نگاه ایران/گروه اجتماعی:مریم دهچی یکی از چند بانوی راننده ماشین سنگین در گیلان است. خودش می گوید کلاً چهار زن در این زمینه در استان فعال هستند. او در گفت وگو با نگاه ایران می گوید که زندگی سخت ولی زیبا است و همین نگاه به او کمک می کند تا در کنار همسرش در مسیر انزلی به تهران شانه به شانه کار کند.(روایت تصویری نگاه ایران از یک روز زندگی مریم دهچی را اینجا مشاهده کنید) وقتی رانندگی شغل خانوادگی می شود متولد رشت و ساکن خمام است و پدرش نیز از سال ۱۳۷۰ راننده مینی بوس بوده. گویا رانندگی در خون خانواده دهچی است چون می گوید: پدر، برادر و تعداد دیگری از اقوام ما مینی بوس ران بودند. همسرش  مجید محمودی نیز راننده است. محمودی از سال ۱۳۷۰ برای پدر مهمان داری کرده و از سال ۱۳۷۹ هم شروع به رانندگی اتوبوس کردند تا این که سال ۱۳۸۶ اقدام به خرید یک دستگاه بنز رویال سفر کردند. حالا هم هر دو در کنار هم رانندگی می کنند. خانم دهچی به نگاه ایران توضیح می دهد در طول سال فقط دو روز رانندگی را تعطیل می کنند؛ روز عاشورا و دیگری روز سیزدهم فروردین. هرچند اوایل زندگی توافق بر این شد برای اینکه همیشه در کنار هم باشند آقای محمودی سرویس اتوبوس کار نکند اما بعد از مدتی نظرشان عوض شد و حالا هر دو در کنار هم به رانندگی می پردازند. خانم دهچی در ابتدا با مخالفت های زیادی روبرو شده چون این صنف کاملاً مردانه شناخته می شد. او می گوید: رانندگی را از پدرم یاد گرفتم و وقتی ازدواج کردم با تشویق های همسرم به طور حرفه ای رانندگی کردم و گواهینامه پایه یک را هم دوم مهر 93 گرفتم. وضعیت اقتصادی  این خانواده نیز روبه بهبود رفته است. دهچی می گوید: در اوایل زندگی که فقط  آقای محمودی به عنوان راننده کار می کرد مستأجر بودیم. اما بعد از چند سال موفق شدیم در سال ۱۳۸۶ اتوبوس و سال ۱۳۸۹ خانه خریداری کنیم. سه حالت کلی زندگی آقای محمودی محمودی هم در ادامه گفت وگو با نگاه ایران می گوید اگر درست کار کنیم در این صنف همیشه روبه پیشرفت هستیم. زندگی آقای محمودی سه حالت بیشتر ندارد، با خانواده، رانندگی اتوبوس و حضور در باشگاه. تأکید می کند که اهل رفیق بازی نیستم و این باعث می شود در زندگی پیشرفت کنم. خانم دهچی  هم می گوید: قبل از ازدواج و بعد از اخذ مدرک دیپلم توانستم دیپلم مدیریت و مدرک تزریقات هم بگیرم.  او ادامه می دهد:دوره های مهارتی هلال احمر، آرایشگری و خیاطی را هم گذرانده ام. زندگی چهار نفره خانم دهچی و آقای محمودی به همراه علی 15 ساله و محمد  5 ساله هم خواه ناخواه تحت تأثیر این شغل است. بزرگ مردان کوچک آن ها در مورد فرزندان خود نگرانی خاصی ندارند. دهچی می گوید: خدا را شکر از بدو تولد فرزندانم آن ها را جوری تربیت کرده ام که نسبت به مشکلات زندگی و نوع فعالیت کاری ما منعطف باشند و ما را  درک کنند و به آن ها یاد دادیم که روی پاهای خودشان بایستند. او ادامه می دهد: فرزندانم بیشتر اوقات در حل مشکلات کمک می کنند نه اینکه به سختی ها اضافه کنند.  در حال حاضر هم هیچ نگرانی از اینکه در خانه تنها هستند نداریم چون ما آن ها را بزرگ مردانی می بینیم که از پس کارها برمی آیند. زنی بیگانه با استراحت های معمول البته سختی هایی نیز وجود دارد و آن کنار آمدن با خستگی رانندگی، زمان استراحت و رسیدگی به فرزندان است.  دهچی می گوید: این کار برای من خیلی دشوار است چون همیشه ساعت پنج صبح به منزل می رسم و باید ساعت شش صبح هم بچه هایم را برای رفتن به مدرسه و مهدکودک آماده کنم . به این موارد به گفته ی او کارهای روزانه به قدری زیاد است که او امکان استراحت های معمول بسیاری از افراد را ندارد. ماجرای شهروندانی که سوار اتوبوسی با راننده زن نمی شدند دهچی از تغییر نگاه مردم از آغاز کار خود تا زمان حاضر هم صحبت می کند و به نگاه ایران می گوید: در اوایل کار بسیاری از مسافرانی که مشاهده می کردند راننده اتوبوس یک زن است حاضر نمی شدند سوار اتوبوس شوند اما باگذشت زمان که نگاه کلی جامعه به توانایی های زنان تغییر کرد در این بخش هم وقتی تعدادی از مسافران دائمی مسیر مشاهده کردند که راننده خوب یا بد بودن ارتباطی به جنسیت ندارد با خیال آسوده سوار اتوبوس ما می شدند. این زن راننده اتوبوس ادامه می دهد: حتی تعدادی از مسافرانی که در طول ماه چند بار به تهران رفت وآمد می کنند ترجیح می دهند با اتوبوس ما رفت وآمد کنند. دهچی همچنین از خانم هایی می گوید که به صورت گروهی به نقاط مختلف کشور سفر می کنند و همیشه از او درخواست دارند که رانندگی سرویس آن ها را بر عهده داشته باشد . او توضیح می دهد یعنی حتی اگر در زمان استراحت باشم هم آن ها اصرار دارند که راننده اتوبوس سفرشان بر عهده من باشد. می توان عادت کرد حتی به خوابیدن در اتاقک استراحت اتوبوس مکان استراحت دهچی هم فرقی با محل استراحت رانندگان مرد ندارد. می گوید:عملاً ما هیچ استراحتی در هیچ مکانی نداریم، و به طور نوبتی کار می کنیم و درزمانی که باید استراحت کنیم به مکانی که در زیر اتوبوس تعبیه شده برای خواب می رویم و استراحت می کنیم. در مورد سختی خوابیدن در آن مکان می گوید: اوایل خیلی سخت بود چه ازلحاظ صدا و چه ازلحاظ راحتی اما کم کم عادت کردم. مشکلات اساسی جاده رشت-  قزوین و اخذ عوارض بالا جاده های غیراستاندارد هم یکی دیگر از مشکلاتی است که هرروز باید آن را تحمل کنند.  دهچی  آزادراه رشت-  قزوین را مثال می زند و می گوید: این جاده آزادراه نیست درواقع یک بزرگ راه است. او ادامه می دهد: ولی عوارضی که می گیرند بیشتر از حد آن بزرگراه است چون این جاده  نه لاین اضطراری دارد و نه آسفالت درست و کلاً امنیت خوبی ندارد. تلاش های زنان گیلان برای استقلال مالی دهچی که به عنوان یک زن در شغلی که در عرف، مردانه  شناخته می شود در حال فعالیت است در پایان این گفت وگو به نگاه ایران می گوید:در حال حاضر وضعیت حضور زنان گیلان در مشاغل  مختلف بهبود پیداکرده است یعنی زنان گیلانی برای استقلال مالی خود و کمک به اقتصاد خانواده هایشان در بخش های مختلف مشغول فعالیت هستند و فقط تفنگ به دست نمی جنگند.