| جمعه، 31 فروردین 1403
[caption id="attachment_10594" align="alignright" width="132"]
هامان اصولی تالش*[/caption]
ترافیک رشت این روز ها به مانند بیماری است که شرایط و احوال خوبی ندارد. این بیماری مانند تمام بیماری های دنیا، بصورت آنی و در یک روز و یک سال خلق نشده و محصول مدت ها بی توجهی به عوارض و نشانه هایی ست که جدی گرفتن هر کدام از آن ها می توانست اوضاع بهتری از آنچه امروز شاهدیم را رقم بزند.
اوضاعی که با ساخت پل ها و تعریض اندک خیابان ها بهتر نشده و روز به روز وقت و انرژی بیشتری از شهروندان را تلف می کند. با توجه به افزایش چشمگیر جمعیت شهر رشت در سالیان اخیر و رشد نرخ مالکیت خودرو و همچنین تشدید مشکلات ترافیکی شهر رشت به خصوص در نقاط مرکزی، زیرساخت های شهری و امکانات لازم دیگر پاسخگوی نیازهای جمعیت شهر رشت نیست. به همین خاطر افزایش امکانات شهری و ایجاد تسهیلات پیاده روی باعث افزایش تمایل شهروندان به پیاده روی خواهد شد به این ترتیب تعداد زیادی از سفرهایی که با اتومبیل های شخصی و یا عمومی صورت می گیرد کاهش یافته و از بار ترافیکی خصوصا مناطق و خیابانهای مرکزی شهر می کاهد. مهم ترین دلایلی که شهروندان رشتی تمایلی به پیاده روی بعنوان یکی از روش های حمل و نقل شهری ندارند به چند عامل خلاصه می شود:
نخست، کمبود تسهیلات عابر پیاده شامل فقدان پیاده رو، کم عرض بودن آن، کف سازی نامناسب، عدم وجود تجهیزات روشنایی معابر و عدم وجود تسهیلات مجزا شده عابرین برای انجام سفرهای درون شهری و دلیل دیگر این است که مسیرهای عابر پیاده برای کلیه گروههای استفاده کننده تجهیز نشده اند (سالمندان و معلولان). بدلیل این کمبود ها ایمنی کافی برای عابران وجود ندارد وهمه عوامل فوق و کاستی های موجود باعث می شود تا شهروندان انگیزه کافی برای استفاده از پیاده رو ها و پیاده روی را نداشته باشند. توجه مدیران شهر به این دلایل و تجهیز و بهبود پیاده رو ها و افزایش ایمنی عابران می تواند باعث روی آوردن مردم به استفاده ازپیاده رو ها گردد و به این ترتیب مقدار زیادی از مشکلات ترافیکی کاهش یابد.
نکته مهم دیگری که می باید درکنار فراهم آوردن تسهیلات لازم برای عبورومرور پیاده مورد توجه قرارگیرد فرهنگ سازی و فعالیت های فرهنگی و تشویقی است تا مردم هرچه بیشتر به استفاده از پیاده رو ها و عبور و مرور پیاده، روی بیاورند. این موضوع به همکاری سازمان های شهرداری، صداوسیما و نهادهای فرهنگی نیاز دارد.
نکته قابل ذکر اینکه در سالهای اخیر و در برخی موارد شاهد کم عرض کردن پیاده رو در تعدادی از خیابان های شهر بوده ایم. تاریخ ساخت این پیاده رو ها به سال ها و دهه های دور برمی گردد یعنی به تاریخی که جمعیت شهر رشت بین ۱۰۰ تا ۱۵۰هزار بوده است. حال باگذشت ۴۰ الی ۵۰ سال و افزایش جمعیت شهر رشت و تبدیل آن به کلانشهر شاهد آن هستیم که بجای ایجاد امکانات بیشتر برای عابران پیاده و توجه به این سیستم کم هزینه و پاک حمل و نقل شهری و ایجاد تسهیلات بیشتر برای تشویق و ترغیب مردم به پیاده روی، در برخی موارد در حال کم کردن عرض پیاده رو در تعدادی از خیابان ها هستیم.
یعنی برای حل مشکل ترافیک در خیابانهای شهرکه بدلیل کم بودن عرض خیابان و افزایش زیاد تعداد اتومبیل ها که خارج از ظرفیت خیابان ها است، بجای تجهیز ناوگان حمل و نقل عمومی و فراهم آوردن امکانات بیشتر برای استفاده مردم از آن و ایجاد امکانات بیشتر برای پیاده روی و تشویق شهروندان به استفاده از این دو سیستم، از سهل ترین راه یعنی کاهش عرض پیاده رو و اضافه کردن آن به عرض ماشین رو استفاده شده است. این کار تجاوز آشکار به حقوق افرادی است که از پیاده رو ها استفاده می کنند و یا حتی به صورت موردی، نیاز به عبور از پیاده رو برای رسیدن به مقصد خود دارند.
اغلب انسان ها برحسب عادت از برخی موضوعات غفلت می کنند و تصاویری که هر روز می بینند، از چشمانشان پنهان می ماند. تکرار روزانه اتفاقات حساسیت شهروندان را رفته رفته نسبت به آن ها کم می کند و آن ها را کم کم به بعضی معضلات بی توجه خواهد ساخت. حال اگر همشهریان حین عبور از خیابانهای شهر با چشم تیزبین تری به قسمت پیاده رو دقت کنند، خواهند دید که چه کاستی هایی در این بخش وجود دارد. مشکلاتی که شهروندان هرروزه با آن درگیر هستند، ولی حساسیتشان را برنمی انگیزد، کم بودن عرض پیاده رو ها و تجاوز عابران به قسمت های عبور اتومبیل، نبود پیاده رو و یا عدم وجود بسترمناسب وکف سازی پیاده روکه در روزهای بارانی تبدیل به گل ولای و چاله های آب می شود، عدم روشنایی کافی در بعضی از نقاط و... همگی از مشکلاتی است که شهروندان سالهاست با آن روبرو هستند.
این موضوع از سیستم حمل و نقل شهری که هر روزه همه ما با آن مواجه هستیم، مدتهاست که مورد غفلت مسئولان و مدیران شهری قرار گرفته است ونیاز است که در این خصوص توجهات ویژه ای صورت گرفته و مطالعات مهندسی و دقیق به عمل آید تا از تصمیم گیری های عجولانه و راهکارهای مقطعی و بدون در نظرگرفتن نیازهای تمامی افراد پرهیز شود. راهی که رشت بشدت نیازمند آن است.
*کار شناس ارشد عمران، فعال صنفی
هامان اصولی تالش*[/caption]
ترافیک رشت این روز ها به مانند بیماری است که شرایط و احوال خوبی ندارد. این بیماری مانند تمام بیماری های دنیا، بصورت آنی و در یک روز و یک سال خلق نشده و محصول مدت ها بی توجهی به عوارض و نشانه هایی ست که جدی گرفتن هر کدام از آن ها می توانست اوضاع بهتری از آنچه امروز شاهدیم را رقم بزند.
اوضاعی که با ساخت پل ها و تعریض اندک خیابان ها بهتر نشده و روز به روز وقت و انرژی بیشتری از شهروندان را تلف می کند. با توجه به افزایش چشمگیر جمعیت شهر رشت در سالیان اخیر و رشد نرخ مالکیت خودرو و همچنین تشدید مشکلات ترافیکی شهر رشت به خصوص در نقاط مرکزی، زیرساخت های شهری و امکانات لازم دیگر پاسخگوی نیازهای جمعیت شهر رشت نیست. به همین خاطر افزایش امکانات شهری و ایجاد تسهیلات پیاده روی باعث افزایش تمایل شهروندان به پیاده روی خواهد شد به این ترتیب تعداد زیادی از سفرهایی که با اتومبیل های شخصی و یا عمومی صورت می گیرد کاهش یافته و از بار ترافیکی خصوصا مناطق و خیابانهای مرکزی شهر می کاهد. مهم ترین دلایلی که شهروندان رشتی تمایلی به پیاده روی بعنوان یکی از روش های حمل و نقل شهری ندارند به چند عامل خلاصه می شود:
نخست، کمبود تسهیلات عابر پیاده شامل فقدان پیاده رو، کم عرض بودن آن، کف سازی نامناسب، عدم وجود تجهیزات روشنایی معابر و عدم وجود تسهیلات مجزا شده عابرین برای انجام سفرهای درون شهری و دلیل دیگر این است که مسیرهای عابر پیاده برای کلیه گروههای استفاده کننده تجهیز نشده اند (سالمندان و معلولان). بدلیل این کمبود ها ایمنی کافی برای عابران وجود ندارد وهمه عوامل فوق و کاستی های موجود باعث می شود تا شهروندان انگیزه کافی برای استفاده از پیاده رو ها و پیاده روی را نداشته باشند. توجه مدیران شهر به این دلایل و تجهیز و بهبود پیاده رو ها و افزایش ایمنی عابران می تواند باعث روی آوردن مردم به استفاده ازپیاده رو ها گردد و به این ترتیب مقدار زیادی از مشکلات ترافیکی کاهش یابد.
نکته مهم دیگری که می باید درکنار فراهم آوردن تسهیلات لازم برای عبورومرور پیاده مورد توجه قرارگیرد فرهنگ سازی و فعالیت های فرهنگی و تشویقی است تا مردم هرچه بیشتر به استفاده از پیاده رو ها و عبور و مرور پیاده، روی بیاورند. این موضوع به همکاری سازمان های شهرداری، صداوسیما و نهادهای فرهنگی نیاز دارد.
نکته قابل ذکر اینکه در سالهای اخیر و در برخی موارد شاهد کم عرض کردن پیاده رو در تعدادی از خیابان های شهر بوده ایم. تاریخ ساخت این پیاده رو ها به سال ها و دهه های دور برمی گردد یعنی به تاریخی که جمعیت شهر رشت بین ۱۰۰ تا ۱۵۰هزار بوده است. حال باگذشت ۴۰ الی ۵۰ سال و افزایش جمعیت شهر رشت و تبدیل آن به کلانشهر شاهد آن هستیم که بجای ایجاد امکانات بیشتر برای عابران پیاده و توجه به این سیستم کم هزینه و پاک حمل و نقل شهری و ایجاد تسهیلات بیشتر برای تشویق و ترغیب مردم به پیاده روی، در برخی موارد در حال کم کردن عرض پیاده رو در تعدادی از خیابان ها هستیم.
یعنی برای حل مشکل ترافیک در خیابانهای شهرکه بدلیل کم بودن عرض خیابان و افزایش زیاد تعداد اتومبیل ها که خارج از ظرفیت خیابان ها است، بجای تجهیز ناوگان حمل و نقل عمومی و فراهم آوردن امکانات بیشتر برای استفاده مردم از آن و ایجاد امکانات بیشتر برای پیاده روی و تشویق شهروندان به استفاده از این دو سیستم، از سهل ترین راه یعنی کاهش عرض پیاده رو و اضافه کردن آن به عرض ماشین رو استفاده شده است. این کار تجاوز آشکار به حقوق افرادی است که از پیاده رو ها استفاده می کنند و یا حتی به صورت موردی، نیاز به عبور از پیاده رو برای رسیدن به مقصد خود دارند.
اغلب انسان ها برحسب عادت از برخی موضوعات غفلت می کنند و تصاویری که هر روز می بینند، از چشمانشان پنهان می ماند. تکرار روزانه اتفاقات حساسیت شهروندان را رفته رفته نسبت به آن ها کم می کند و آن ها را کم کم به بعضی معضلات بی توجه خواهد ساخت. حال اگر همشهریان حین عبور از خیابانهای شهر با چشم تیزبین تری به قسمت پیاده رو دقت کنند، خواهند دید که چه کاستی هایی در این بخش وجود دارد. مشکلاتی که شهروندان هرروزه با آن درگیر هستند، ولی حساسیتشان را برنمی انگیزد، کم بودن عرض پیاده رو ها و تجاوز عابران به قسمت های عبور اتومبیل، نبود پیاده رو و یا عدم وجود بسترمناسب وکف سازی پیاده روکه در روزهای بارانی تبدیل به گل ولای و چاله های آب می شود، عدم روشنایی کافی در بعضی از نقاط و... همگی از مشکلاتی است که شهروندان سالهاست با آن روبرو هستند.
این موضوع از سیستم حمل و نقل شهری که هر روزه همه ما با آن مواجه هستیم، مدتهاست که مورد غفلت مسئولان و مدیران شهری قرار گرفته است ونیاز است که در این خصوص توجهات ویژه ای صورت گرفته و مطالعات مهندسی و دقیق به عمل آید تا از تصمیم گیری های عجولانه و راهکارهای مقطعی و بدون در نظرگرفتن نیازهای تمامی افراد پرهیز شود. راهی که رشت بشدت نیازمند آن است.
*کار شناس ارشد عمران، فعال صنفی
نگاه شما:
.gif)