[caption id="attachment_9533" align="alignright" width="150"] کوروش مهیار[/caption] «از دنیا عطر، زن و نماز را دوست دارم.» پیامبر (ص) روز ازدواج حضرت علی (ع) با دخت حضرت محمد (ص) آخرین پیام آور آفریدگار و روزی که در تقویم کشور به نام ازدواج انتخاب شده را علاوه بر زوج های جوان به کسانی که در تلاشی غیرتمندانه برای آسایش خانواده های خود می کوشند هم باید تبریک گفت.خانواده  پدیده ای است که ما هم ثمره ایجاد آن در گذشته بوده ایم و یا خود ستون بعدی یک خانواده ای نو در کنار ستون و بخشی دیگر از اجتماع دیگر بنام زن قرار داریم. بهرحال در این یادداشت کوتاه واقفیم که فرماسیون جامعه بعد از دوران تاریخی بدوی با چنین نظمی شکل گرفته است که انسان تنها موجودی است که خانواده را بر اساسی قائده مند ومنظم و با ثبات قانونی نمود. برایش اخلاق و نصایح و رهنمود نوشت. اگر چه عشق ورای تمام قوانین، دستورات الهی خود را همیشه داشته است. اصل خانواده آرامش زوج یعنی مرد با تمام توانایی های ظاهر و باطن و زن با تمام ظرافت و توانایی های خود است که بار پیش بردن زندگی سعادت خواهانه را می بایست که در دایره تفاهم بگذارند. در این روزهای یادمان گون و بخصوص در یادداشت های کوتاه رخصت می خواهم که فقط به عرض تبریک و آرزویی فراخ بر این امر میمون بسنده کنیم. و تحلیل و کنکاش زیر بنایی را به مقالات و اخبار فراخ تر دیگری بسپاریم. با اینکه واقفیم خوشبختی و آسایش واقعی و معنوی حق انسان ها و هم وندان ما در گیلان ابزار ها و قوانین و ظرفیت خود را می طلبد و از هر شعاری در عرصه جامعه شناسی بدور است. اما رویای آنرا داشتن این چیزی است که نویسندگان و فیلسوفان حتی محلی ما را به دست بردن قلم فرا می برد. وگرنه تک تک شما بزرگواران خواننده، با پوست و گوشت خود به آسایش واقعی که می تواند به هر خانواده ای برسد واقفید. رفاه و احساس خوشبختی درکنار هم از بار معنایی لازم برخوردار می شود. زندگی کردن و نه فقط زنده بودن در درون خانواده ها هم اکنون ایده اصلی گردانندگان اهل اندیشه جوامع پیشرفته و یا بسرعت در حال پیشرفت است. براحتی شاید بتوان با یک نظر کوتاه بدرون هر خانواده و جامعه ای دریافت که عشق یا نومیدی کدام یک در آن فرمانروایی می کند. برای زندگی پاک و شاد خانوادگی، کار و اقتصاد خوب، مطالعه و دسترسی آسان اطلاعات و آگاهی و رسانه، راست بودن عدالت و قانون و مساوات، ایمان و ورزش و تفریح و دوستی همگانی بدور از فرد گرایی و گروه گرایی، والا ترین ایده آل هایی است که با تمام توان آرزو و تلاش می توان با اتکا به خداوند واتکا به اندیشه های روشن بدان دست یازید. آری. آدمی در تنهایی بهروز نیست. سپس پرند سیمگون برجهان می آزد به آوای چکاوک ها گوش می سپریم و چون هدهدی با شانه شیدایی بر دریچه های روشن می نشینیم با امید به فردایی روشن آری