مختار جباری مشاورعالی شهردار رشت هر ایده سیاسى یا اجتماعى از دو امکان برخوردار است ،امکان انتزاعى ایده و امکان انضمامى ایده. به همین نسبت علاقمندان ،فعالان و مروجین ایده ها نیز به نحوى خود را در این دو امکان تعریف میکنند البته بعضى از همین علاقمندان و فعالان هم پوشانى این دو امکان را نیز مورد پیگیرى قرار میدهند. بدیهى است که ایده در ساحت ناب خود با امکان انتزاعى خود ظهور و بروز پیدا میکند اما براى تعین خارجى و عینى باید امکان انضمامى نیز ظهور کند. ایده مدرن در جامعه ایرانى با مشروطیت بطور منسجم تر وارد زیست جامعه ایرانى شد،از همان ابتدا بین این دو اردوگاه(امکان انتزاعى و امکان انصمامى ایده) امکان تفاهمه فراهم نشد. بطور مثال یک نمونه تاریخى را ارایه میدهم .ناصرالملک از شخصیت هاى مهم دوره قاجار است،او اولین کسى بود که در دانشگاه آکسفورد به عنوان اولین ایرانى مشغول به تحصیل شد. ناصرالملک چه زمانى که به عنوان مترجم در دربار بود و چه زمانى که وزیر مالیه شد و بعدوزیر الوزراء و در نهایت نایب السلطنه شد تلاش هاى فراوان کرد آورده هاى مشخص و عینى در جهت مدرن کردن سیستم داشته باشد. ترجمه آثار شکسپیر،تدوین کتابچه هاى قانون براى نظم ونسق دادن به امور مالى کشور ، انجام اقدامات اصلاحى در وزارت مالیه از تغییر شکل فیزیکى وزارت مالیه مانند استفاده از میز و صندلى تا تغییر در روش هاى کهنه مالیاتى و رسیدگى به حساب ها و ایجاد ممیزى تا تغییر در مناسبات عوامل مالیه و قطع مواجب بگیران دربار. مع الوصف در بخش انتزاعى ایده مدرن سازى جامعه ایرانى که روشنفکران عمدتا در این بخش قرار داشتند با او میانه خوبى نداشتند و او را مشروطه خواه نمیدانستند اگرچه بسیارى از همین روشنفکران بعدها در سن کهنسالى خود نسبت عقیده شان در مورد ناصرالملک تجدید نظر کردند، مثلا مهدى ملک زاده که از منتقدین ناصرالملک بود بعدها به صراحت تجدید نظر خود را چنین اعلام میکند...«امروز که تجربه جاى احساسات راگرفته و اطلاعات جامع بیشترى به آنچه که در آن زمان میگذشت دارم ،تصدیق میکنم که ناصرالملک را خائن خواندن از انصاف دور بوده است...» واقعیت این است که ایده اصلاح طلبى بسان همه ایده ها از دو امکان ذکر شده (امکان انتزاعى و امکان انضمامى) برخوردار است. وضعیت مطلوب این است که اصلاح طلبى در ایران محل تجمیع این دو امکان باشد تا بتوان پروژه اصلاحات قرین موفقیت شود اما واقعیت موجود نشان میدهد علاقمندان و فعالان بخش انتزاعى (آرمان گرایان) به آورده هاى بخش انضمامى اصلاح طلبى(تکنوکرات ها) توجه چندانى نمیکنند و شاید در بعضى مواقع بى مهرى هم میکنند. واقعیت این است باید بپذیریم که کرباسچى در دوره شهردارى خود زیر ساخت هاى عینى اصلاح طلبى را فراهم کرد،مثلا فرهنگ سرا ها شیوه اصلاح طبانه بودن را به عمق محلات برد! اما دوستان بخش انتزاعى (آرمان گرایان)اصلاح طلبى، براى هاشمى کتاب عالیجناب سرخ پوش را نگاشتند! دوستان اصلاح طلب ما حتما عنایت دارند که ثابت قدم با مدرن سازى و شیک کردن شهر زیر ساخت هاى این ایده را فراهم میکند و با یک نامه -هرچند هم ادبیات و منطق آن نامه مورد قبول بنده هم نبود- نباید یک فرایند شروع شده را چنین سریع به مسلخ فراموشى برد! هر مشکل و مساله اى راه حل خود را دارد؛ نمیدانم چرا دوستان مرتب علاقمند به نوشتن کتاب عالیجناب سرخ پوش هستند؟!  نگاه ایران: انتشار اخبار و یادداشت های دریافتی به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می شود.