادیر زیادی از ذخایر ارزی خود را برای مبادله با دیگر کشورها به ارز محلی تبدیل کنیم یا از این سرمایه ها به عنوان ضمانت سرمایه گذاری استفاده کنیم، ولی اکنون این موانع برداشته شده است. امروز با همه کشورها بر اساس روند عادی همکاری می کنیم. اطمینان داشته باشید صدها سرمایه گذار کارآفرین و بنگاه اقتصادی که به ایران آمده بودند، نمی خواستند با سفر به ایران وقت و پول خود را تلف کنند یا برای نشان دادن حمایت شان از کسی این سفرها را انجام نداده اند...؛ این رفت وآمدها و گفت وگوها در نهایت تبدیل به قرارداد می شود و این قراردادها به ساخت کارخانه، افزایش صادرات و هرآنچه نیاز کشور است، تبدیل خواهد شد. به طور مثال، درباره موضوع خرید هواپیما، نگاه کنید همین دوستانی که از خرید هواپیما با عنوان «پرواز هواپیماهای کاغذی در فضای انتخابات» نام می بردند، اکنون این هواپیماهای کاغذی روی زمین است و خود آقایان بر آن سوار شده اند. برای همین هواپیماها بیش از دو سال مذاکره شد. ما می توانیم در بخش صادرات خدمات فنی و مهندسی نیز گام های خوبی برداریم. صادرکنندگان خدمات فنی و مهندسی در کشور می توانند میلیاردها دلار سالانه برای کشور درآمدزایی داشته باشند، ولی به خاطر موانع بانکی دوران گذشته که از کاغذپاره خطاب کردن تحریم ها به وجود آمده بود و مردم ما را به آن وضعیت کشانده بود، نمی توانستند در این ارتباط اقدامی انجام دهند. تحریم ها صادرات نفت ایران را در یک سال ونیم تا دو سال از دو میلیون و نیم بشکه به ٩٠٠ هزار بشکه رساند. علاوه بر کاهش صادرات نفت، آمریکایی ها و اروپایی ها بازار را طوری از نفت اشباع کردند که نه تنها نفت گران نشد، بلکه ارزان هم شد و نفت در دولت دهم از ١٠٧ دلار، روند نزولی به سمت ٩٦ دلار را در اوج تحریم ها شروع کرد. بر اساس قطع نامه هایی که در دولت دهم در کنگره آمریکا با پشتوانه تحریم های شورای امنیت صادر شد، اگر همان روند گذشته ادامه می یافت، امروز صادرات نفت مان به کمتر از ٢٠٠ هزار بشکه می رسید. سؤال من این است که با این میزان صادرات کدام یک از برنامه های عادی کشور اجرا شدنی بود؟ کدام یک از برنامه های رسیدگی به محرومان می توانست انجام شود؟ اما این هم پایان کار نبود. روزهای ابتدایی شروع به کار دولت یازدهم، قانونی در مجلس نمایندگان آمریکا که مدت ها درباره آن بحث شده بود، به تصویب رسید که بر اساس آن، فروش نفت ایران در مدت کوتاهی به صفر می رسید و بر اساس آن قانون، دولت آمریکا دیگر نمی توانست حتی با ما مذاکره کند؛ چون دیگر اختیار تعلیق یا لغو تحریم ها را نداشت و این مسئله به اجازه سنا منوط می شد. همچنین اگر از سوی سنا این قانون تصویب می شد، وارد بحرانی می شدیم که آن بحران نه اینکه بگویم به جنگ؛ اما حتما به شرایط تندتری می انجامید. اگر مقام معظم رهبری بحث نرمش قهرمانانه را مطرح نمی کردند و رئیس جمهوری شجاعت انجام توافق را نداشت، به توافق نمی رسیدیم. توافق خیلی بیشتر از خارج شدن بدون توافق از پشت میز مذاکره، شجاعت می خواهد؛ چون در صورت خارج شدن از مذاکره، همه مردم با احساسات وطن پرستی از مذاکره کننده حمایت می کنند؛ آن وقت شاید شما سرت را بالا بگیری؛ اما مردم پولش را می پردازند؛ اما الان به لطف خدا، هم سرمان بالاست و هم از جیب مردم خرج نکرده ایم. درباره برجام فکر می کنم لازم است دنیا اجازه ندهد برجام نقض شود و ما باید این روند را تقویت کنیم؛ اما ما که نمی توانیم عقلانیت طرف مقابل را تضمین کنیم... من احساس می کنم با توجه به سابقه اجرای برجام در این مدت و تعهدات برجامی ای که بر عهده آمریکاست، آنها متوقف کردن اجرای تحریم ها را تمدید خواهند کرد.