نگاه ایران/ مریم صابری: روستای کوزان زیباست؛شالیزارها خانه های چوبی و سیمانی را در برگرفته و جاده های باریک میانشان پیوند می زند. کوزان روستایی در شهرستان شفت است. وقتی وارد دهستان جیرده در نزدیکی رشت می شوید باید از روستای تکرم بگذرید تا به کوزان برسید. ساکنان این خانه ها هم مانند هر منزل دیگر  برای خود داستانی دارند البته با دردسرهای یک زندگی روستایی؛ کار در بیجار و سرو سامان دادن به خانه حالا اگر پرجمعیت هم باشد که دیگر دردسر هایش بیشتر هم می شود. اما خانواده آقای صفایی که در روستای کوزان زندگی می کنند با وجود همه این مسائل توجه به همسایه یادشان نمی رود. «احترام خانم» و «اَبجی» 97 ساله «احترام خانم» مثل تمام زنان روستایی سحر خیز است و خواب بعد از نماز صبح در برنامه روزانه اش وجود ندارد. وقتی سرو سامانی به خانه داد و به فکر تهیه صبحانه می افتد یادش نمی رود که اول باید سری به «اَبجی» بزند. همسایه ها رقیه رمضانپور را به این نام صدا می زنند و «احترام» خانم را هم .اَبجی همسایه احترام خانوم است و دو سالی می شود که به دلیل کهولت سن زمین گیر است. اَبجی یا رقیه رمضانپور آنطور که شناسنامه اش نشان می دهد ۹۷ ساله است هرچند به گفته اهالی عمرش از صد نیز گذشته است. چهار فرزند داشته که همه فوت شده اند و نو هایش نیز نخواسته اند یا نمی توانند خبری از او بگیرند. اما اَبجی این شانس را داشته که همسایه ای مثل احترام خانم داشته باشد که همراه شوهرش آقای صفایی و دخترش «ژیلا صفایی» صبح و ظهر و شب یادشان نمی رود که اَبجی غذا می خواهد، نیاز به هوای تازه دارد یا باید به حمام برود. خانه فرسوده و خانه نوساز اما خانه اَبجی به شدت فرسوده است و شاید دیگر این زمستان نفس های آخرش باشد. شکل زندگی ابجی شاید جایی برای کلمه خوش شانسی نداشته باشد اما به قول عطایی مدیر موسسه مجمع خیرین جوادالائمه شفت همچنان به عنوان یک انسان این حق را دارد که از شرایط یک زندگی خوب بهره مند شود. وقتی وارد حیاط آقای صفایی می شویم یک ساختمان جدید دیوار به دیوار خانه توجه ما را جلب می کند. این خانه همان جایی است که قرار است اَبجی در آن روزهای بهتری داشته باشد. این خانه با هزینه خیری به نام خلیلی که از اهالی شهرستان شفت و ساکن تهران است در ۲۸ متر مربع دارای یک اتاق به همراه حمام و سرویس بهداشتی ساخته شده است. وقتی به همراه آقای عطایی و ایمانی (یکی از رابطین خیر) وارد حیاط شدیم کارگران به شدت در حال کار بودند تا با سفارش خلیلی خانه «اَبجی» هرچه زود تر آماده شود. آقای صفایی، احترام خانم و ژیلا ما را به خانه اَبجی می برند. خانه ای که دیگر دیوارهایش به زبان بی زبانی می گویند دیگر طاقتی برای سرپا ماندن ندارد. ژیلا می گوید که به خاطر فلج شدن اَبجی و ماندن در رختخواب اَبجی دچار زخم بستر نیز شده است و همین دختر پانسمانش را تعویض می کند. آقای صفایی نیز با مهربانی می گوید: همسرش صبح قبل آز آنکه خودش چیزی بخورد صبحانه اَبجی را می دهد. ترس دور شدن از خانه آقای ایمانی به اَبجی می گوید که ساختمان در همین روز ها تمام می شود و باید به خانه جدید بروی. چهره اَبجی کمی درهم می شود و چرا که ساختمان را «سالمندان» شنیده و فکر می کند قرار است به خانه سالمندان برده شود. دلیل ناراحتی ابجی را که جویا می شوم می گویند خانم رمضانپور از وقتی سرپا بوده حس منفی عجیبی از خانه سالمندان داشته و همیشه از آنها خواسته که اجازه ندهند از خانه اش دور شود. حالا هم تا بخواهد اعتراضی داشته باشد آقای ایمانی متوجه می شود و به او می گوید که قرار است باز هم به همسایه های مهربانش نزدیک تر شودو به خانه سالمندان منتقل نمی شود. دوباره شادی در صورت اَبجی دیده می شود و برای سلامتی همه دعا می کند و می گوید «خدا شمه جان ر ساق کنه». با اَبجی که مانند تمام روزهای گذشته در رختخوابش است و برای همه دعا می کند و زبانش از تشکر باز نمی ماند خداحافظی می کنیم در حالی که آرام می گوید «خدا شمه را زنده بداره». تلاش برای آماده سازی خانه با آنکه باران تابستانی با شدت در حال بارش بود اما همه در تکاپو تکمیل قسمت های نهایی ساختمان بودند تا آبجی دیگر امسال نگرانی برای باران شدید پاییزی و برف زمستان نداشته باشد. هرچند ما نتوانستیم حاج حسن خلیلی، خیر اصلی خانه اَبجی را ببینیم ولی توانستیم به واسطه مدیر مجمع خیرین جوادالائمه شفت با وی تلفنی صحبت کنیم. آقای خلیلی در مورد کار خیرش تنها یک جمله می گوید:من با خدا معامله کرده ام. عطایی مدیر موسسه خیریه جوادالائمه نیز می گوید: بعد از تکمیل ساختمان در فکر تهیه وسایل خانه نیز هستیم. تخت، بخاری، برخی وسایل آشپزخانه باید تهیه شود و ما برای تهیه این وسایل چشم امید به کمک خیرین داریم. او از مردم نیک اندیش درخواست می کند تا در صورت تمایل برای تهیه لوازم منزل به کمک آنها بیایند. برای اطلاعات بیشتر می توانید با نگاه ایران تماس بگیرد. حالا اَبجی در میان مهربانی اطرافیانش که به شناسنامه و شرایط جسمی اش توجه نکرده و به خواسته قلبی او احترام گذاشته اند چند روز پایانی شهریور را منتظر اتمام ساخت خانه جدید اش است.