نگاه ایران/ مریم صابری: حیاط پر از چاله و کلاس هایی با دیوارهای رنگ و رفته و خط خطی و در و نیمکت های شکسته. این مدرسه مطمئنا باعث اشتیاق هیچ کودکی برای رفتن به سر کلاس درس نمی شود. اینجا مدرسه «راه شهدای صف سر» عینک است و یا بهتر است گفته شود؛ «بود».(گزارش تصویری را اینجا مشاهده کنید) مدرسه ای که مُهر تخریب سازمان نوسازی مدارس از حدود سه سال پیش بر پیشانی آن خورده اما به دلیل عدم اعتبار کافی برای ساخت مدرسه ای دیگر نزدیک به 400 دانش آموز طی سال های گذشته همچنان در آن درس خوانده و می خوانند. برخلاف سیاست جدید آموزش وپرورش هر شش پایه دبستان در این مدرسه حضور دارند. این در حالی است که بسیاری از مدارس فقط سه پایه اول و یا سه پایه دوم را پذیرش می کنند. بنا به نظر کارشناسان تفاوت معناداری بین مبانی روحی، روانی و عاطفی دانش آموزان پایه اول با ششم ابتدایی وجود دارد. اما گویا اینجا هم دانش آموزان راه شهدا باید جور کمبود نیرو و ساختمان آموزش وپرورش را بکشند. آموزش وپرورشی که نه تنها بر سرانه مالی مدارس نیفزوده بلکه میزان آن را به ازای هر دانش آموز به زیر 1000تومان کاهش داده است. مدرسه ای در آستانه تخریب خانم پارسا پور مدیر این مدرسه به نگاه ایران می گوید از هر پایه دو کلاس در مدرسه حضور دارند یعنی 12 کلاسه 30 نفرِ  و گاه بیشتر.  او ادامه می دهد: در سال جدید تحصیلی 367 دانش آموز در این مدرسه حضور دارند. مدرسه ای که در سال 1368 ساخته شده است و اکنون جزء مراکز تخریبی به شمار می آید. علاوه بر این  حضور قابل توجهی کودک بی سرپرست، بد سرپرست و همچنین والدینی با درآمد اندک شرایط را برای اداره مدرسه و آموزش دشوارتر از مراکز دیگر کرده است. پارسا پور وقتی وضعیت نامناسب حاکم بر مدرسه را دید درصدد کمک از اولیای بعضی از دانش آموزان برآمد. مهیار صابری یکی از اولیای فعال بود که بعد از درخواست مدیر و معاونت مدرسه برای بهبود وضعیت محیط آموزشی درصدد کمک به مدرسه برآمد. او به نگاه ایران توضیح داد که موضوع را با حجت جذب یکی از اعضای شورای شهر رشت در میان گذاشت و کمی بعد از علی مقصودی شهردار منطقه 4 برای آسفالت حیاط مدرسه درخواست کمک شد و علی رغم آن که طبق قانون وظیفه آسفالت حیاط مدارس بر عهده شهرداری نیست اما آن ها به دلیل کمک به وضعیت آموزشی کودکان این سرزمین به ندای ما برای کمک پاسخ مثبت دادند . ورود جوانان داوطلب برای بهبود وضعیت مدرسه دامنه کمک برای بهبود اوضاع مدرسه یک هفته مانده به بازگشایی مدارس وقتی گسترده تر شد که فاطمه صابری سردبیر سایت نگاه ایران هم بعد از اطلاع از موضوع تلاش کرد از چند چهره فعال اجتماعی در رشت کمک بگیرد؛ او در کنار فرهاد علیپور که کارشناس برنامه ریزی شهری است و تینا دلجو مدرس دانشگاه که چند هفته قبل به عنوان دبیر، «جشنواره بازی رشت» را برگزار کرده بود حلقه واسطه جمع تازه ای شدند که تا روز آخر کار تعدادشان به بیش از 30 نفر رسید. جمعی که در میان خود کودک 10 ساله دانش آموز، استاد دانشگاه،بازیگر تئاتر و تلویزیون،شهردار منطقه، عضو شورای شهر و مشاور فرماندار را می دیدند. نفراتی که ابتدا برای رنگ آمیزی ساده 12 دیوار مدرسه وارد حیاط این مرکز آموزشی در حاشیه رشت شدند اما در روز آخر علاوه بر رنگ ساده، دیوارها با نقاشی های زیبا لبخند را بر لب دانش آموزان می نشاند، پرده های دوخته و تزیین شده به دست چند بانوی هنرمند رشت فضای کلاس را دل نشین تر کرده بود، از چاله وچوله های حیاط خبری نبود، میز و نیمکت و درهای شکسته تعمیر و نوسازی شده بود، کلاس ها با لامپ های تازه پرنورتر شده بود و نم دیوارها هم با پی وی سی پوشانده شده بود  تا گروه خوشحال از نتیجه کار با صدای بلند چند باری تکرار کند:«چقدر خوبیم ما» تعدادی از اعضای گروه وظیفه پیگیری و تامین منبع مالی و جمع آوری کمک و اخذ تخفیف از فروشگاه ها را بر عهده داشتند و برخی دیگر بی منت مهارت های خود در زمینه نقاشی، دیوارنویسی، خیاطی، جوشکاری، نجاری و...را برای انجام کار داوطلبانه و رایگان  در اختیار دانش آموزان قرار داده بودند. هرچند کم تعداد نبودند افرادی که همه ی این فعالیت ها را باهم انجام می دادند. تینا دلجو، فرهاد علیپور، متین رضایی، مهیار صابری، مهلا اعتمادی، مصطفی علی پور، فرشته صدیق، حدیث حسن زاده، دانا کریمی، شایان ایران خواه، امیر توسلی ، سید میثم موسوی، محمدجواد صابری، محمدرضا صحرانورد، فتانه علیپور، فرشته علیپور، علیرضا تقوی، مهتا صدری، مریم معصومی، امیر گشتی، رزا عباسپور، شهرام صابری، مهرزاد فکری، علیرضا قریب، ناجی صدیق، نازنین اسماعیل پور، فاطمه قلی زاده، علی صابری، ماهان صابری، محمدحسین شکریان،تعدادی از اعضای NGO برای فردای کوکانمان، فعالینی بودند که از یک ساعت تا یک هفته در این کار مشارکت داشتند. این افراد در کنار کمک های بی شائبه مادی و معنوی رضا رسولی و حجت جذب اعضای شورای شهر رشت، علی مقصودی شهردار منطقه 4،  مانی زرشکی مشاور جوان فرماندار رشت، سیاف صاحب فروشگاه چوب ون،نبی پور و یزدانی که در تهیه ام دی اف مشارکت مستقیم داشتند، تعدادی از کارمندان آزمایشگاه آشتیانی و همچنین افرادی که در این مسیر به گروه کمک کردند اما تاکید داشتند از اسمشان ذکری به میان نیاید، دست به کاری بزرگ در رشت زدند. ظرفیت های نهفته سرمایه اجتماعی موجود در رشت فرهاد علی پور کارشناس برنامه ریزی شهری که باوجود مشغله کاری بسیار در این مدت به طور متناوب در کنار گروه مشغول کار بود درباره این تجربه به نگاه ایرانگفت: این مدرسه درجایی قرارگرفته که جزء حاشیه شهر محسوب می شود و ازآنجایی که  می دانیم سازمان های دولتی توان حل همه مشکلات را ندارند تصمیم به کمک گرفتیم. علیپور ادامه داد: از طرف خانم فاطمه صابری در جریان موضوع قرار گرفتم و پس ازآن تلاش کردم با همراهی گروهی از فعالین اجتماعی و خیرین در این کار مشارکت داشته باشم. او می گوید: هر کس گوشه ای از کار را گرفت تا تجربه خوبی نسبت به ظرفیت های نهفته سرمایه اجتماعی موجود در رشت برای  فعالیت های مشارکتی رقم بخورد. علیپور از تجربه چگونگی انجام کار هم گفت و توضیح داد که گروه طی بازه زمانی حدود یک هفته ای از 9 صبح تا 5 عصر در مدرسه حضور پیدا کردند. این فعال اجتماعی از اینکه این روزها سمن ها محیط زیستی و خیریه رشت خوب کار می کنند  و طبقه متوسط جامعه مشارکت بیشتری در کارهای اجتماعی دارد خوشحال است. علیپور معتقد است این مشارکت ها به توسعه فرهنگی و اجتماعی شهر رشت کمک های مثمر ثمری می کند. و البته نمی توان این روزها تاثیر مثبت فضای مجازی در کارهای ازاین دست را انکار کرد. علیپور هم می گوید شبکه های اجتماعی  کمک زیادی به همگرایی این گروه  کردند و بخش بزرگی از اطلاع رسانی و هماهنگی برای انجام کارها از طریق تلگرام انجام شد.علیپور با تشکر از همکاری نفرات مختلف گروه می گوید اگر کمک و یاری عزیزان نبود قطعا این کار به تنهایی سرانجام پیدا نمی کرد. لبخند دانش آموزان و بهترین کار زندگی تینا دلجو مدرس دانشگاه آزاد هم یکی دیگر از اعضای فعال  این گروه بود . او بود که توانست بعد از رایزنی با سید جلال الدین سید سعادت مدیرعامل شرکت پارس سیمین رنگ موردنیاز را به طور رایگان برای مدرسه هدیه بگیرد. دلجو که به تازگی به عنوان دبیر  جشنواره بازی رشت، تجربه کار جمعی را در کارنامه خود ثبت کرده هم به نگاه ایران گفت: بعدازآنکه در جریان موضوع قرار گرفتم مصمم شدم تا قبل از شروع سال تحصیلی با کمک دوستان همفکر تا جایی که امکان پذیر باشد مدرسه برای حضور دانش آموزان بهسازی شود . این دانشجوی دکترای اندیشه سیاسی می گوید: در این مدت تلاش و انرژی زیادی صرف شد تا سوم مهرماه لبخند را بر لبان دانش آموزان این مدرسه ببینیم. دلجو ادامه داد وقتی سوم مهرماه در مراسم بازگشایی سال تحصیلی جدید لبخند و برق شادی دانش آموزان را با مشاهده فضای تازه ایجادشده احساس کردم مطمئن شدم یکی از بهترین کارهای زندگی ام را انجام داده ام. او که خود مدرس دانشگاه است توضیح داد:مطمئنا می توان انتظار داشت از بین همین دانش آموزان در آینده ای نه چندان دور افرادی بسیار تاثیر گذار در سرنوشت جامعه پا به عرصه بگذارند پس چه بهتر محیطی که این کودکان در آن به تحصیل مشغول می شوند از امکانات حداقلی برخوردار باشد و هنگام بارندگی قطرات باران بر سرشان نریزد و نیمکت هایی که حدود 5 ساعت از روز بروی آن می نشینند شکسته و ترک خورده نباشد. دلجو هم در پایان از کمک های مادی و حضور مستمر اعضای گروه بهسازی مدرسه راه شهدای صف سر تشکر می کند و می گوید:به نظرم حتی باید از حضور کوتاه مدت و یک ساعته افراد هم برای  مشارکت های ازاین دست بسیار خوشحال بود.چون ما در جامعه ای زندگی می کنیم که شهروندانش به شدت درگیر زندگی روزمره خود هستند و عموما انتظار دارند کارها با حضور مستقیم دولت به نتیجه برسد. تجربه کار مشارکتی و داوطلبانه در مدرسه راه شهدای صف سر رشت پایانی خوش داشت وقتی امروز سوم مهرماه لبخند بر لب بیش از 360 دانش آموز و اولیای آن ها شکوفا شد. دانش آموزانی که کمترین حقشان بهره مند شدن از فضای مناسب آموزشی و ورزشی است.اما مجبورند به دلیل شرایطی زندگی که خود هیچ نقشی در ایجاد آن نداشته اند شرایط دشواری را تحمل کنند. آنها اینبار کمی خوش شانس بودند که تعدادی از شهروندان رشتی داوطلبانه تلاش کردند شرایط محیطی را برای آنها کمی بهتر کنند. فعالیت نیک اندیشانه ای که بدون هیچگونه توقع تنها انتظار دارد این دانش آموزان برای کسب دانش و مهارت های لازم برای داشتن زندگی بهتر بیشتر از قبل بکوشند.