نگاه ایران/ مسعود قوی پنجه انگیزه های درونی افراد برای ورود به کارزار انتخابات به طور اخص شوراهای اسلامی شهر و روستا، ناگزیر از آیتم های انتخابی این متن نمی تواند باشد چرا که با سپری شدن چند دوره ازعمر شوراها، انتخابات شوراها دیگر مشت بسته ای نیست که ماهیت انگیزه های ورود آن برای افراد مختلف مکتوم بماند باید اذعان کنیم شوراها مصداق بارز حکومت مردم بر مردم است و این نهاد مردمی بدون شک از افتخارات نظام جمهوری اسلامی است. برای داوطلبین شوراها حتی از فیلترهای سخت وتنگ، جهت احرازصلاحیت،  مانند نمایندگی مجلس وریاست جمهوری  تاحدودی خبری نیست. دولت حجت را بر مردم تمام کرده است چرا که شوراها نهادی کاملا انتخابی از سوی مردم است. مع الاسف،اپیدمی اختلافات داخلی برسرمنافع، بیلان منفی عملکرد و فتح کرسی های شورا توسط افرادکوچک وجاه طلب دراکثرشهرها،جایگاه و نقش شوراها را به سمت چالشی بزرگ کشانده است.اختلافاتی که ریشه بیشترآنها سواستفاده های مالی می باشد. باری،اگر افراد به چشم بنگاه اقتصادی به شوراها بنگرند و یا از آن هویت بخشی، طلب کنند و یاشوراها را پلی برای رسیدن به قله های مرتفع تر قراردهند فردای روز انتخابات اولین چیزی که فراموش خواهد شد قطعا حماسه حضورمردم است. چون منتخبین فراموش خواهند کرد اعتبار به دست آمده امروز آنها، مدیون آرای ریخته شده دیروز مردم در صندوقهاست. حال چه شده است؟! شوراهای امروزی به جولانگاه افرادجویای نام، کم تجربه وبی ثبات مبدل گشته و یا افرادی که از خود هیچ اختیاری ندارند و متصل به اشخاص،جریانات و تشکیلاتی هستند که همواره برخلاف مصلحت نظام و جامعه حرکت میکنند و منافع آنها رانمایندگی می کنند و حتی در تصویب کوچکترین مصوبات بدون هماهنگی با ذینفعان،عمل نمیکنند؛ آیا از این افراد جزعهدشکنی، تناقض قول وفعل پس از انتخاب،انتظاردیگری می توان داشت؟! القصه؛ صرف میلیاردهاپول برای برگزاری انتخابات از بیت المال، قطعا برای پیشبرد منافع عموم مردم به دست شوراها تخصیص یافته است، نه برای ماجراجویی افراد و حیف و میل بودجه ودرآمدهای شهری بوسیله افرادمنفعت طلب وسودجو. کار به آنجا رسیده به اقتداروثبات بعضی کدخداهای قدیم غبطه میخوریم که چطوربدون صرف هیچ هزینه ای به طورغیر رسمی انتخاب میشدند و مهم تر ازهمه به منطقه ودیارخود اعتبارمی بخشیدند . آیاوقت آن نرسیده که در گزینش افراد برای شوراها دقت بیشتری کنیم وقبل از هرکاری درخصوص انگیزه های ورودشان تفحص کنیم؟ آیا وقت آن نرسیده دست به انتخاب بهترینها بزنیم و بعد از انتخاب شدنشان آنهارا تاج سر و یا همچون نگین ،زینت بخش شهرمان بدانیم و به وجودشان فخربفروشیم؛ بجای آنکه به افرادی اجازه ورود به کانون تصمیم گیری شهرمان را بدهیم که مایه خجل  وشرمساری گردند. غرض اصلی نگارنده این نوشتار،علاوه بر شناسایی و کنکاش انگیزه های ورود افراد به انتخابات، بدست آوردن عیارومعیاری برای تشخیص انگیزه افراد است که این امر باشناخت افراد از طریق کاوش درگذشته وسوابق افرادبه دست می آید. انگیزه، همان مجموعه عامل هایی است که افراد راوادار می کند تابه روش خاص، رفتاروتلاش کنند تا به هدف خود برسند. انگیزه، نیروی درونی افراداست؛ سنجش انگیزه، عاملی نیست که به سادگی بوسیله شرایطی که حاکمیت ودولت برای احرازصلاحیت داوطلبی انتخابات درنظر گرفته قابل اندازه گیری باشد. چرا که این شرایط، ظاهری است و مردم ناگزیند در تکمیل فرایند تشخیص صلاحیت افراد، خود دست به مکاشفه برای انتخاب افراداصلح بزنند. چه بسا در ادوار گذشته،فردبه ظاهربسیارموجه را انتخاب نمودیم ولی بعد ازانتخاب، ازمشاهده عملکردهمان فردموجه ،انگشت به دهان ماندیم و خود را شماتت نمودیم امید است در انتخابات پیش رو،دیگر،هزینه فرصت ازدست رفته که همان انتخاب نکردن افراد شایسته و گرانبهاست را نپردازیم وهمچنین خطای پذیرش که همان انتخاب گزینه های بد وافراد ارزان قیمت را مرتکب نشویم. همچنین یادآوری می کنم روند طی شده و استمرار انتخاب گزینه های غیراصلح، انگیزه وهدف اصلی داوطلبین شوراها، که همانا خدمت صادقانه وبدون چشمداشت می باشد را به یک شعار کلیشه ای تبدیل کرده است. درپایان آرزو میکنم قدراین نعمت و فرصت نهادینه شدن مردم سالاری رامغتنم بشماریم و به جهت عجز وناتوانی درانتخاب  افرادباصلاحیت، آرزونکنیم کاش گزینش این نهادمردم سالاری ،انتصابی بود تا انتخابی. نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.